Yara Foulkes-Davenport

Precies. Frisse lucht was goed voor jongedames en waarschijnlijk hoefde Yara niet eens te liegen over dat ze eenhoorns gingen kijken. Ze grinnikte zachtjes. "Ja. Ik zal ze je zo wel laten zien. Ze hebben van die speciale stokjes met suiker die je ze kan voeren, dan komen ze ook wel naar je toe. uitkijken met aaien he. De hoorn is scherp." Dat wilden mensen nog wel eens vergeten. "Hebben we meteen ook weer een reden waarom we in dat kantoor moeten zijn." Het ging zo spontaan nog op een goed doordacht plan lijken ook. Yara glimlachte breed. Ze hield ervan als alle elementen van een smoes of leugentje klopten. Natuurlijk vond Yara zichzelf geen slet. Ze had dan wel aan het begin van haar huwelijk een vriendje gehad. Wat Irwin had gezien als vreemdgaan, maar daar had ze niet eens meer mee gezoend sinds ze getrouwd was! Dus dat vond Yara zelf niet tellen. Ze was wel heel blij dat ze nooit verder was gegaan dan dat met Julian, want zoals hij opeens helemaal nooit meer wat van zich had laten horen, had hij haar ook niet verdiend. Tegenwoordig ging ze zo nu en dan vreemd met Daniel. Niet op emotioneel vlak. En dat zou nooit uitkomen. Daarbij was het alleen als ze ruzie had met Irwin... Dus dat maakte haar geen slet, toch? Yara wist wel dat het verkeer was, maar ze voelde zich dan gewoon slecht. Met Daniel voelde ze zich dan even beter... En daarna weer schuldig en een stuk slechter. Toch deed ze het elke keer weer. Niet elke keer. Ha. Dat mocht Dan willen. "Irwin neemt het héél serieus," fluisterde Yara, terwijl ze zachtjes lachte. "Dus avontuurtjes zijn voor hem uitgesloten, hoor." Ze zei niets over wat ze zelf misschien wel, of niet, deed. "Misschien wil ik wel alles, Andy...ervaring én energie." Yara lachte en keek toen subtiel over haar schouders, omdat ze bij de stallen aan waren gekomen. Ze liep giechelend naar binnen en zocht de stal waarin de kneazle kittens zaten. "Ah, kijk. Hier zijn ze." Ze pakte haar staf uit haar zak en draaide het speels tussen haar vingers. "Wil jij de pootjes of de vacht bespreuken?" Niet vergeten he, Andy, ze waren hier om nuttige dingen te doen. "En wat heeft jouw voorkeur eigenlijk? Jong of oud?"

[15+] "Sssh, dan draag je maar een sjaal." lachte ze zachtjes. Irwin gaf inderdaad niet de indruk dat hij écht wilde dat Yara zou stoppen waar ze mee bezig was. Dus ze ging ook zonder schuldgevoelens verder. Niet in zijn nek overigens. Eén zuigzoen op die plek was al een tikkeltje ordinair, maar meer dan één kon echt niet. Dan was het gewoon een beetje misselijkmakend. Nu was het tenminste nog grappig, omdat ze wel een merk had neergezet, maar dat hij dat met een beetje moeite nog zou kunnen verbloemen. Het was spannend, met Irwin, om deze volgende stap te ondernemen. Ze waren er nog nooit vrijwillig geraakt. Met Daniel ging het vanzelf, voelde het normaal en vooral ontspannen. Met Irwin was het anders. Dan kwamen er oude herinneringen omhoog en zijn voorzichtigheid hielp daar niet perse aan mee. Ondertussen ging zijn andere hand naar haar rug en begon hij met het openmaken van haar kleding. Dat mocht... Dat wilde ze... Ze had bij hem toch ook wat knoopjes open gemaakt? Heel even aarzelde ze. Durfde ze dit? Kon ze dit? Wilde ze dit? Het antwoord op al die drie de vragen was 'ja'. Toch bleef het spannend. Daarom aaide ze hem voor even enkel door zijn haren, volgde ze rustig wat zijn handen deden, waar zijn vingers waren en liet ze langzaam de realisatie toe dat die hand op haar borst heel prettig was, en veilig, en lief. Yara keek naar Irwins gezicht en ging als vanzelf wat breder glimlachen. Hij keek zo lief en leek zo onder de indruk. Ze leunde weer naar hem toe, met haar voorhoofd tegen het zijne. Ze kust toen weer zijn wang en vond haar weg, al kussend, weer terug naar zijn mond. Het was zo verleidelijk om te zeggen dat ze van hem hield, maar ze durfde niet. Ze hadden beloofd niet verliefd op elkaar te worden. En wat als hij zou zeggen dat het niet wederzijds was?

