Evangeline Lennox

Ik heb even overlegd en je kan je antwoord terug vinden in de nieuwe mededeling!

Hi allemaal, Naar aanleiding van een vraag van Betsy een korte mededeling over de IC Klassenoudsten. Omdat er een stuk minder leerlingen zitten op Zweinstein tegenwoordig, kunnen vanaf nu plotkarakters en NPC's zich ook opgeven als IC KO. Hierbij blijft gewoon het limiet van 4 KO's en 2 HM's per afdeling. Gewone karakters gaan altijd voor op NPC's en plotkarakters. En plotkarakters gaan in principe weer voor op NPC's. Om dit overzichtelijk te maken willen we aan de "afdelingshoofden" (Je weet wie je bent ) vragen om een nieuw topic te openen in het leerlingenkamer board waar mensen hun karakters op kunnen geven. Als er meer mensen zich aanmelden dan er plekken zijn, kan je kijken of je een verkiezing wilt organiseren. Dit kan verschillen per situatie en of bepaalde karakters dus voorrang hebben of niet. Kijk voor je een karakter aanmeld ook altijd eerst even of er plek is in de afdeling. Dat kan je hier vinden. Veel plezier!

Nee Keane, Eva ging niet braaf zitten wachten tot jij haar kwam redden want 1. Dat was niet het soort meisje dat ze was, dat zou je onderhand toch moeten weten en 2. Ze geloofde niet dat je ooit nog zou komen. Niet omdat je niet zou willen, maar omdat het gewoonweg onmogelijk was om zomaar op te staan uit de dood. Victor bleek inderdaad familie te zijn van de Gordon-Lennoxes, maar meer dan dat zei hij niet. Misschien had hij er niet over gehoord. Misschien wist hij niet dat al die verhalen die hij had gehoord over haar gingen. Ze had hem niet haar achternaam gegeven. Dat deed ze tegenwoordig sowieso liever niet meer, als het niet nodig was. En als het wel nodig was, combineerde ze het liever met haar doopnaam. Maar met Daniella in haar kielzog had ze zich moeilijk als Aylana voor kunnen stellen, want je kon er op wachten dat er op een bepaald moment een opmerking over kwam. "Oh Parijs? Ik ben er nooit geweest, maar ik heb goede verhalen gehoord." Keane was wel eens in Parijs geweest, toch? Ze kon zich zo snel niet herinneren wanneer precies, of het tijdens zijn jaar op Beauxbatons was geweest, om misschien die lange zomer ergens daarna toen hij bijna al zijn tijd op het vasteland van Europa had doorgebracht, of misschien was het wel met Josephine. Of haar hoofd was nu dingen aan het verzinnen als excuus om hem in haar gedachten op te halen. Haar hand vond haar glas en vlug sloeg ze wat van de inhoud naar binnen, alsof ze daarmee elke gedachte aan Keane weg kon spoelen. Mogelijk was Frankrijk toch niet echt het beste gespreksonderwerp. Nee, natuurlijk was dat het niet slimmerd. Met al die roddels dat Keane mogelijk ergens in Nice, Parijs, de Pyreneën of waar dan ook in Frankrijk zat en al hun mislukte vluchtpogingen was het onmogelijk om het land van hem los te koppelen. "Ja, ik woon in Londen," greep Eva zijn vraag gretig aan, ook al was haar huidige woonplek ook niet bepaald iets waar ze graag over uitweidde. "Niet zo ver van hier, eigenlijk." Het voelde nog steeds vreemd om dat te zeggen. Het huis waar ze nu al best een tijdje verbleef voelde nog steeds niet echt als thuis en dat zou het waarschijnlijk ook nooit doen. Het was gewoon de plek waar haar bed stond, waar ze het grootste deel van haar tijd doorbracht. Het was niets wat ze niet zo achter zou laten als het kon. "Nog maar een paar maanden trouwens. Ik woonde eerst in Wales. Ik mis het wel, het platteland en... alles." Haar familie. Haar stem stierf langzaam weg en Eva moest slikken om de opkomende brok in haar keel weg te krijgen. "Maar Londen is ook leuk," ging ze haastig verder. "Ik weet niet voor hoe lang u hier nog bent, maar als u tijd heeft zou ik aanraden om ook een bezoekje te brengen aan George and the Dragon. Het is niet zo... elegant als hier, maar ik kan je verzekeren dat ze de beste whisky serveren die je ooit hebt geproefd."

