-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 26
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: In het zuiden begint de lente, maar in het noorden blijft er nog steeds sneeuw vallen.
IC juni 1838: 17 januari
- 173
- posts
-
- 691
- posts
-
- 3,108
- posts
-
- 85,584
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 170
- posts
-
- 163
- posts
-
- 67
- posts
-
- 331
- posts
-
- 162
- posts
-
- 156
- posts
-
- 180
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 137
- posts
-
- 922
- posts
-
- 164
- posts
-
- 779
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 999
- posts
-
-
Members
-
Forum Statistics
12,767
Total Topics283,050
Total Posts -
Member Statistics
-
Laatste Mededelingen
-
By Alexis Eversly · Posted
Zoals hier overlegd is ervoor gekozen om een maand pauze te nemen! Dat betekent dat de doorloop van de IC tijd op pauze wordt gezet. Het is nu IC mei en dat blijft het ook, tot (minstens) 17 januari. Dit omdat de feestdagen eraan komen en omdat mensen achterlopen met hun plots en ze nu wat tijd hebben om dingen in te halen, ikzelf inclusief. Overigens zijn we nog aan het overleggen over de versnelling van de IC zomervakantie, dus kom je mening geven als je dat nog niet hebt gedaan! -
By Heks & Haard · Posted
Categorie Liefde en Relaties Iedereen weet dat als je als jongedame echt wilt slagen in de wereld, je een gelukkig huwelijk moet sluiten. Het vinden van de juiste man is zoveel meer vervullend dan een goede carrière of het volgen van een studie. Maar er zijn sommige jongedames, afkomstig uit goede tovenaarsfamilies, die dat alles in de wind lijken te gooien. We maken ons zorgen om ze, maar ook om de jongedames die hen misschien als voorbeeld zien, dus hier een lijstje! Amber Ryder De Ryders lijken sowieso altijd laat te zijn met hun huwelijken, gezien Amber's oudere zus Laurelle ook nog niet getrouwd is (ondertussen wel al verloofd!), maar we hadden gehoopt dat het met Amber allemaal wel goed zou komen. Maar helaas, in plaats van een goede man te vinden heeft juffrouw Ryder zich vooral gericht op haar studie en daarnaast het runnen van een koffiezaak, samen met gescheiden Pearl Sanders. Wat zonde, Amber is zo'n leuk en vrolijk meisje, dat die ambitie boven het huwelijk stelt! We raden het jongedames dan ook af om koffie te drinken. Je weet overduidelijk maar nooit waar dat eindigt. Caroline Carrington Het kan natuurlijk prima dat deze jongedame moeite heeft een goede man te vinden door haar Amerikaanse afkomst, maar een studie op de Universiteit helpt daar natuurlijk niet bij. Caroline heeft een jonger zusje en we hopen dat ze snel besluit om het goede voorbeeld te tonen en in het huwelijksbootje te stappen, voordat juffrouw Abigail Carrington hetzelfde idee krijgt om net zoals haar zus van haar 'vrijheid' te genieten. Vrijheid van je agenda, ja, want iedereen weet dat ongetrouwde vrouwen alleen maar thuis ongelukkig zijn. Claire Bennett Arme Claire is al twintig en heeft haar ouders vast teleurgesteld met haar vrijgezelle status. Ze heeft zelfs een jonger schoonzusje, dankzij haar broer, maar ondanks die subtiele hint heeft ze zich vooral bezig gehouden met een opleiding tot chef. Misschien van alle studies die ze had kunnen doen wel de beste voorbereiding tot een huwelijk, maar zonder ring om haar vinger lijkt het er eerder op dat ze in een restaurant moet werken, in plaats van haar man te verwennen. Georgiana Ellice Kijk, we zijn heus niet tegen het idee van vrouwen in de politiek, hoor, maar is Georgiana Ellice echt van plan haar hele leven in het Ministerie van Toverkunst door te brengen? Dat past toch niet voor zo'n jong meisje, want al die ambitie zal zeker alle mogelijke vriendjes en mannen afschrikken, hoor. Een echte man kan het nou eenmaal niet hebben dat een vrouw niet achter hem staat, maar voor hem. Nee, we raden Georgiana aan om politiek als een hobby te bewaren voor als ze tegen de vijftig is. Dat kun je toch niet combineren met kinderen... Dus, let goed op of je dochters, zusjes en vriendinnen het niet toevallig waarderend over deze meisjes hebben! -
By Penelope Rhydderch · Posted
We tied the knot! We’re happy to announce our marriage on the twenty-third of March eighteen hundred thirty-eight in Wales, United Kingdom Thank you so much for your love and support that brought us to this day! Penelope Mairwen Rhydderch and Efstathios Cillian Peregrine -
By Laurelle Ryder · Posted
- Is er een topic per ongeluk verplaatst die niet verplaatst had moeten worden? We zetten hem direct terug als je dat vraagt! - Als je je topic met [slow] tagt, negeren we hem! - In al deze topics is op 1 januari drie maanden geleden voor het laatst gepost, dus wil je je topic redden, moet je erin posten! Of hem taggen met slow. DE KERKERS No, you're the brat!
