Evangeline Lennox

Maar ze had nooit ook maar iets gegeven om Keane's stand. Oh natuurlijk gaf het mogelijkheden en ze zou liegen als ze zei dat ze niet had genoten van de uitjes en de vakanties en de cadeautjes, maar dat was niet waar het uiteindelijk om ging. Eva zou hem net zo leuk hebben gevonden zonder al die dingen. Ze had hem ook nooit om iets gevraagd, behalve die ene keer dan.. en toen had hij haar nogal hard de deur gewezen, dus dat bewees ook maar weer eens dat dat niet de juiste methode was. Maar ja, voor andere mensen, die hen niet kenden en niets wisten van hun verdoemde liefdesverhaal, was het vast makkelijk conclusies trekken. "Mensen moeten gewoon niet zo moeilijk doen en zich lekker bemoeien met hun eigen zaken," murmelde ze, maar Eva wist ook wel dat dat niet zo werkte. Winnen was niet honderd procent onmogelijk maar wel erg moeilijk? Ja, dat was echt heel erg geruststellend Iago. Nu voelde ze zich werkelijk beter. Eva nam een slok van haar whiskey en spoelde de sarcastische opmerkingen die zich een weg door haar mond naar buiten probeerden te werken weg. "Er iets voor terug krijg?" Eerlijk gezegd had ze er nooit eerder over nagedacht om genoegen te nemen met minder dan haar einddoel... "Zoals wat? Geld?" Zodat ze een nieuw leven kon beginnen straks? Eva snoof. "De Cadwgans hebben me één keer een schikking aangeboden." Eva had zich altijd afgevraagd hoe serieus die schikking eigenlijk was geweest, maar het maakte niet echt uit, want ze had hem toch nooit aangenomen. "Veel geld, maar nog veel meer voorwaarden. Speciale documenten ondertekenen, een onbreekbare eed, dat is het soort deals dat ze je aanbieden." Ze had dit nog nooit eerder aan iemand verteld, maar het voelde eigenlijk wel goed om eens een tipje van de sluier op te lichten van de wereld waar ze zich in had gewaagd. "Ik heb het niet aangenomen natuurlijk. Ik denk ook niet dat ze echt verwacht hadden dat ik dat zou doen, Keane wist ook wel dat ik niet om te kopen ben. En als ik hun geld zou accepteren, op wat voor manier dan ook... dan zou het me toch alleen maar het meisje maken waarvan iedereen denkt dat ik het ben." En ze was geen golddigger. Ze had gewoon een dure smaak... als het op jongens aankwam. Daarbij was het niet alleen meer een kwestie van haar eigen normen en waarden hoog houden. Ten eerste had ze de rechtszaak nodig als ze ooit haar kind nog terug wilde zien. En ten tweede wilde ze Owain Cadwgan zoveel mogelijk zien lijden en dat ging niet als je settelde voor minder dan de overwinning. Ze had godverdomme niet alles in haar leven opgegeven voor niets. Al leek het daar op dit moment wel op en durfde ze tegenwoordig amper een vinger uit te steken, zonder dat ze bang was dat hij haar of haar familie hier voor zou straffen. Het was ingewikkeld, een eindeloze cirkel waarin woede en angst zich afwisselden en waaruit ze nooit de conclusie kon trekken waar ze nu werkelijk goed aan deed. Eva zuchtte vermoeid en liet haar hoofd in haar handen vallen. "Maar je hebt een punt, met dat mensen van invloed aan mijn kant krijgen. Op dit moment heb ik het idee dat ik niet zo goed lig bij het publiek." Hoe kon het ook, ze was nog geen krant tegengekomen die positief over haar sprak. "Dat voelt best raar. Mensen mogen me meestal wel, als ze me echt kennen." Op die paar uitonderingen na dan, zoals Daniella, maar over het algemeen had ze nooit echt moeite gehad met vrienden maken op school. En zelfs met Dani was ze ooit, in een ver verleden, een tijdje vriendinnen geweest. "Nu heeft iedereen een hekel aan me. Nouja, behalve Josephine dan en als er iemand reden zou hebben om me te haten dan is zij het wel." Maar waar moest ze beginnen als ze dat beeld om wilde draaien? Bij haar oude vrienden? Daarvan was een groot deel ook rijk en geld betekende invloed en connecties...

@Yara Foulkes-Davenport, @Jennifer Churchill, @Andromache Moyle & @Madeline Appleby Lennon Stella - BITCH You know what they say It takes a bitch to know a bitch

@Andrea Houghton What is life without a little risk?