@Austin Davidson & @Adore Appleby Are you flirting or starting a fight?

Omgezet!

"Paget?" Eva dacht voor een moment na waar ze die naam ook alweer eerder had gehoord. "Oh je bent familie van de Gordon-Lennoxes?" Merlijn, dat had zij weer natuurlijk. Maar hij kwam uit Frankrijk dus misschien dat enig nieuws over haar mislukte verloving met Charlie en het hele schandaal er omheen nog niet de kusten van Frankrijk had bereikt. Daarbij ging hij om met Daniella, dus dat zei ook wel wat over zijn standaarden. Misschien waren gevallen meisjes wel zijn type. "Nou, die shotjes van net zijn in ieder geval niet goed voor mijn geheugen," giechelde ze zachtjes. En dat was ook precies goed, want Eva was hier om haar eigen herinneringen voor een moment te vergeten. Ze glimlachte en liet zich (op iets gepastere afstand) aan de andere kant van Victor op de bank zakken.Ondertussen begon ze zich steeds meer af te vragen waarom Daniella haar precies hier heen had gevraagd, als ze het alleen met de jongen ook wel zo gezellig leek te hebben. En waarom keek hij zo eigenlijk intens naar haar? Ze werd er bijna verlegen van. In een automatische beweging streek ze een losse krul achter haar oor en wenste plotseling dat ze iets meer haar best gedaan had op haar kaspel. Niet dat het uitmaakte, want ze kende deze jongen helemaal niet, maar... ach ja. "Dani! Dat is niet-... ik bedoel." Verdorie. Er was ook geen manier om dit echt goed te doen. Als ze nu zei dat dat niet was wat ze echt gezegd had, dan was hij straks beledigd. "Nouja, je kan het me niet kwalijk nemen. Kijk naar jezelf." Haar woorden proefden wat bitter aan in haar mond en ze nam vlug een slok van haar drinken om het weg te spoelen met een walm aan zoete smaken. Misschien konden ze het in plaats van over haar meningen, het eens over hem hebben. Evangeline schoof wat dichterbij, want in drukke clubs zoals deze was het altijd wel redelijk rumoerig. "Dus waar in Frankrijk komt u vandaan, mr. Paget? En wat brengt u naar Londen? Familie, zaken, plezier?" Misschien had hij nog wel wat interessante verhalen te vertellen waar ze zich volledig in onder kon dompelen.