@Ashton Vane: koopt 1 lot, voor zichzelf. @David Appleby: koopt 5 loten: 1 voor @Dax Appleby, 1 voor @Merry Appleby, 1 voor @Adore Appleby, 1 voor @Madeline Rosanvallon en 1 voor zichzelf. @Dax Appleby: koopt 4 loten: 2 voor Merry en 2 voor zichzelf. @James Graham: koopt 5 loten: 1 voor @Igraine Graham, 1 voor @Galahad Graham, 1 voor @Elara Burrows, 1 voor James jr, en 1 voor zichzelf. @Jude Foulkes-Davenport: koopt 2 loten voor zichzelf @Liam Haysward: koopt 10 loten: 1 voor @April Haysward, 3 voor @Evita Magdalena Reyes, 1 voor @Julienne Haysward, 5 voor zichzelf @Maia de Liedekerken: koopt 1 lot, waarvan ze de prijs zal doneren aan het Zomerhuis. @Pearl Sanders: koopt 4 loten: 1 voor @Lydia Hastings, 1 voor @Lawrence Hastings , 1 voor @Amber Ryder en 1 voor zichzelf. @Thomasin Hastings: koopt 4 loten: 1 voor @Armand Foulkes-Davenport, 1 voor Jude FD, 1 voor Gabriel (zoontje) en 1 voor zichzelf. @Yara Foulkes-Davenport: koopt 5 loten voor @Irwin Foulkes-Davenport en zichzelf samen. @Zaira Silvershore: koopt 5 loten: 1 voor @Thomas Silvershore en Maria, 1 voor @Eric Silvershore en @Felicia Harding, 1 voor @Scott Evergreen, 1 voor @Harold Silvershore en 1 voor zichzelf.

@Cadwyn Thwaite koopt 5 loten: 1 voor @@Caspian Thwaite, 1 voor @Desmond Thwaite, 1 voor @Rebecca Thwaite 1 voor @Daniel Foulkes-Davenport en 1 voor zichzelf. @Mat Muir koopt 2 loten: 1 voor zijn dochter en 1 voor zichzelf @Raine Salisbury koopt 3 loten: 1 voor @Summer Salisbury, 1 voor @Elara Burrows en 1 voor zichzelf @Sara Saint koopt 3 loten: 1 voor @Ayden March, 2 voor zichzelf @Wren Puck Fox koopt 1 lot: voor @Gideon Kingston