@Julienne Haysward When you are not fed love on a silver spoon You learn to lick it from a knife

@Efstathios Peregrine & @George de Haviland You took a polaroid of us and then diiscovered The rest of the world was black and white bute we were in screaming color

Dit was niet echt. Misschien... misschien had iemand een waanzinspreuk over haar kamer uitgesproken? Ja, dat was het vast. Dat moest wel, de andere optie was dat ze gek was geworden. Het kon gewoon niet dat Keane Cadwgan hier bij haar in de kamer stond. Keane was dood. Dat was wat Josephine haar had verteld, wat Rhiann voor haar had bevestigd tijdens hun laatste gesprek. En toch leek hij echt, bewoog hij, praatte hij, alsof hij daar werkelijk in de kamer stond en geen figment was van verbeelding. Het was niet alsof ze hem na zijn dood nooit meer had gezien, in haar hoofd of in haar dromen. Met een beetje pech, zag ze hem bijna elke nacht. Maar die Keane was anders, bestond uit stukjes vervaagde herinneringen die haar brein in elkaar had gepuzzeld. Deze versie.. was er niet een die ze eerder had gezien. Zijn woorden zouden vast kalmerend moeten werken, maar Evangeline's staf schoot alleen maar zenuwachtig terug omhoog toen de jongeman een stap dichterbij zette. "Blijf staan," sneerde ze. "Ik wil niet dat je dichterbij komt." Haar stem klonk hoger dan ze zou willen en ze schraapte haar keel. Iets in haar wilde liefst de kamer uit vluchten,, maar om een of andere reden kreeg ze het niet voor elkaar om haar blik van Keane's gezicht af te trekken. Of nuja, degene die Keane's gezicht droeg, want dat het niet echt Keane was... dat was toch wel zeker. Dat zijn stem precies hetzelfde klonk en het er allemaal zo echt uit zag, dat deed er niet doe. Je kon zoveel bereiken met magie. Je kon mensen van alles laten zien en geloven. Dat maakte het nog niet echt. Zelfs als ze het zou willen... "Goed?" fluisterde ze, verward. Wat nou goed? Het was al maanden niet meer goed geweest, maar dit was toch wel het toppunt. En dan wilde deze... man, iets, wat het ook was, dat ze rustig ging zitten om naar zijn verhaal te luisteren? "Nee." Ze wist niet zeker of dat een antwoord was op zijn laatste vraag, of dat het er gewoon even uit moest. "Nee, nee, nee." Eva schudde met haar hoofd en een onverwacht, ietwat hysterisch lachje ontsproot van haar lippen. "Luister, ik weet niet wie je bent, of wat je hier doet, of wat voor zieke grap dit is," want een zieke grap dat was het zeker, "maar ik wil dat je nu mijn kamer uitgaat. Er zijn schouwers beneden en als je niet weggaat, roep ik ze met liefde naar boven toe." Ze deed haar best om het allemaal zo overtuigend mogelijk te zeggen, maar het aanzien van Keane's gelaat bracht haar enigzins van stuk. Het was niet elke dag dat je je overleden vriendje terug zag komen uit de dood. "Nu."

Binnen was het dus waarschijnlijk veiliger dan ooit. Buiten het tehuis... dat was een andere vraag. Maar Eva had zich al lang niet meer echt zorgen gemaakt om haar eigen veiligheid, niet sinds de Onbreekbare Eed en het was juist fijn geweest om even weg te zijn uit het tehuis vandaag. Daarbij was het woensdag, en dus gewoon een werkdag. Mr. Hollow had het niet zo op mensen die zich te vaak ziek meldden en het zou vreselijk zijn als ze Iago straks moest vertellen dat ze haar baantje alweer kwijt was geraakt. Het was niet het leukste baantje, dat was zeker waar. Vaak als ze thuis kwam deden haar handen nog pijn. Maar het was altijd zo druk dat het de perfecte afleiding was. Als je steeds iets om handen had, had je namelijk geen tijd om na te denken of je zorgen te maken over andere dingen. En dat was precies waar Evangeline de afgelopen tijd behoefte aan had gehad en vandaag nog wel het meest van allemaal. Ze kon niet zeggen dat ze spijt had van haar poging om Graaf Radnor te dwarsbomen. Dat zou tegen alles ingaan wat ze geloofde en ze was ook geen Rhiann... die er blijkbaar geen problemen mee had om kinderen weg te houden bij hun moeders, ondanks dat ze zelf wist hoe verscchrikkelijk dat was. Maar ze was verdomme zo goed bezig geweest, had zich tot nu toe zo braaf aan alle regels gehouden die iedereen haar op had gelegd en daarmee Owain Cadwgan geen enkel excuus gegeven om ergens in te hoeven grijpen. Maar dit… ze wist heel zeker dat dit niet binnen de regels viel en het maakte haar toch zenuwachtig. Ze wist niet precies wat voor consequenties het zou hebben, of in wat voor vorm het zou komen, maar dat ze er zouden zijn was vrijwel zeker. Vanuit de keukens klonk het bekende geroezemoes van de avondspits en Eva besloot voor ze de trap opliep nog even snel een blik in de eetzaal te werpen. Daar ontwaarde ze gelukkig al snel het warrige, blonde haar van Owen en een gevoel van opluchting stroomde door haar heen. Hij was nog hier. Ze hadden weer een dag overleefd. Of tenminste, daar leek het op… tot ze met dat valse gevoel van opluchting de deur van haar kamer opende en een vage gedaante op het bed met een plotselinge beweging haar aandacht trok. Oh niet weer he. Automatisch greep ze naar haar toverstok en zonder goed te kijken vuurde ze een spreuk op hem af. “Expelliarmus.” Pas zodra de woorden over haar lippen waren nam ze echter de moeite om het figuur in haar kamer wat beter te bekijken en… haar ogen moesten haar wel bedriegen, want dit kon niet. Alle kleur trok spontaan weg uit haar wangen en een schrille gil gleed over haar lippen.