Rhiann had het verteld. Eva liet de woorden over haar heen glijden alsof ze er door overspoeld werd. Rhiann had het verteld. Dat was niet wat ze verwacht had te horen, maar het maakte alleen maar des te echter. Evangeline had ondertussen wel geleerd dat ze niet zomaar alles moest geloven wat er uit iemands mond kwam, Josephine was daarop geen uitzondering. Maar toch... Waarom zou Rhiann zoiets als dit vertellen als het niet waar was. Er was geen reden om te liegen, want er was werkelijk niets mee te winnen. Zeker niet als deze informatie voor de rest van de wereld geheim leek te zijn. Een ongeluk had Josie gezegd. Maar als het een ongeluk was, waarom stond er dan geen aankondiging van Keane's overlijden in de krant? Waarom schreven alle tijdschriften dan dat hij in Frankrijk zat? En hoezo hadden ze Josephine overal buiten gelaten, was de begrafenis al geweest voor het nieuws de jonge vrouw ook maar ter ore was gekomen. Eva hapte naar adem. Wat hadden ze in Merlijns naam met hem gedaan, dat ze dit allemaal zo geheimzinnig moesten toedekken? Het laatste beetje kleur trok weg uit Evangeline's gezicht en ze zag er uit alsof ze elk moment van haar stokje kon gaan. Toch wist ze zich op de een of andere manier van haar stoel overeind te duwen. Ze greep Josephine's uitgestoken hand vast en zakte naast het meisje neer op het bed. "Nee, je hebt gelijk," fluisterde ze. "Ik denk dat het inderdaad niet veilig is." Haar hersenen deden hun uiterste best om de puzzelstukjes die Josephine haar had aangereikt in elkaar te passen, maar ze verkeerde zodanig in schock dat het moeilijk was om helder na te denken. Als het allemaal echt waar was, zou het inderdaad fijn zijn om iets van Keane in haar bezit te hebben, hoewel ze niet zeker wist of Josephine iets bij zich had wat werkelijk betekenis had voor Eva. Als Keane nog wat had bewaard van hun tijd samen, was het vast ergens goed verstopt. De eerste tranen van verdriet en paniek begonnen zich op te dringen en Eva veegde opgelaten over haar wang. "Dat is heel vriendelijk van je. Je bent te aardig." Maar alleen al van het idee dat Keane werkelijk... Eva wist dat het echt was maar ze wilde het nog niet weten. Het was te pijnlijk om het te bevatten, om er serieus over na te denken, om de pijn die met deze woorden kwam toe te laten. Voor nu was het makkelijker om te focussen op wat deze woorden nu eigenlijk betekenden, voor ze als een zielig hoopje hier op de grond in elkaar zou zakken. Want als Keane echt dood was dan betekende het dat... "Maar hoe ben je weg gekomen?" Zelfs toen zij opgesloten had gezeten in de kerkers en torens van Cadwgan Castle, waar ze geen enkele kant op kon, had ze het idee dat Owain Cadwgan haar nog als een roofvogel bespiedde. Er was geen enkele echte mogelijkheid geweest om met Griffith weg te vluchten, te ontsnappen, maar Josie... "Heeft Graaf Radnor je gewoon laten gaan?" Nee, Eva kon het zich niet voorstellen, zeker niet omdat Owen hier was. Owen was nog veel belangrijker dan Griffith en als de Graaf haar kind al bij zich wilde houden was er voor Josephine niet veel hoop op dat punt.

Oh Merlijn. Ze was echt niet voorbereid op een weerzien met (een van) haar familieleden. Maar oke, als het dan iemand moest zijn, dan liever Anne dan haar ouders... of haar broers of zussen... hoewel, als Anne hier stond dan bestond de kans dat Ronan ook ergens in de buurt was. "Anne," piepte Eva en ze deed haar best om de schrik in haar stem te verbergen. "Is Ronan hier ook?" Ze gluurde achter haar schoonzus langs, maar haar broer leek zo snel nergens te bekennen. "Ik eh..." Het was een redelijk simpele vraag die Anne had gesteld, eentje die normaal ook om een simpel antwoord vroeg, maar niets was zo simpel meer als het ooit had geleken. Zou haar schoonzus een eerlijk antwoord willen? Of gewoon het standaard antwoord verwachten. "Het gaat," antwoordde Eva uiteindelijk en met de nodige moeite perste ze er een glimlachje uit, in de hoop er iets overtuigender uit te zien. "Het is wel eens beter geweest..." Eva was echter niet echt in de mood om veel over zichzelf te praten. Ze wist ook niet zo goed over wat dan wel. Evangeline wist ook niet zeker wat haar oma precies aan de rest van de familie had verteld en dat maakte de situatie er bepaald niet makkelijker op. Iets in haar wilde er vandoor gaan, zich terugtrekken, zelfs als dat betekende dat ze weer terug naar binnen moest in dat ellendig tehuis, maar dat was ook zo onbeleefd... En hoewel ze aan de ene kant haar familie bijna niet onder ogen durfde te komen, hunkerde ze stiekem enorm naar ook maar het kleinste beetje informatie van hoe het met hen ging. "Hoe is het met jou? En met de kinderen? Het is zo lang geleden," besloot Eva de aandacht ergens anders op te vestigen. "Ze moeten al zo groot zijn geworden. Ik heb ze gemist."