[15+] Het was zo lief hoe Irwin keek, hoe zijn stem schor was geworden, hoe zijn wangen kleurden tot een delicate kleur roze en natuurlijk hetgeen wat hij zei. Ze glimlachte breed, genoot van hoe oprecht zijn woorden klonken en hoe de waarheid ervan terug was te zien in zijn ogen. Ook volgde ze elk van zijn aanrakingen en strelingen over haar lichaam. Overal zat nog stof tussen, maar toch voelde het alsof ze zijn vingers een warm spoor over haar huid voelde trekken, tintelend haast en ze hoopte vurig dat hij niet zou stoppen. Het was misschien geen liefdesdrank, maar Yara meende dat ze zich toch haast dronken kon voelen van alle verliefdheid die ze nu in korte tijd gulzig te verwerken kreeg. Met een lachje begon ze de bovenste knoopje van zijn hemd open te maken, keek hem met twinkelende ogen aan. Yara verlangde ernaar... eindelijk eens verder te gaan. Ze durfde het, dacht ze. Ze kon het, wist ze, maar ook met Irwin, hoopte ze. Ze kuste hem opnieuw op de lippen, want dat was de makkelijkste manier om het allemaal zeker te weten. De bevestiging lag in zijn antwoord. Voor het eerst leek er eens geen twijfel te zijn. Ze wilden dit, allebei, zeker. Yara kuste weer in zijn hals, beet daar ook zachtjes, wisselde weer naar kusjes en zette er plagend een zuigzoen neer. Aww, dan moest hij een sjaal dragen of zijn kraag omhoog, anders werd hij vast geplaagd door zijn collega's op werk... Of op de bruiloft. Nog een knoopje ging open. Yara wiebelde een beetje op Irwins schoot, heel bewust van het effect dat dat teweeg kon brengen en boog toen wat voorover om de vrije huid bij zijn sleutel- en borstbeen te kussen. Haar hart klopte inmiddels een heel stuk sneller. Ergens hoopte ze stiekem dat Irwin haar straks gewoon op zou tillen en mee zou ontvoeren naar bed, zodat ze hun geknuffel daar verder zouden kunnen zetten. Dat ging nooit gebeuren, wist ze, door hun voorgeschiedenis. Niet aan denken nu. Voorzichtig pakte Yara Irwins hand en begeleidde hem naar haar borst. Ze zocht zijn blik en glimlachte, gaf hem woordeloze toestemming met haar ogen en hield in anticipatie haar adem alvast een beetje in. Dit moest wel het spannendste zijn wat ze ooit had gedaan. Zíjn reactie maakte haar namelijk wel uit.

Waarom Madeline zo stom deed, wist yara echt niet. Het lag vast aan haar opvoeding en dat ze gewoon vanaf haar geboorte al verpest was, of iets dergelijks. Wat wilde je, als je in zo'n verknipte familie opgroeide. Ze rolde even met haar ogen en luisterde aandachtig naar Andy, die toch echt nog wel goede tips en trucs had. "Oh, zo in de weerspiegeling van een etalage is wel heel slim. Dat is voor ons ook helemaal niet opvallen." Ze dacht even na. "Zou het met een spiegeltje ook werken? Dat je even doet of je je wenkbrauwen controleert?" Make-up dragen was vulgair en ordinair, dus dat hoefde je als dame in deze tijd helemaal niet te corrigeren. Je was een natuurlijke schoonheid of... lelijk. Of een prostituee, he Maddie. "Al moet je dat niet teveel doen, want dan lijk je weer veel te ijdel." Natuurlijk knipoogde Yara naar Jenny. "Ah, dat zou Jenn toch nooit doen? Gewoon een beetje spelen met de randen van wat mag... Een klein beetje spanning in ons leven." Ze glimlachte liefjes naar Madeline. "Al kent niet iedereen zijn grenzen natuurlijk... Bless their soul." Yara giechelde. "Oh, Andy, hoe zou je Jenny arresteren? Met handboeien?" Ze wiebelde een beetje met haar wenkbrauwen en nam geamuseerd nog een slokje van haar champagne. Alsof het heel veel moeite kostte, keek ze weer naar Madeline. Oh dat meisje was zo vermoeidend. "Ah, je hebt zo'n leuk accent, Maddie, zo krijgt hetgeen wat je zegt toch nog een beetje karakter." Ze keek naar haar nagels en glimlachte naar Jenny. "Ik wil me specialiseren in toverdranken. De manier waarop je mensen daarmee kan helpen is haast oneindig en je kan er zoveel creativiteit in kwijt." "Oh.. Ik weet wel iemand... Hoe heet dat kind..." Want iemand zijn naam onthouden was natuurlijk teveel moeite. "Wat dacht je van Eleanor Gardinger?" Ze lachte zachtjes. "Haar gezichtje zal wel wat hulp nodig hebben met die laatste confrontatie met een muur." Ze klakte met haar tong. "En overduidelijk... Ashton Vane... Dát is nu zo'n monster... Yuck. Dat iemand het nog kan opbrengen om naar hem te kijken." En dan een nummer drie? Mmh. "Misschien Maddie wel? Zodat ze wat meer op Merry lijkt?" Yara lachte zachtjes. "Ah, grapje lieverd, iedereen ziet toch dat jij veel knapper bent..."

