Yara Foulkes-Davenport

De heler trok een wenkbrauw op. "Nou, toch is het wel waarschijnlijk dat ze deze eerste dos haar nog kwijtraakt en wie weet welke kleur er daarna komt. Jullie hadden ook blonde mensen in de familie, toch?" Yara glimlachte vermoeid, begon te vermoeden dat er een soort kenniswedstrijdje begon te ontstaan in de slaapkamer. "Zou je ons even alleen kunnen laten?", vroeg ze dan toen ook, weinig subtiel en ook ook weinig vriendelijk, maar vooral heel erg moe met weinig geduld voor onzin. De heler knikte, maakte een beleefde ondiepe buiging en verliet vervolgens de kamer, uiteraard wel na vriendelijk gedag te hebben gezegd. "Zo. Dit is beter." En triomfantelijk nam Yara nog een hapje van de sushi. Waarom was hij nou verbaasd? Het was toch niet erg om iets zeker te willen weten? "Ik vertrouw niet meer op m'n geheugen. Dus wil je gewoon even kijken of het erop staat? Dan ben ik ook weer gerust gesteld." Dat was toch niet teveel moeite. "Alsjeblieft?" Een heler wilde ze prima wegsturen, maar ze had geen zin in gedoe met Irwin. "Mmm, even wachten vind ik ook goed. Denk je dat we dan geen gezeur met ouders krijgen?" Ze deed haar ogen dicht, nam nog een hapje, maar was ondertussen ook wel een beetje tegen de slaap aan het vechten. "Ik dacht dat je Will wel uit had willen nodigen?", mompelde ze, "Of Mat?" Yara's eigen vriendinnen mochten wachten totdat ze er weer tiptop in orde uitzag, Daniel viel ook onder die categorie.

Uiteraard bemoeide de heler zich er direct weer mee. "Oh, de ogen verkleuren na de eerste dagen nog. Kinderen kunnen bij de geboorte blauwe ogen hebben en uiteindelijk eindigen met donkerbruine. Dus dat zegt nog niet zo heel veel..." Yara trok een wenkbrauw op. Het was haast alsof de heler haar aan het verdedigen was in het geval Yara zou zijn vreemd gegaan, maar dat was heel zeker niet het geval. En daarom was dit alleen maar irritant. Daarbij was dit ook een beetje een kwetsbaar en emotioneel privé-gesprek. Dus...ksss... ga weg stomme bijdehante heler. Zei ze natuurlijk niet. Dacht ze wel. "Ik heb groenbruine ogen? Dus dat zou wel goed kunnen?" Ze glimlachte even. "Maar nee, ze lijkt zo onderzoekend." Of nieuwsgierig...of snapte mogelijk gewoon helemaal niets van de wereld en keek daarom rond... Het was maar welke betekenis je eraan wilde geven. Dat Irwin tegen Thaisa praatte, vond Yara alleen maar heel erg lief. Wat de heler vond, was niet duidelijk, want die was na haar wijsneusige uitleg weer verder gedaan met dingen opschrijven en momenteel bezig met een schema voor hen uit te schrijven op welke tijden het meisje moest eten en hoeveel ongeveer. De sushi kwam, werd bij Yara neergezet, heel fijn, om zo halfliggend te kunnen eten. En Sushi kwam altijd ook al in hapklare porties en dat was alleen maar nog makkelijker, want Yara was te moe om teveel moeite te moeten doen. Ze knikte. "Ja, dat is goed. Wel even controleren dat er écht op staat dat mensen een afspraak moeten maken om langs te komen en dat het geen zoete inval is," want daar had ze geen zin in, geen energie voor. Ze geeuwde een beetje. Thaisa deed mee en geeuwde ook even, keek daarna Irwins hand en leek tevreden met het nieuwe ding om te bestuderen. (Of dat was weer Yara's interpretatie). "Wie wil je morgen als eerste uitnodigen? Jij moet het sociale stukje op je nemen. Dus jij mag kiezen."