ZWADDERICH IC LEERLINGENKAMERS You have three guesses what this topic is about
VERZORGING VAN FABELDIEREN Derde, vierde en vijfdejaars: hippogriff
GROTE HAL Baguette out of here
The mind is not a vessel to be filled, but a fire to be kindled The learning process is something you can incite, literally incite, like a riot Growing up means making mistakes GROTE ZAAL You raze the old to raise the new Even disaster starts somewhere small
DUELLEREN It's time to duel Silence makes the real conversations BIBLIOTHEEK And the heart is hard to translate
MUZIEK I'll write you a love song MAGISCHE LITERATUURKUNDE Magisch Arrestatieteam ft. bindingsangst
VIJFDE T/M ZEVENDE VERDIEPING Sometimes you need to get lost before you find your way I tried to write your name in the rain VERWEER TEGEN DE ZWARTE KUNSTEN Innocence died screaming, honey GRIFFOENDOR IC LEERLINGENKAMER Please, Merlin, what was I thinking The winner takes it all
DREUZELKUNDE Les derde-, vierde- en vijfdejaars: North, South, East and West
ETIQUETTE Etiquette alle jaren - Sit the fuck down IC LERARENKAMER Needed: Mental Support
RAVENKLAUW IC LEERLINGENKAMERS I felt the resistance
ZWEINSVELD Seasons change, people don't Why? Let no one tell you I haven't tried Darling girl, when all else fails... join the circus
LONDEN There's a serpent in these still waters lying deep down Roman Holiday A Spanish girl and two non-flying carpets Pulled too many false alarms Leave me feeling dirty, 'cause you can't understand Catch flights, not feelings Ooit ga ik posten als Gianna nog wakker is zodat ik haar de titel kan laten verzinnen I don't give a fuck about your bad intentions Watch it from your ivory tower
DE STEGEN These are a few of my favourite things UNIVERSITEIT The show must go on
LOKALEN Test subject 1, delivered at your door STUDENTENHUIZEN Uit het oog, uit het hart
ENGELAND EN OMSTREKEN Knock knock - who's there? Strange as it may seem, I still hope for the best, even thought the best so rarely arrives and even when it does, it can be lost so easily Go away, Scott, nobody likes you - shit, she does, doesn't she? You'll cheer up my blues Can you warm me up a little My Everlast Hello darlin', I've got a question for you But Grandmother! What big eyes you have There are poisons that blind you, and poisons that open your eyes Success is stumbling from failure to failure with no loss of enthusiasm Blessed is the fruit
BUITENLAND I think it's time for something new -
By Hiram Churchill · Posted
16 maart 1838 Hiram Churchill en Agnes Augeron verzoeken uw aanwezigheid op de bruiloft van Lucretia Churchill & Achilles Augeron. Vrijdag 6 april 1838, 1 uur 's middags Allerton Hall, Liverpool Familie en vrienden zijn hartelijk uitgenodigd.