Wat ze precies had verwacht, toen ze Irwin zo zoende, wist Yara eigenlijk niet. De reactie die ze nu kreeg: het innige antwoord, dat hij haar op schoot trok, zo dicht tegen zich aanhield, zo lief en passievol was, dat had ze ergens wel gehoopt of misschien over gefantaseerd, maar ze had het niet verwacht. Ze waren tot nu toe nooit echt 'zo' geweest. Ze konden wel eens kusjes geven, maar dit gold niet meer als kusje. Dit was een echte zoen. Een echte intense zoen, zoals alleen geliefden met elkaar deelden, of dat was toch wat Yara ervan dacht. -Ze vergat voor het gemak maar even dat ze met Daniel ook wel eens vurig kon zoenen, want dat was niet aan wie en wat ze nu wilde denken-. Zijn armen lagen om haar heen, haar buik lag tegen de zijne, slechts wat lagen stof zaten nu nog tussen hun lichamen. Ze voelde hoe zijn buik en borst lichtjes golfden wanneer hij ademde en ook voelde ze hoe zijn hart resoneerde tegen haar borst. Yara aaide door zijn haren, vlak boven zijn oor, had een lieve en zachte blik in haar ogen. "Is dat wat je wilt?," vroeg ze zachtjes, haast fluisterend en haar stem vol zwoelheid. Om te voorkomen dat Irwin straks 'ja' zou zeggen, kuste Yara hem opnieuw en drukte haar borsten meer tegen hem aan. Dit keer beet ze ook zachtjes in zijn onderlip. Dat had ze tot nu toe nooit echt bij hem gedurfd, maar bij iemand, waar ze nu niet aan ging denken, had het wel altijd een leuk effect. Yara's vingers dwaalden achter zijn haar en kwamen via zijn haren in zijn nek. Daar volgde ze de lijnen van zijn spieren naar zijn schouders en sleutelbeen. Haar vingers wandelde vanaf daar over zijn borstbeen naar beneden, gleden wat kietelend opzij over zijn tepel en zijn zij en landde toen op zijn rug. Met haar nagels streelde ze verder naar beneden. Yara hield haar eigen adem in en voelde de spanning toenemen en ze hoopte maar dat Irwin het evenveel voelde als zij. Bij de onderrand van zijn shirt aangekomen, wipte haar vingers onder de stof en heel voorzichtig, heel aftastend, streelde ze zacht over de blote huid van zijn huis. Inmiddels verwarmde haar kussen zijn kaaklijn en hals.

"Ohh, ja... Maar dat moet wel lukken zo, denk ik. Hij heeft aan het eind van de middag de derdejaars geloof ik." Hij had dan nu ook een les ergens op het terrein. Als ze het spreukenwerk in een uurtje voor elkaar zouden krijgen, dan zou dit een heel erg geslaagde grap kunnen worden. Yara grijnsde wat ondeugend en ze kon niet ontkennen dat ze een soort kriebel in haar buik voelde... niet van verliefdheid in dit geval, maar wel de verheuging op een goede stunt en dat ze nu al niet kon wachten tot ze Irwins reactie zou zien. "Ik zal een foto van hem maken, zodra hij thuis binnenkomt," lachte ze samenzweerderig. Die lach verdween even ietsje naar de achtergrond. "Hmmm... Je denkt toch niet dat hij dat zo makkelijk van me krijgt..." Ze trok een wenkbrauw op en toonde verder niets van wat ze echt dacht. Ze wist wel waar Andy op hintte... Dat mannen met een jonge vrouw vast hoopte op een mooi jong ding in hun bed, maar dat werkte bij Irwin en Yara net een beetje anders en was dat allemaal ongemakkelijk en niet zo vanzelfsprekend. Behalve hun avontuurtje met liefdesdrank, waren Irwin en Yara in hun 14 maanden huwelijk nog niet met elkaar naar bed geweest. "Ik geloof dat het wel meevalt. Hij vindt mij vooral zielig dat ik aan zo'n oude en saaie man vastzit," zei Yara en glimlachte weer wat breder. "maar dat verandert misschien na vanmiddag." Inmiddels waren ze de grote deuren door en liepen ze op het terrein. "Wel even opletten dat we niet worden gespot, want dan is hij vast nieuwsgierig wat we komen doen. Oh.. Dan zeggen we gewoon dat ik je de eenhoorns wilde laten zien, goed?"