Daar sloeg Andy de spijker op de kop. "Ja, en er zijn zoveel jongere meisjes en die zijn dan over het algemeen ook veel mooier of netter, meer klasse, een betere smaak én die zijn niet het speeltje geweest van zijn zoon..." Ew. Hoe langer ze erover nadacht, hoe schandaliger het hele verhaal eigenlijk werd. "Er klopt gewoon allemaal niets van... Hoe kan een man van zijn afkomst, bloedlijn, rijkdom... een Madeline kiezen... Daar gaat alle hoop en dromen van al die brave meisjes, die dachten dat ze door keurig te zijn een goede man zouden krijgen... Die Appleby veroorzaak met zijn partnerkeuze straks nog een rebellie in vrouwelijk gedrag." Op zich kon Yara daar niet tegen zijn hoor, tenzij het betekende dat iedereen opeens heel ordinair werd, want dat was dan weer niet de revolutie die zij in gedachten had. "Bedreigd?!" Dat klonk spannend. "Door wie? Weet je dat al? En waarom?" Want het motief was altijd het meest interessante van criminaliteit. Redenen waarom iemand iets wel of niet deed...wat hield iemand tegen... Dat soort dingen.. Goh.. Ze ging bijna over zichzelf filosoferen, maar het verhaal van Andy was voldoende afleidend om erover door te willen vragen. Zij maakte tenminste nog dingen mee. Yara zat voornamelijk dik te wezen op de bank. "Wat goed dat je dat had ontdekt! Heel slim. Echt heel knap. Dus die Uitmuntend voor deze stage heb je dan zeker wel in je zak zitten? Ik heb altijd wel geweten dat je de beste Schouwer van je tijd ging worden." Of in ieder geval de beste vrouwelijke Schouwer. "Ja... Irwin wist ook hoe belangrijk mijn studie voor me was... Maar drankjes werken dus niet altijd..." Vooral niet als je ze was vergeten, oops. "Dus daar moet je dan wel mee opletten, hoor." Ze glimlachte liefjes, want ze deed nu natuurlijk de aanname dat Hector en Andy wel met elkaar sliepen en dit was het moment om erachter te komen of dat klopte. "Oh, lieverd, je hebt overal crèmes voor en na afloop is de rest ook weer te herstellen met magie. Het belangrijkste zijn dat die kilo's niet blijven plakken. Maar ik zal alles voor je opschrijven wat wel en wat niet werkt." Want onthouden deed ze waarschijnlijk toch niet. Ze vergat de laatste tijd werkelijk alles. Ze zou morgen alweer vergeten kúnnen zijn dat ze Andy vandaag had gesproken... Nou, dat ging misschien wel wat ver, maar de vergeetachtigheid kon wel echt zo ver gaan... "Oh, dat moet wel...Dat is de énige goede reden..." Ze dacht even na, humde. "Ja, dat verklaart alles..." Ze giechelde even. "Zullen we dit naar de Heks en Haard sturen? Als gossip-verhaal?" En anders naar de L&L, maar Yara voelde zich een beetje te trots om een verhaal naar een blad te sturen dat werkelijk alles accepteerde.

Trots. Hij was trots. Yara glimlachte naar Irwin, mild geëmotioneerd. Ja, ze had iets gedaan wat haar onmogelijk had geleken. Ze was de afgelopen weken best bang geweest, want hoe kreeg je iets zo groot van in je buik naar buiten je buik zonder dat je daar zelf behoorlijke schade van ondervond? Dat wist ze nog steeds niet helemaal, maar de heler had in ieder geval alle eventuele schade weggewerkt, haar ook een drankje gegeven tegen het bloedverlies. Het enige wat resteerde was die enorme vermoeidheid en de heler had al voorspeld dat ze morgen waarschijnlijk ook een hoop spierpijn zou hebben. Als dat alles was, dan tekende ze ervoor, want na één blik op dat lieve snoetje, dat zo ernstig kon staren (nu al...Irwin, je dochter leek op je), was het alles meer dan waard geweest. Irwin nam het meisje soepel over in zijn armen en Yara bewoog zich langzaam wat beter tegen hem aan, leunde met haar gezicht tegen zijn arm en bleef naar de kleine gup staren. "Ja. Het past heel goed. Ik denk dat ze die naam met waardigheid gaat dragen... Denk je dat je vader doorheeft dat hij op deze manier een beetje subtiel is vernoemd." Niet te dik erbovenop natuurlijk, want dat was zielig voor het meisje en de betekenis van Thanatos was ook alles behalve gezellig. Yara lachte een beetje, aaide over zijn wang, toen ze zag dat hij wel erg glinsterende ogen keek. Wel ging ze zelf meteen meedoen en werd ook haar blik een beetje troebel van de waterige ogen. "Ze is mooi he", fluisterde ze, ook al had Irwin dat ook al een keer gezegd. "En ze lijkt nu al op je..." En dat zei ze niet alleen omdat ze ergens had gelezen dat je dat tegen kersverse vaders moest zeggen, zodat ze zich meer verbonden zouden voelen met het kind.

