Tristan Johnson

Ik ben al beetje afwezig en ik denk dat dat blijft tot eind komende week <3

I passed out en toen ben ik heel hard op mijn arm gevallen en nu kan ik nauwlijks meer typen dus ben ffies afwezig qua posten

Het moment dat hij moest stoppen met nakijken was nu ongeveer wel aangebroken. Niet eens omdat hij al echt heel aangeschoten was (hij kon best wat hebben), maar omdat hij natuurlijk geen zin had in Cheyenne die 'ontslag' zou nemen. "Ik denk dat niet kan volgens je contract", zei hij vlug en pakt haar, zachtjes, bij haar arm vast om haar tegen te houden en vervolgens naar zich toe te trekken om te zoenen. In al deze beweginen vielen er ondertussen een hoop papieren op de grond en een klein beetje wijn, die hij snel zonder zich van Cheyenne los te trekken, weer overeind hield, over de overgebleven opstellen heen. Ach hij zou iedereen wel gewoon een hoog cijfer geven. Win-Win situatie.

"Hey!"! Het deed dan wel helemaal geen pijn maar hallo! Hij was hier de gene die hier hard aan het werk was geweest en zij was ineens komen aanzetten met die fles wijn en haar decollete. Dus hoezo was het nu zijn schuld dat het te langzaam ging? Ze mocht helpen nakijken, niet hem de les lezen! Al vond hij dat stiekem ook niet helemaal erg. Vlug greep hij de fles terug en nam een grote slok. Zelfs al was het niet voor Cheyenne dan nog zou hij na een paar slokken echt moeten stoppen met nakijken hoor! Hij mocht dan misschien niet de meest verantwoordelijke leraar zijn, bleek maar weer, maar aangeschoten nakijken? Dat had hij al weken niet meer gedaan en hij wilde die streak aanhouden. "Ik vind het eigenlijk wel prima zo, grinnekte hij uitdagend "je bent best een goede assistent", hij leunde iets over haar heen om 'mee te kijken', "al zou ik deze persoon echt wel een bovenverwachting geven hoor!.

Oh ze ging hem echt helpen dat was niet eens zo erg en - oh. Tristan wist zich even geen houding te geven want hoewel hij heus wel wist waar hij aan begonnen was, was doorzetten met deze uitdaging toch wel...lastig als zijn vrouw ineens haar decollete in zijn zijn gezichtsveld duwde. Voor zover zijn uithoudingsvermogen om verantwoordelijk te blijven. Dieptreurig. "Is het echt zo erg?"zuchtte hij dramatisch, en leunde wat achterover in zijn stoel, waarna hij zijn hand langs Cheyenne liet glijden en zowel haar als de wijnfles die ze vast had een stuk dichter naar zich toetrok. "Want als dat het niveau is heb ik misschien ook wel wat wijn nodig", hij maakte de fles los uit haar handen en nam zelf een grote slok. "Of? Misschien ben je gewoon wel een te strenge docent?"

Ja verdomme het werkte goed. Mede ook omdat Tristan nu niet echt zin had om te wachten, hoe leuk dit onderwerp (op welke manier leerlingen bezweringen zouden gebruiken om Zweinstein te-her-inrichten) ook was, zijn vrouw was een stuk leuker. Zonet was ze dat al geweest, nu ze ineens met die glimlach op zijn bureau zat. (Bureau's waren speciaal voor hen!!!!) nog meer. Maar andere andere kant, hij was net zo eigewijs dus het was echt niet alsof hij meteen mee ging geven. Nuhuh echt niet!!! "Heb je zin om mee na te kijken?" , vroeg hij spottend en keek even op. Daarna bleef hij ook maar gewoon naar haar staren want ze was een stuk leuker om naar te kijken dan papier. "Hier veel plezier", hij legde een stapel papier in haar schoot en deed er heus niet expres niet net iets te langer over om zijn hand daar weg te trekken.

Het was inderdaad onkarakterstiek, dit plotsellinge verantwoordelijkheidsgevoel. Normaal gesproken had Tristan het niet zo op nakijk-deadlines, (was dan wel weer soepel met huiswerk deadlines aan de kant van zijn leerlingen om het te balanceren). Maar hij had ineens,, in een opwelling (dat was wel trouw aan zijn karakter), bedacht dat hij die deadlines misschien serieus moest nemen. Hij had zijn moeder laatst met wat andere docenten zien praten en het nu in zijn hoof gehaald dat ze over hem aan het klagen was, heel problematisch allemaal. Bovendien was dit project best een leuke om na te kijken dus als het dan even verantwoordelijk moest dan nu maar. Helaas dacht zijn lieftallige vrouw er niet zo over. "Ik ben bijnaaaaaaaa", klaar, dat was een leugen want de stapel was nog best groot, maar hij wilde ook weer niet dat ze niet zou wachten en naar bed zou gaan. De laatste tijd hadden ze het beide zo druk gehad, dus die fles wijn openmaken klonk verleidelijk. Maar. Hij. Was. Verantwoordelijk. Vandaag. "Kan je hier even wachten?", vroeg hij schaapachtig en boog zich weer over een opstel waar iemand wel een erg uitgebreide beschrijving had gegeven hoe je Zweinstein kon laten zweven zodat je uit de ramen naar Zwerkbal kon kijken. H,mmm best een goed idee.