"Goed... Geen poolcirkel dan." Twee weken klappertanden klonk inderdaad niet heel erg aanlokkelijk. Natuurlijk was met magie wel iets aan warmte te regelen, maar tegen de poolcirkel op willen boksen was misschien wel weer een beetje overdreven te noemen. Ze wandelde een beetje met haar vingers over zijn borst, terwijl ze nadacht over wat dan een betere locatie kon zijn voor hun reisje. Natuurlijk moest het officieel wel pas na de kerstdagen. De Foulkes-Davenports zouden het hen niet in dank afnemen als ze de kerstdagen zelf al de hort op waren. Al zou dat natuurlijk wel Irwins voorkeur hebben. Yara miste, omdat ze zo in gedachten verzonken was, dat Irwin aan het opbouwen was naar iets heel belangrijks om te zeggen. Een tikkeltje verbaasd keek ze hem aan, kreeg een lichtroze blos op haar wangen toen hij haar haren achter haar oor duwde. "Graag gedaan." Ze keek hem vanonder haar wimpers aan en voelde haar hart toch wel een wat vreemde beweging maken. Een sprongetje... serieus... een sprongetje... Ze ging wat verzitten en keek wat meer naar hem op, bestudeerde zijn kaaklijn en streelde toen met haar vingers langs zijn altijd keurig gladde wangen. Ze glimlachte naar hem en realiseerde nog maar eens hoe knap hij eigenlijk was. Ze wist het wel, maar zag het doorgaans niet meer zó bewust. Ze was de afgelopen vakantie vooral zijn lieve karakter gaan zien, zijn zorgzaamheid, zijn gevatte humor en scherpe opmerkingen. Zijn intelligentie was zeker ook een pré. Ze was er vanuit gegaan dat het vriendschap was, maar op dit moment realiseerde ze zich opeens heel bewust dat ze verliefd op hem was geworden. En dat was verschrikkelijk. Wie werd er nu verliefd op de man aan wie je was uitgehuwelijkt? Dat was toch iets voor doetjes? Iets voor brave meisjes? Iets voor... Niets voor hen. Ze hadden elkaar beloofd niet verliefd te worden. En wat deed zij? Sukkel, sukkel, sukkel. Maar zijn hand leunde nog half op haar sleutelbeen nadat hij dat plukje haar had weggeveegd en hij keek haar nu zo lief en zo oprecht aan. Ook Yara nam een slokje whisky. Intimiteit was na de liefdesdrank nog altijd ongemakkelijk gebleven, maar nu met de whisky en dankzij Daniel de wetenschap dat dit soort dingen wel echt leuk konden zijn... Moest ze het er dan niet eens op wagen? "Ik heb het ook heel erg naar mijn zin gehad. De beste vakantie ooit. We hebben niet eens ruzie gehad." Misschien had dat wel een waarschuwing moeten zijn voor haar gevoelens? Yara bleef Irwin aankijken, verdronk bijna in zijn ogen en het volgende moment leunde ze naar voren en kuste ze hem teder en innig tegelijk op zijn lippen.