6 februari @Aviana Fox - 18 jaar Wren: Een verjaardagskaart en een hele handige schoudertas, met magische vakken en vlekbestendig. Raine: Een verjaardagskaart, uit de winkel gekocht, heeft alleen zijn naam erin gezet. @Tabitha Fox - 18 jaar Wren: Een verjaardagskaart en een paar sikkels 'zodat ze zelf wat kan kopen, want wat Wren uitkiest is toch niet goed genoeg'. Raine: (heeft best veel geld gewonnen met de loterij) stuurt wat babykleertjes en hoofdmasserende haarborstel. Jude: Een nieuwe jurk uit de voorjaarscollectie, die ze aan moet doen voor een 'date naar haar keuze'. 9 februari @Adore Appleby - 15 jaar Dax: Een nieuwe handspiegel, die altijd complimentjes geeft, zelfs als je een puist op je neus hebt. David: Een luxe hemelbed, in de kleuren goud en roze. 14 februari @Jude Foulkes-Davenport - 18 jaar Thomasin: Nieuwe snaren voor z'n gitaar, wat partituren en heeft een grote taart met zijn naam erop geschreven laten maken. Yara: Een verjaardagskaart en een fles whisky. 17 februari @Eric Silvershore - 28 jaar Zaira: Een fles wijn, een bos met 28 witte rozen, wat speelgoed voor zijn tweeling en een avondje samen uit naar het theater (voor als hij even toe is aan rust). Cadwyn: Een mand met koekjes en een zelfgemaakte verjaardagstaart... En een paar sokken met koeienvlekken, die gaan loeien wanneer je zweetvoeten krijgt. @Gemma Walker - 16 jaar Sara: Een boek over practical jokes in de slaapkamer. 24 februari @Heaven Priest - 21 jaar Maia: Een zelfgemaakte verjaardagskaart en luxe Belgische bonbons. Raine: Een zelfgemaakt armbandje met wat mooie (zelf gekochte) kralen eraan. 26 februari @Jupiter de Haviland - 23 jaar James: Een fles Whisky en een doos sigaren. 28 februari @Kieran Monday - 29 jaar Liam: Een fles champagne en de uitnodiging weer eens ergens wat te gaan drinken.

Thaisa Foulkes-Davenport -> 23 oktober 1838 Lavender Hastings -> 29 augustus 1838

Ik ben het ook eens met het voorstel van Margaux.

Met een half lachje keek Yara naar haar man. Ze kon zich niet herinneren dat hij ooit zo benauwd en bezorgd had gekeken. Nou misschien toen ze laatst op haar knieën was gaan zitten omdat er iets onder de bank was gerold en ze kon haar staf niet meer vinden omdat haar buik in de weg had gezeten... En toen was het niet meer gelukt om overeind te komen en ze was te trots geweest om meteen om hulp te vragen. En dus had Irwin haar toen liggend op de grond gevonden; tja, ze was er maar bij gaan liggen, want dat was toch de meest comfortabele positie geweest om in moed te verzamelen voor poging twee om op te staan. "Ja, ik ben alleen heel erg moe. En beetje... ja, moe vooral." Ze had niet eens meer de creativiteit om andere woorden te proberen te verzinnen. Yara leunde naar Irwin toe, glimlachte naar hem. "Ja, een hele bos haar, lijkt ze heel tevreden mee." En nee, Irwin, ze geloofde nu heus niet dat ze op dit moment mooi was, maar de kleine was dat wel. Het mooiste wat ze ooit had gezien en niet eens een gerimpelde aardappel. "Iets kleins? Oh. Sushi? Dat mag eindelijk weer..." "Wil je haar vasthouden? Ze is heel licht?" Yara probeerde al de beweging te maken om het meisje over te geven. "Ah... mijn buik.." Buikspieren lieten het nog een beetje afweten. De heler draaide zich dan ook direct om. "Moet ik het even laten zien? Hoe je haar vasthoudt? Voorzichtig hoor, vooral met de nek."