Ik ga nog wel posten en shit maar alles is een beetje messy atm dus gaat lowkey sporadisch zijn en dat zet ik hier neer zodat niemand verwachtingen heeft love <3

Hij had de verschillende aantal reacties niet perse verwacht, oh hij had wel bedacht dat sommige het niet wilden, maar de hoeveelheid verdeeldheid was toch wel opmerkelijk. In [i[zijn[/i] tijd waren ze vast allemaal enthousiast geweest als ze dronken mochten worden tijdens de les. God hij werd oud. (Ik weet trouwens niet of dit waar is tag u chars dat in Tristans jaar zaten would they like this???) “Oh hallo June”, hij glimlachte vrolijk naar zijn zusje, negeerde Eagles opmerking over onverantwoordelijkheid, dit was juist verantwoordelijk. Zo bereid je mensen voor op het echte leven, maar Eagle had voor zover hij wist nog geen kinderen (en anders was hij een slechte vader die het nooit over zijn kinderen had) dus die begreep dat misschien nog niet! Ja, Tristan was er van overtuigd dat hij per definitie een betere docent was dan docenten zonder kinderen. “Het doel van deze les is zorgen dat jullie je kunnen verdedigen, zelfs als jullie teveel gedronken hebben ”, legde hij vriendelijk aan de hele klas uit. “Bedankt voor u vraag juf Saussure . Ondertussen begonnen de leerlingen aan de opdrachten, stiekem wierp Tristan een blik op de rumbonen, hij wilde eigenlijk wel meedoen aan zijn eigen les. Misschien moest hij dit een keer voor docenten organiseren (dan met echte drank)! “Oh en ik raad het inderdaad niet aan om er twee te nemen, maar ik raad jullie ook niet aan om overmatig te drinken en..”, hij haalde zijn schouders op. Dat gingen ze toch wel doen, dat wisten ze allemaal nietwaar?

"Oh ik wil er niet eens te lang aan denken", hij trok even een gezicht en voelde daadwerkelijk een rilling door zijn lijf gaan. Als zijn moeder hier was geweest in de hoogtepunten van hun Zweinstein dagen dan was Zweinstein vast minder een hoogtepunt geweest. Minder een ontsnapping aan alles wat thuis beklemmend was. Tuurlijk, hier waren ook vervelende leraren geweest (sommige iets eh...erger dan anderen) maar het kasteel was groter dan zijn huis in Londen dus het was makkelijker om vrijheid af te dwingen, daar was immers meer ruimte voor. Zijn moeder had dat echter vast allemaal ingeperkt als ze hier toen al was geweest. "Volgens mij heeft ze eens gezegd dat ze huishoudkunde alleen aan arme studenten wilde geven, omdat die met geld bij etiquette al leren hoe ze dienstmeisjes aan moeten sturen", Tristan rolde met zijn ogen. Zijn moeder was naast vreselijk beklemmend ook nog veel te elitair. Het frustreerde hem wel hoor, maar niet genoeg om daar echt iets van te zeggen, daar hij hij toch echt iets teveel unchecked privelege voor. "Ik denk niet dat ze dat mocht doen". Moest er nog bijkomen. Een gesprek over hoe kut hun moeder was , en nog flink wat slokken drank om daar over te kunnen praten verder, waren ze in de kerkers, "Oke", zoekend keek hij rond, (deels zoekend naar evenwicht op dit moment) en ging op de grond zitten. "we...kunnen... een glijbaan van de trap naar de kerkers maken en als we dan de vloer een stuk openbreken water uit het meer gebruiken voor de glijbaan?". Als deze rpg zich niet in de tijd dat juist de switch naar kolen, een grote aanstichter van de huidige klimaat acopolypse, was geweest had ik nu een grap kunnen maken over water recycelen en ecologisch verantwoordelijke keuzes haha. Nu doe ik dat maar zo.