"Onder mijn lijstje onze namen? Dan ben ik meer in het nadeel dan jij. Laten we er dan ook meteen bij zetten dat jij drugsverslaafd ben. Dan is alles helemaal transparant," glimlachte ze liefjes. Ze pakte het perkament en zette in sierlijke letters haar hand onder het document, schreef vervolgens ook hetgeen wat Daniella zou krijgen uit hun deal en schoof het perkament terug, zodat ze het kon tekenen. Mocht Daniella weigeren, dan kon ze het perkament nu altijd nog in vlammen op laten gaan, maar ze vermoedde dat dat niet nodig zou zijn. Als Daniella wanhopig genoeg was om nu naar Yara toe te komen, dan was ze vast ook wanhopig genoeg om te tekenen. "Pijn, misselijk, ziek... en waarschijnlijk kan je niets anders dan denken aan het spul? Je hele lichaam verlangt ernaar, wilt het..Je kan je op niets anders concentreren en je zou in theorie je moeder verkopen als je meer van het spul zou kunnen krijgen?" Yara glimlachte. "Ja, dan weet ik denk ik wel wat het is." Ze tikte met haar nagels op het houten blad van de tafel. "Het duurt een week om er vanaf te komen.. Mm... Om in ieder geval de moeilijkste fase door te komen. Verslaving is meer dan alleen lichamelijk..." Yara keek Daniella met een glimlachje aan. "Maar van de fysieke verslaving heb ik je met een week vanaf." Het werd waarschijnlijk de meest verschrikkelijke week van haar leven. "Mm.. Het liefst zou ik over een week starten. Dan heb ik mijn kamer ook wel zo aangepast dat jij er een week kan verblijven op een veilige en opvallende manier." Yara trok een wenkbrauw op. "Zeker omdat ik met de kerst op vakantie ga en ik heb niet zo'n zin in dat ik dat moet annuleren omdat ik jou help afkicken. Goed...Uiterlijk 1 december starten?" Yara stak haar hand uit naar Daniella. "Volgens mij hebben we een overeenkomst?"

En @Austin Davidson is omgezet naar griffoendor jaar 5!

"Natuurlijk, lijkt me voor zo'n Hippogrief ook gezelliger om niet in zijn eentje hier in een verlaten stukje Schotland te wonen." Nu zou het de gemiddelde Hippogrief vast niet zo heel erg uitmaken. "Moeten we voor mij wel een meisje nemen en dan kan jij een mannetje nemen. Misschien worden ze dan nog wel verliefd ook en dan hebben we onze eigen Fabeldieren soap hier om te volgen." Yara grinnikte, had het natuurlijk allemaal gekscherend genoemd. De vliegende wezens waren wel het laatste Fabeldierenras dat je in een soap-serie verwachtte. Dan dacht je eerder aan eenhoorns, kelpies, vampiers en weerwolven. Als je echt belachelijk ging doen, dan zou je ze ook nog iets van glitter meegeven, maar welke idioot zou dat ooit serieus proberen? "Welke vind jij mooi? Of... sterk genoeg?" "Ja, ik wilde gewoon kijken wat de echte mode was in elk land. In de grote winkelstraten zie je toch gewoon een beetje overal hetzelfde, want die hebben allemaal dezelfde importeurs en spieken bij elkaar af wat de goedlopende merken zijn. ZO op het platteland heb je tenminste...." Yara lachte zachtjes. "Je zit me te plagen he.." Streelde even iets omhoog over zijn borstbeen, maar liet haar hand toen weer veilig en rustig stilliggen. "Kerst... Mmm." Ze deed alsof ze heel erg diep moest nadenken daarover. "Een etentje bij mijn ouders en een etentje bij jouw ouders..." Ze lachte een beetje. "Maar misschien kunnen we ook wel... vluchten? Voordat onze magen knappen van al dat lekkere eten." Yara knipoogde en wist heus wel dat Irwin alleen al zou willen vluchten zodat ze niet de hele dag naar saaie en voorspelbare gesprekken zou moeten luisteren. "Wat dacht je van de poolcirkel? Gaan we zelf de Kerstman een bezoekje brengen." En toen kust ze hem nog eens. Ditmaal achter zijn oor.