23 oktober 1838 - Aan het begin van de avond - Yara's slaapkamer, Dunfermline. "Happiness is like a butterfly which, when pursued, is always beyond our grasp, but, if you will sit down quietly, may alight upon you." Het had behoorlijk lang geduurd. Yara wist niet meer hoelang geleden het was begonnen, maar de nacht was gevallen, het was weer licht geworden en inmiddels begon de lucht weer te verkleuren. Ze staarde vermoeid naar het raam en hield ondertussen een klein bundeltje in haar armen. Het was even zo'n moment van onwaarschijnlijke rust. De heler was bezig met dingen op te ruimen en waarden in het dossier te schrijven. Cassidy had net wat te eten gebracht en wat thee en was nu Irwin halen. Het duurde misschien tien minuten, deze rust, toen werd er op de deur geklopt. Cassy stak als eerste haar hoofd om de hoek. "Irwin is er? Kan hij al binnenkomen?" Yara knikte. "Ja, natuurlijk." Ze was al voldoende opgefrist door de heler en bleek zou ze voorlopig toch nog wel blijven. Daarbij wilde ze momenteel niemand liever zien dan Irwin. Ze verlangde nu al naar zijn arm om haar heen. "Hey," zei ze wat zwakjes. "Ik wil je aan iemand voorstellen..." [OOC: Privé met Ann!]

Waarschijnlijk zou Andy niet peetmoeder worden, want dat betekende dat als er wat met Yara zou gebeuren dat Andy dan voor het kind moest gaan zorgen en dat zag ze toch niet helemaal zitten en Andy zelf waarschijnlijk ook niet. Maar haar vriendin was natuurlijk van harte welkom om suikertante te worden. Kon dat nog als je getrouwd was? Zou gaan trouwen... "Ja, wat onverwachts, maar wel echt geweldig. Ik ben echt zo blij voor je dat je gelukkig bent met je aanstaande man. We kunnen wel een clubje van 'trophy wives' gaan beginnen. Madeline gaat ook al met David trouwen. En Jenny haar man is ook al een stuk ouder..." Er zat bij allemaal minstens tien jaar tussen de man en de vrouw. Eigenlijk wel grappig. "Had je het verwacht? Dat Maddy ooit zou trouwen? En dan met een goede match. Ik had eerder verwacht dat ze zwanger in Davids tehuis zou belanden dan dat ze het samen met hem zou gaan runnen..." Nee hoor, zwangerschap had Yara heus niet opeens een lief doetje gemaakt. Yara trok een wenkbrauw op. Wat was Andy's probleem. "Ik moet zelf ook wel hard werken, hoor... Als ik niet zo goed was, dan had ik nooit deze kans gekregen, Andy." En sinds wanneer wilde zij het makkelijk hebben omdat anderen de weg voor haar plaveiden? Wat was er aan de hand? "Bedankt dat je me dit gunt..." Misschien had Irwin gelijk en had Yara echt een heel slechte smaak in al haar vriendinnen. "Wat voor missies doe je al? En is het een beetje een leuke Schouwer? Ik weet dat je verloofd bent, maar een beetje leuk uitzicht hebben, is nooit verkeerd, toch?" Praatte ze luchtig over het scherpe randje heen. "Ja, er zit wel veel tijd tussen, maar dat was een beetje de compromis en als ik zo weer aan de slag kan met het minste gezeur, dan is dat alleen maar beter, toch?" Ze haalde haar schouders op. Yara keek Andy wederom een beetje onderzoekend aan. "Nou, dat weet ik niet. Ik weet niet hoe snel ik mijn lichaam dit allemaal wéér aan wil doen. Je hele lijf gaat naar Medusa. Ik hoop echt dat ik niet teveel van die striae ga krijgen.... Of dat alles straks gaat hangen..." Ze trok haar neus op. "En snel.. Wacht maar, als jij straks getrouwd bent, ben ik benieuwd of Hector het twee jaar op zich laat wachten voor je zwanger bent... Of wel?" Ze kon het zich niet voorstellen.