-
-
Our picks
-
[1837/1838] Hate Date
Belladonna Astoria posted a topic in De Grote Zaal,
Woensdag 14 februari 1838 - 's ochtends bij de Valentijnsbrunch
Eigenlijk zou ik dit topic niet met Bella moeten posten want ik heb nog geen hate-date voor haar uitgekozen/gevonden, maar hey, we doen wel eens vaker dingen die we eigenlijk niet zouden moeten doen en vandaag is dit blijkbaar het toppunt van mijn rebellie tegen de wereld.
Gelukkig wist Bella ook niet dat ze vandaag een hate-date had, iemand had haar wel van alles verteld over dit evenement, zoals dat de hele zaal alsnog aangekleed was met alle foute, typische Valentijnsversieringen die je je kon voorstellen, maar diegene had haar er niet van op de hoogte gebracht dat er ook leraren meededen aan dit evenement, en dus was ze netjes op tijd komen opdagen om een omelet te kunnen eten en alle leerlingen uit te kunnen lachen. Vriendschappen werden verbroken, er vonden ruzies plaats en één relatie ging zelfs uit toen bleek dat een jongen op hate-date moest met de beste vriendin van zijn vriendin. Heerlijk, die chaos.
Tot er ineens iemand bij haar stoel kwam staan. "Wat?" vroeg ze, haar hand onderweg naar haar mond. "Ga iemand anders lastig vallen, hup hup."
Open voor iedereen voor hun hate-dates!
En ik heb nog een hate-date voor Bella nodig, dus meld je aan!!!- 51 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
[1837/1838] Debutantenbal: Moody Auror Edition, deel twee
Nicholas Eversly posted a topic in Ministerie van Toverkunst,
Kerstavond
Nicholas Eversly had een slecht humeur. Goh, hoor ik u, beste lezer, denken, heeft hij ook een andere modus dan? En het antwoord is ja, daadwerkelijk, er kan vaak wel een lachje vanaf, soms is hij gewoon erg tevreden, (al is dat inderdaad af en toe leedvermaak, wat dus betekent dat een ander niet tevreden is) en zo tussen negen en tien met een boek en een glas wijn op de bank op zijn vrije avonden komt hij heus in de buurt van gelukkig. Daarenboven zit er in zijn scala van slechte humeuren ook nog een duidelijke range, van ‘Christian heeft nu al vier keer zijn sap omgegooid’ naar ‘een zaak moet naar de cold cases doorgeschoven worden’, wat vanzelfsprekend zijn eer te na is en vaak nog heel tragisch ook. Maar er waren geen woorden of graden of schaal aan te geven voor het huidige slecht humeur, dat het gevolg was van zijn huidige activiteit: namelijk, gastheer zijn op het Debutantenbal. Alweer.
Het was toch ongelooflijk? Elke keer als de Minister ervandoor ging moest hij weer voor diens besognes op komen dagen, terwijl hij dat helemaal niet leuk vond en geloof me ook wel echt genoeg te doen had. Maar ja, het probleem was dat die houding hem over het algemeen plaatste in de positie om de Minister te vervangen. Want het was niet de bedoeling dat dat als staatsgreep uitpakte, dat de niet verkozen interim Minister niet meer op zou hoepelen. En daarom zochten ze altijd naar een hooggeplaatste ambtenaar op het ministerie, met voldoende gezag en steun in de maatschappij - a.k.a., genoeg mensen moesten een vaag idee hebben wie je was en bij voorkeur niet louter uit de Heks en Haard - maar iemand die geen politieke ambities had.
En tja, je werd geen hooggeplaatste ambtenaar op het ministerie als je geen politieke ambities had. Dus dat was een selectie van één.
Nicholas zat niet op zijn plek vanwege politieke ambities, maar omdat hij er niet van hield om orders op te volgen. En omdat hij nogal goed was in vloeken.