Koele regendruppels daalden neer op de stenen van de straat, terwijl Evangeline zich een weg door de winkelende menigte baande richting de stegen. Ze had geprobeerd om met haar toverstok een paraplu te creëren, maar er leken enkele gaten in de onzichtbare barricade te zitten die ze had uitgeroepen boven haar hoofd. Het eerste wat ze zou doen zodra ze genoeg loon op had gespaard was een nieuwe toverstok kopen. Het exemplaar wat Anne haar had gegeven voldeed redelijk, voor de simpele taken in ieder geval, maar het was frustrerend om niet altijd te weten waar je aan toe was als je een spreuk uitprobeerde. Het was echter beter dan niets, dat was afgelopen weekend, toen Owain Cadwgan eindelijk zijn gezicht weer eens had laten zien, ook maar weer gebleken. Nouja, Lord Radnor was natuurlijk niet zelf op komen dagen, dus er was geen duidelijk bewijs dat hij het was geweest die geprobeerd had Owen ‘s nachts uit zijn bedje te liften – maar Eva kon toch niemand bedenken die een even groot motief had. Josephine dacht misschien dat ze zomaar met haar kind kon vertrekken van Cadwgan Castle, maar Eva had vanaf het begin geweten dat er een dag zou komen dat Graaf Radnor een poging zou doen om kleine Owen terug te winnen. Dat was waar ze zich op had geanticipeerd, zo goed als dat ging, met een half werkende toverstok en maar weinig mensen om te vertrouwen. Gelukkig was een moeder niet zo moeilijk te overtuigen als je het gooide op de veiligheid van haar kind – veiligheid die Josephine toch al in twijfel had getrokken. En als het op geheime ontvoeringspogingen aankwam, was het plotseling toch wel handig om in een tehuis te wonen met genoeg andere mensen die ook alarm konden slaan als ze iets verdachts zagen. Sinds het incident was de aanwezigheid van schouwers in het gebouw niet meer weg te denken. Voor Josephine leek dat een opluchting, voor Eva was het anders. Ze kende Avery Hollow en de andere gestationeerde schouwers natuurlijk niet, maar sinds de onterechte arrestatie en veroordeling van haar grootvader, stonden ook de schouwers op haar lijstje van mensen die niet geheel te vertrouwen waren. Het probleem was alleen, dat je nooit zeker wist op wie je moest letten. Toch moest ook Evangeline toegeven dat de aanwezigheid van de schouwers – of je ze nu allemaal kon vertrouwen of niet- een zekere publieke veiligheid met zich meebracht, zeker nadat het nieuws ook in de Ochtendprofeet had gestaan. En die publieke veiligheid, was misschien wel meer dan ze hadden kunnen wensen. De eerste poging tot het ontvoeren van Owen was verwacht geweest. Tenminste, als je het aan haar vroeg. Een tweede... Het zou dom zijn om zo snel nog een tweede poging te doen en ze kende Owain Cadwgan niet als een dom man.

@David Appleby & @Madeline Appleby I want the part of you that you refuse to give

@Ella Hawkings & @Piaras O'Hara He loved her, there was no doubt about it But he loved her in a way she had yet to understand

Omgezet!

Om Hoofdmonitor te worden moet je eerst Klassenoudste zijn. Als je Klassenoudste wil worden, kan je je opgeven in het daarvoor gemaakte topic. Wanneer er voldoende Klassenoudstes zijn, zal er waarschijnlijk weer een Hoofdmonitor verkiezing komen.

Ik heb een nieuw wachtwoord voor je gemaakt en naar @Xati Amfora Annis gestuurd!

Happy Fathersday y'all! @Tristan Johnson ft . @Charlotte Johnson, @Whiskey Johnson, @Scotch Johnson en Lavender Johnson Banners - Somebody to you I really want to be somebody to someone cause I never had nobody and no road home I really need somebody to call my own And I don't even need to change the world I'll make the moon shine just for your view I'll make the starlight circle the room The kingdom come, the rise the fall The setting sun above it all I just wanna be somebody somebody to you

Ik heb je wachtwoord aangepast en zal hem zo naar je account met Hailey mailen. Je hebt met @Michelle Anna Maria Stones al een PD staan, deze kan je gewoon gebruiken als je met haar wil schrijven. Als je echter dingen wil aanpassen aan je karakter en haar bijvoorbeeld een andere achtergrond wil geven, dan moet je een nieuwe PD schrijven en dan moet deze opnieuw worden goedgekeurd.