1 januari @Valentine Ingram - 22 jaar Yara: Test/Proefsamples van lokale stokerijen (in de buurt van zijn club) Dax: Twee tickets voor een Zwerkbalwedstrijd en een fles single malt whisky. 13 januari @Adam Sardothien - 4 jaar Yara: Een step die bij hobbels Fabeldierengeluiden maakt. 16 januari @Elise Stonetree - 17 jaar Maia: Een kaartje en een zakje smekkies Jude: Een kaart en een roos. 22 januari @Agatha Moore - 17 jaar Cadwyn: Een lekker dekentje om in de winter onder te kunnen kruipen, met koeienpatroon. Sara: Een mok met de afbeelding van vlindertjes erop, maar spuugt de drank erin over de vasthouder heen. Maia: Een mooi gebonden dagboek met een slotje en een veer waarbij je geen kramp in je hand kan krijgen. 23 januari @Morgan Wydeville - 20 jaar Dax: Een magische medische encyclopedie. @Summer Salisbury - 14 jaar Raine: 1 galjoen.

Uitslag knoetenloterij 1838 @Sara Saint: 1 knoet, slurk met een handtekening erop van Silver @Mat Muir: 1 sikkel @Cassidy Kingston: Een cruise en overnachting van twee dagen op een vliegend jacht van Churchills Vliegende Schepen, naar een locatie in Groot-Brittannië naar keuze. @Wren Kingston-Fox: Een cruise en overnachting van twee dagen op een vliegend jacht van Churchills Vliegende Schepen, naar een locatie in Groot-Brittannië naar keuze @Raine Salisbury: 100 galjoen (Jaaaa. Ehm... Beter komt Tabitha hier niet achter) Uitslag Sikkelloterij 1838 @James Graham: 1 sikkel @Zaira Silvershore: 1 sikkel @Liam Haysward: kerstverlichting, spiegel @Thomasin Hastings: kerstverlichting @Pearl Sanders: 1 galjoen @David Appleby: Magische klok + Spiegel @Maia de Liedekerken: 20 galjoen @Dax Appleby (en Merry): Spiegel @Jude Foulkes-Davenport: Spiegel @Cassidy Kingston: 100 galjoen (woooh) Lavender Hastings: 1 galjoen Het zomerhuis: 2 sikkels, 1 galjoen, Spiegel, Koets Debora Muir: kerstverlichting Thaisa Foulkes-Davenport: kerstverlichting James Jr Graham: kerstverlichting

En hij vatte het precies zo op als ze vreesde. Yara schudde haar hoofd. "Zo bedoelde ik het niet. Ik vind het gewoon prachtige boeken en ik dacht dat jij dat misschien ook wel zou vinden..." Maar blijkbaar niet. Meneer was liever op zijn ego getrapt. "Ik heb er hier zoveel van thuis..." Wat had het ook voor zin. Hij zou vast weer een manier vinden om dit ook weer verkeerd op te vatten. Yara knikte en staarde naar buiten. "Met melk en suiker voor mij, graag." Elke minuut begon ze meer af te vragen of dit wel de juiste beslissing was geweest. Ze bleef het maar herhalen, over en over; ze deed dit voor Irwin. En of ze zich verheugde? Ze wist het niet. Ze wist op dit moment helemaal niet of ze zich überhaupt verheugde op het krijgen van een kind. Ze zag nogal tegen de zwangerschap op. En tegen het einde van de zwangerschap. Dat was een dusdanige puntje dat het haar ook nog niet gelukt was om na te denken over wat er daarna zou komen. Ze wist ook nog niet of het een jongen of een meisje werd. Ze kon het zich niet voorstellen... Zij? Een moeder? Dat was onwerkelijk. Hoe moest ze dan bedenken hoe ze het vond om voor te lezen? Het was een belachelijke vraag. Yara glimlachte maar. De man bedoelde het vast goed, ging er vanuit dat alle vrouwen graag kinderen wilden en verder geen enkele ambitie hadden. Hij dacht haar vast een plezier te doen door over baby's te babbelen. Alleen zij raakte er vooral van in paniek. "Ja, ik kan niet wachten," zei ze echter. "En het voor te lezen... Of zodra het straks ook zelf kan lezen... En er een hele wereld opengaat..." Ze sloeg een prentenboek open en wenste dat zij nu de persoon kon zijn die in een fantasiewereld kon verdwijnen, maar helaas... "Maar dan is straks wel de tijd dat ik zelf rustig kan lezen voorbij...", grapte ze, zo luchtig mogelijk. Lukte niet. Zo subtiel mogelijk keek Yara naar een klok aan de muur. Het was pas kwart over tien. Dit werd op deze manier een lange ochtend. Ondertussen liep een jongeman, zich van geen kwaad bewust, de winkel in. Hij leek er nog nooit eerder te zijn geweest en zag er volledig verdwaald uit, had duidelijk geen idee waar te beginnen. Hij was compleet verloren.