"Goh... Ik heb toch wel bewezen dat ik geheimen kan bewaren, Daniella..", antwoordde Yara ook wat scherp. Ze haalde een schouder wat nonchalant op. "En zie het als een ruil. Jij zegt niets over dit lijstje... Ik zeg niets over je verslaving." Zo werkte Yara, en waarschijnlijk ook Daniella, het beste... Een deal, een ruil, iets waardoor ze beiden een reden hadden om niets te zeggen. Yara had nu wel enige garantie dat dit geheim bleef en Daniella mocht dat dus nu ook zo zien. "Welke drugs ben je verslaafd aan?" Het was niet eens een vraag uit pure nieuwsgierigheid. "Dan weet ik of ik wat extra dingen moet voorbereiden en hoelang het gaat duren." Yara glimlachte. "Zou toch jammer zijn als je een insult kreeg en in mijn slaapkamer zou overlijden. Zonde van het vloerkleed." Want zoiets ging nooit zonder de excretie van lichaamssappen. Het was ook weer wat moeilijk om aan Irwin uit te leggen anders. En als dat gebeurde, dan had ze vast zo Schouwers op haar dak en dan kon ze ook niet haar eigen plannen uitvoeren. Zo werkte dat zodra je eenmaal teveel onder de aandacht was gekomen van de wetshandhaving. "Wanneer denk je dat het je is gelukt de spullen verzameld te hebben? Dan zorg ik dat mijn lieve hubby ergens anders is." Zover dat al nodig was. Hij was meer van huis, dan thuis. Er zou vast wel weer ergens een of ander congres zijn waar hij zo nodig moest zijn. Eikel. Niet dat ze dat aan Daniella's charmante neusje ging hangen. Niet dat Yara zich ook maar op een manier verplicht voelde om haar geheimen te delen. Zo'n band hadden ze niet met elkaar.

"Daniella." Van sommige mensen wist je dat je alleen wat van ze hoorde, wanneer ze wat van je nodig hadden. Zo was het ook met Daniella. Dat was echter geen probleem, want Yara en zij waren geen vriendinnen. Daar waren ze het over eens en daar hadden ze ook beiden vrede mee. Ze waren ook niet echt vijanden... Dat was waarschijnlijk teveel moeite, en ze hadden dus zo nu en dan wat aan elkaar. Daniella had dan iets van Yara nodig en Yara vroeg er iets voor terug wat zij nodig had. Ze vroeger er verder niet al te ingewikkelde vragen over, want dat boeide eenvoudigweg dus niet. Yara trok een wenkbrauw naar het meisje op. "Je bent verslaafd?" Het was moeilijk om enige toon van amusement uit haar stem te houden. Ze schudde haar hoofd. "Tsk, tsk, hanging with the cool kids... en zie wat ervan komt." Het meisje leunde met haar kin op de rug van haar hand, steunde met die arm met haar elleboog op tafel. Yara glimlachte liefjes. "Ik weet vooral dat je iemand moet opsluiten... geen drugs geven, geen medelijden hebben. Genoeg water moet geven en een emmer om in te spugen?" Ze hield haar hoofd schuin. "Ligt er wel een beetje aan wat je verder hebt gebruikt of je ook medische hulp nodig hebt, maar bof jij even... ik doe de Heleropleiding." Goed. Dat was wat Daniella nodig had. "En wat krijg ik? Ik heb wat ingrediënten nodig. Niet geheel legaal. Ik heb een lijstje." Ze schoof het perkament subtiel over de tafel. "Wanneer je de ingrediënten hebt, zal ik je helpen. Dan hebben we alleen nog een plek nodig wáár we dit kunnen doen. Het kan bij mij thuis... Ik woon in the middle of nowhere in Schotland. Mijn man komt nooit in mijn vertrekken. Dan stop ik je in mijn slaapkamer." Dan sliep zij wel bij Irwin. Dat was niet zo'n probleem, want hij was er toch nooit. "En ik leg ook een geluidsdichte spreuk om de kamer en sluit je op. En ik zou maar luisteren. Ik heb al ontdekt dat als je me probeert aan te vallen, dat je dan in de muur van het huis wordt getrokken." Dat was vast wel wat motivatie voor Daniella om zich te gedragen. Yara bleef lief glimlachen. Vanaf een afstandje zou men denken dat ze het over kittens hadden.