Je mag een nieuwe PD aanmaken als je wil. Als deze wordt goedgekeurd zal je weer worden omgezet!

@Ant Dickson, @Dantalion Colt, @Kit Clemens, @Olyvar Seymour, @Raspberry Lemon, @Lucinda FitzClarence, @Ovid de Haviland, @Arabella Wydeville, @Fletcher Tedwin en @Sergei Ostrovsky op actief gezet. @Pip Clemens ook op actief gezet!

Beide omgezet!

@Edith Chadwick Origin: English Meaning: Prosperous in battle/war Derived from the Old English Ēadgyđ. Eadgyth is a compound name composed of the elements ēad (prosperity, fortune) and gyđ, gyth (war, strife, battle).

Nee, Eva had inderdaad niet echt het idee dat Iago het begreep, maar hoe kon het ook. Hij had geen flauw idee van wat ze allemaal had meegemaakt het afgelopen jaar en de helft viel niet eens uit te leggen. Zou hij haar uberhaupt wel geloven als ze vertelde dat ze opgesloten had gezeten in kerkers en torens en ze een onbreekbare Eed had afgelegd. Of zou hij haar, net zoals sommige tijdschriften, volledig voor gek verklaren? "Natuurlijk wil ik dat niet," siste ze gefrustreerd toen Iago haar eindelijk wat gelegenheid gaf om tegen hem in te gaan. Haar glas kwam met een harde klap op de bar terrecht. Het was duidelijk dat hij een gevoelig onderwerp had aangesneden, want de doffe blik in Evangeline's ogen had plaats gemaakt voor een vreemde glinstering. "Ik haat hem." Eva spuugde de woorden bijna uit. "En ik wil hem betaald zetten voor alles wat hij me heeft afgepakt." En dat waren nogal wat dingen tegenwoordig. Eva haalde diep adem en nam een slok van haar whiskey om de plotselinge vlaag van woede een beetje te sussen. "Maar het is niet alsof ik daar weg kan! Ik moet in het tehuis blijven anders..." Ze wist niet zo goed hoe ze dit moest verwoorden zonder dat ze misschien teveel zei. "Heeft het consequenties." Stomme deal. Had haar oma werkelijk niets beters kunnen bedenken. Ergens wist Eva ook wel dat ze van geluk mocht spreken dat ze niet ergens in een gat was beland waar ze nooit meer een bekend gezicht tegen zou komen, maar dat betekende niet dat ze het eens was met de gemaakte afspraken. "En zelfs als ik weg kon, waar moet ik dan uberhaupt heen? Ik heb geen geld, ik heb geen baan en het is echt niet alsof iemand me nu gaat aannemen. Ik heb het geprobeerd, oke, maar mijn naam opent niet bepaald deuren momenteel." Ze werden eerder in je gezicht dicht gegooid, want ja, je kon maar beter niet teveel met Evangeline Lennox geassocieerd worden. Ze zuchtte, toch weer ietwat moedeloos en keek haar neef aan. "Misschien moet ik maar gewoon mijn haar verven, mijn naam terug veranderen naar Aylana... een ander persoon worden." Er waren genoeg dagen waarop ze wenste dat ze iemand anders was.

2 april 1839 The spoiled Princess, Londen Rhiann, Laat alsjeblieft iets van jullie horen. Ik weet niet wat ik van deze stilte's moet maken. Ze laten me het ergste denken en ik denk niet dat mijn hart nog meer verdriet kan verdragen. E.

22 maart 1839 The spoiled Princess, Londen Rhiann, Als een moeder sprekend tot een moeder, smeek ik je, als je ook maar het geringste nieuws zou kunnen delen over het welzijn van mijn zoon, zou ik je eeuwig dankbaar zijn.. Gezien alles wat er is gebeurd moet ik weten hoe het met hem gaat. Liefs, E.