Het was bijna zielig geweest; Will in een gewaad te dwingen. Maar zij, en ook Irwin, waren daarover redelijk onverbiddelijk geweest. Will kon niet mee naar de Magische wereld als hij niet op zijn minst een beetje in vermomming ging. Yara had een kleur gekozen, die de man nog redelijk stond en haar best gedaan het dus danig te vergroten en aan te passen dat het er niet uitzag, alsof ze hem in te weinig stof hadden verpakt. En gelukkig waren er nog mantels om de strakke stoflijnen om zijn spieren te verhullen. "Zullen we eerst een kopje koffie drinken? Er is daar verderop een mooie boekenwinkel met een hoekje waar je ook warme dranken kan nuttigen en muffins kan halen." Ze deed haar best om ontspannen en warm naar de dreuzel te glimlachen, maar ook Yara voelde de ongemakkelijk en behoorlijk geforceerde sfeer. Ze had al bijna spijt dat ze het gisteren had voorgesteld. Irwin was er echter heel erg blij mee gehad, had het er 's avonds in bed zelfs nog over gehad en dat hij hoopte dat het goed zou gaan, dat ze het gezellig hadden. Hij leek al uit te kijken naar de gezamenlijke lunch, alsof hij al zijn hoop erop gevestigd had dat Will en Yara in de ochtend hun strijdbijl zouden begraven, alles bij zouden leggen en dat ze gewoon als drie vrienden leuk samen konden zijn. Yara ging Will voor naar de boekenwinkel, glimlachte meer gemeend, toen de deur van de winkel als vanzelf voor hun neus open zwaaide ener zich een labyrinth van gangen met boeken, in verschillende lagen voor hen verscheen. Sommige kasten stonden gekanteld in hoeken, die natuurkundig onmogelijk waren en de lucht was vol met boeken die van kast naar kast vlogen en zichzelf in steeds een andere index leken te sorteren. Het was Yara's lievelingsplek van deze stad. Hier had ze vrijwel alleen maar fijne en vredige herinneringen met Irwin. Het voelde bijna als een ontheiliging om Will op deze plek toe te laten, maar misschien was het wel goed. "Wil je eerst koffie? Of eerst een boek uitzoeken? Irwin en ik kiezen meestal een boek en dan gaan we daar samen in de hoek zitten lezen. Onder het genot van een kopje koffie." Ze liep naar een sectie redelijk in het begin van de winkel. "Kijk, deze prentenboeken zijn prachtig..." En ze bedoelde daarmee heus niet dat Will niet kon lezen, maar de platen waren ware kunststukjes en natuurlijk bewogen de karakters van de tekeningen zich en speelde ze wat er beschreven werd in de tekst. "Wil je er daar eentje van kiezen?" Yara moest altijd de neiging weerstaan om niet bij elk bezoek zo'n boek te kopen. Niet dat ze die nou regelmatig zou lezen. Maar het was iets wat je gewoon wilde hebben.

December 1838 - Dunfermline, Schotland. “O, beware, my lord, of jealousy; It is the green-ey'd monster, which doth mock. The meat it feeds on.” Zo nu en dan was ze alleen. Lag ze alleen in bed, starend naar het plafond. Irwin en haar kleine meid waren dan samen op nachtelijk avontuur, wist ze rationeel, waarschijnlijk omdat ze darmkrampjes had of een voeding nodig had of omdat Irwin haar nu al de sterren wilde laten zien. Maar zij lag zwetend in bed. Het hart kloppend in de keel. Wakker geschrokken. Omdat ze niemand naast zich aanwezig voelde. Alsof alles een droom was geweest. En alsof Irwin nu alsnog dood onder haar bed lag.