- 3 replies
Promoted By
Alexis Eversly,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Keane Cadwgan · Posted
Keane had zich op een aantal dingen kunnen voorbereiden, maar bij het zien van Evangeline was hij toch voor een moment uit het veld geslagen. Hij had de afgelopen weken toegeleefd naar deze dag. Daarbij was hij echter niet zozeer bezig geweest met het zien van Evangeline zelf, maar eerder met de persoonlijke verhoudingen van zichzelf en de mensen om zich heen in relatie tot Evangeline. Hij had gedacht aan de grote lijnen, aan waar hij zichzelf zag en wat er moest gebeuren om hem daar te krijgen… en aan de veiligheid, aan de bedreiging die zijn grootvader vormde. Niets had hem daarbij kunnen prepareren voor het opnieuw aanschouwen van Evangeline, voor het terugbrengen van de herinnering aan de aanklacht, het geld wat ze van hem op die toon had geëist, voor de problemen waar ze hem in had gebracht… en haar dikke, zwangere buik. Natuurlijk had hij geweten dat ze zwanger was; dat had ze hem zelf verteld. Maar om het ook echt te zien, na al die maanden… Bleekjes weggetrokken keek hij het roodharige meisje aan. Hij wilde haar tegelijkertijd zoenen alsook haar hier in haar eentje achterlaten en de deur achter zich dichtsmijten; hij wilde haar meenemen naar een privé kamertje om dingen met haar te doen die het daglicht niet konden verdragen, of ze nou zijn kind droeg of niet, en haar tegelijkertijd uitschelden. Hij wilde huilen maar ook lachen, wilde haar vertellen over wat er allemaal met hem was gebeurd en haar verhalen aanhoren, wilde alles over haar weten en tegelijkertijd helemaal niets. Hij wilde vijf maanden met zijn beste vriendin en grote liefde inhalen in twee minuten; en als hij zich kon beheersen, als hij zich aan het plan zou houden, dan zou hij de rest van zijn leven hebben om al het bovenstaande te kunnen doen. Maar plotseling wist hij niet zeker of het zijn grootvader zou zijn die een streep door zijn gesmede plannen zou zetten, zoals hij de afgelopen weken had gevreesd, of hijzelf. “Miss Lennox” knikte hij haar toe, maar hij kreeg de formaliteiten nauwelijks door zijn strot en plotseling kon het hem toch wat minder schelen dan hij had gedacht dat zijn grootvader waarschijnlijk elk woord meeluisteren zou. Overigens moest hij toch de kans nemen dat de Graaf niet alles zou horen, want hij zou haar toch wel enige waarschuwing moeten geven voordat zijn plannen in actie gezet zouden worden – als hij dat nog wilde. “Evangeline” voegde hij er op iets zachtere toon aan toe. Ietwat opgelaten rechtte hij zijn rug, alsof dat teken van autoriteit hem meer grip op de situatie zou geven. “Het gaat… goed.” Dat laatste perste hij er wel uit, het maatschappelijk geaccepteerde antwoord, omdat de waarheid veel te ingewikkeld was voor een moment als dit. Zou ze weten hoeveel risico ze liepen? Zou ze het zien op zijn gezicht? “Hoe gaat het met jou? Je ziet er goed uit.” Het ‘wel een beetje opgeblazen’ liet hij maar achterwege - dat had hij wel geleerd van Josephine’s zwangerschap. En daarbij zag ze er ook daadwerkelijk goed uit… ze had kleur op haar wangen, een heldere oogopslag, haar rode haar krulde lieflijk langs haar gezicht… Hij voelde de vlinders in zijn maag een sprong maken die hij allang niet had gevoeld. “Ben je de afgelopen maanden veilig geweest? Ik heb je gezocht.” Dat laatste kwam er iets beschuldigende uit dan hij had gewild – maar hij had dan ook wel echt stad en land naar haar afgezocht; en haar niet gevonden. Dat betekende waarschijnlijk dat de Graaf haar ook niet had gevonden en dat ze hier daarom nog ongeschonden zat, maar van alle mensen was hij toch wel graag van haar werkelijke verblijfplaats op de hoogte geweest. Keane haalde diep adem, liet zijn groene ogen voor een moment over de mensen aan tafeltjes om hen heen glijden voordat hij Eva's blik ontmoette. De burggraaf boog zich ietwat naar haar toe en sprak zachtjes, een oprechte ondertoon in zijn stem. "Maar ik ben blij dat je mij vandaag hier wilde ontmoeten." -