Dinsdag 10 september 1839 Tristan wilde graag iedereens favoriete docent zijn, dat was de reden waarom hij begonnen was met de lerarenopleiding. Vanaf ergens in hun vijfde jaar hadden hij en June al besloten dat ze het beter gingen doen dan al die saaie docenten die het gewoon niet interessant konden maken. Dat hij vandaag moest oefenen met een vak dat niet zijn eigen was, iets met hoe docenten voor elkaar moeten kunnen invallen, maakte vooral dat hij wilde zorgen dat hij ook in dit vak leuker was dan de docent die het gaf. Sorry Eagle het was niks persoonlijks. Het was gewoon een missie die hij zichzelf aangepraat had toen hij vijftien was en nooit heeft losgelaten. En hij vond de wereld altijd wel extra leuk als hij dronken was, dus daar iets mee doen was gewoon makkelijk winnen. “Hallo klas” vrolijk (en tien minuten te laat) wandelde hij naar binnen. “Ik hoop dat jullie nog niet allemaal de rumbonen op jullie tafel hebben gegeten want dan wordt deze uitleg wat verwarrend misschien!, hij deed niet echt zijn best om daar treurig over te zijn. “Vandaag mag ik jullie les geven, ik bedacht dat het handig was om wat meer praxis te brengen in dit vak, je kan wel spreuken oefenen maar de situaties waarin je ze gaat gebruiken gaan zich vast buiten het klas lokaal afspelen! Dus”, hij straalde en knikte naar de bonen op de tafels van de leerlingen, “eet allemaal die koffieboon op als je wil oefenen met dronken spreuken uitoefenen, dat gaat vast een keer nodig zijn. Als je het echt niet wil hoeft het niet natuurlijk”. Hij wilde niemand dwingen en zelfs als een deel van de klas dronken aan het toveren was dan was er genoeg spanning. "De bonen zullen tot ongeveer een half uur lang een dronken gevoel geven, dan kunnen we daarna ook nog even rustig na-praten hoe het ging Trots stak hij zijn duim op naar Eagle die aantekeningen moest maken. Alles onder controle!

“Oh hoe kan het dat we dat nu pas verzinnen!”,riep hij bijna geschokt, want natuurlijk een zwembad. Dat hadden ze moeten verzinnen toen ze nog op school zaten, hadden ze er tien jaar langer plezier van kunnen hebben. (Tristan was een algemeen optimistisch persoon plus momenteel goed dronken, die combinatie zorgde ervoor dat hij ervanuit ging dat niemand het zwembad zou willen weghalen. Hadden ze het tien jaar eerder bedacht dan was het er dus tien jaar eerder geweest) Maar vandaag was niet de tijd om te treuren over die verloren kans, ze moesten een zwembad maken. “We kunnen het in de kerkers doen?”, opperde hij, “daar lekt het toch als soms dus niemand die dan boos kan worden over water”. En ze konden dan ook even in de keukens nog was eten en extra drank halen, de voorraad ging hard.

Vrijdagnacht 6 september ergens in een trappengang Tristan moest eerlijk toegeven dat hij misschien, heel misschien, wel een klein beetje volwassen was geworden. Hij zou nooit volwassen worden volgens de termen en de eisen van zijn ouders, Cheyenne zou hem vaak genoeg nog kinderachtig vinden en dat zijn moeder nu ineens op Zweinstein was zorgde eigenlijk dat hij zich zo nu en dan kleiner voelde dan ooit. Maar toch, hij was vader, had een baan waar hij meestal serieus over was en hoewel ze elkaar elke dag nog zagen was het lang geleden dat hij en June voor old-time-sake de boel op zijn kop hadden gezet. HIj voelde zich oud En dat was genoeg reden om voor een avond met zijn tweelingzusje zich te gedragen alsof ze weer zestien waren en net ontdekt hadden hoe vet het was om alle trappen van het kasteel in glijbanen te veranderen. Dit keer had hij het niet ontdekt, hij wist het gewoon nog van toen. Maar het was zolang geleden dat het een klein beetje voelde alsof het een nieuw trucje was. “Wacht, wacht!”, enthousiast sprong hij op en neer in het trappenhuis, vlug een slok nemend van een van de flessen drank die hij laatst van een leerling had afgepakt. “Laten we er een waterglijbaan van maken. Vrolijk toverde hij een scale aan zeep een bubbels uit zijn toverstok en over de net gefabriceerde glijbaan heen. En toen sprong hij erachteraan. Sowieso met Irene maar ook wel open i think!!!

Ik dacht dat ik like terug zou zijn na me scriptie maar (1) ik ben nog steeds echt moe van de laatste maand intens onderzoek schrijven (2) er is familiedrama! Ik ga er wel zijn maar wel nog niet heel erg veel misschien , soms misschien wel maar kan ff niks belovenn

Ik ben ziekig sorry <3