By Evangeline Lennox · Posted
De drukte op de wegisweg voelde lichtelijk overweldigend, iets wat Evangeline niet echt meer gewend was. De afgelopen vier maanden had ze doorgebracht in het huisje van Rhiann, waar er behalve wat dieren maar weinig extra gezelschap was. In het begin had het heel stil en soms ook wel wat eenzaam gevoeld, maar ondertussen was ze het wel gewoon, die rust, de kalmte. Het winkelende publiek op de wegisweg was alles behalve dat. Het voelde vreemd om na maanden van voorzichtig zijn en onderduiken, zo tussen de mensen te wandelen. Ze leken niet echt op haar te letten en toch had Evangeline het gevoel alsof ze bekeken werd. Nu was dat vast ook wel het geval, als de nodige maatregelen goed waren getroffen. Maar ze kon niet anders dan daar op vertrouwen, er was maar weinig dat ze zelf verder had kunnen doen en bovendien ging er al veel te veel energie op aan piekeren. Energie die ze zo hard voor andere dingen nodig had. Eva had deze plaats en tijd uiteraard met zorg uitgekozen. De drukte van die woensdagmiddag die haar aan de ene kant zo ongemakkelijk maakte, was ook meteen een geruststelling. Met genoeg getuigen om je heen dachten mensen wel twee keer na voor ze wat uitspookten en ze wilde eigenlijk helemaal geen gedoe vanmiddag. Ze wilde gewoon Keane zien en een normaal gesprek met hem voeren hierover. Dat was ze hem toch wel verschuldigd, nadat ze het misschien niet zo handig aan had gepakt de eerste keer - al had hij haar natuurlijk ook niet meteen de deur hoeven te wijzen. Gelukkig leek Keane zelf ook op die beslissing terug gekomen te zijn. Toen ze de de deur van het café open duwde en het belletje boven haar hoofd rinkelde bleef Eva even staan, haar ene hand stevig om de deurklink geklemd, alsof ze niet helemaal zeker was van haar keuze en ze zich net zo goed weer om kon draaien. Maar toen liet ze haar blik wat door de zaak dwalen, over de tafeltjes en de stoelen die ze wel kende van de vorige keren dat ze hier was geweest, en uiteindelijk ontmoette haar blik die van Keane. Hij zag er precies uit zoals ze zich hem herinnerde, misschien wat onwennig of gespannen in deze omgeving, maar nog steeds zichzelf. Natuurlijk was hij niet echt veranderd, in tegenstelling tot zijzelf. Automatisch vouwde ze haar hand wat om haar dikke buik. De laatste keer dat ze Keane gesproken had was er nog niet zo veel te zien geweest, maar nu was de komst van hun kindje toch duidelijk aanwezig. Ondanks alle spanning en de hele situatie gleed er een klein glimlachje over Eva's lippen en voorzichtig begon ze haar weg naar zijn tafeltje, in haar hoofd druk bezig met wat ze precies ging zeggen. Er was niet zoveel dat naar boven kwam, want wat zei je tegen de vader van je kind nadat je hem al maanden niet meer echt gesproken had en hem ook nog eens had aangeklaagd? Helemaal als je niet zeker wist hoeveel waarheid je toe moest wijzen aan elk woord dat hij pende in brieven die toch ook door anderen gelezen werden. "Hey," sprak Eva uiteindelijk zachtjes, terwijl ze zich op de stoel tegenover hem liet zakken - en in de minuut die volgde meteen nog drie keer ging verzitten, want laten we eerlijk zijn, niets zat echt meer lekker als je zo'n dikke buik met je meedroeg. Met haar vingers draaide ze een losse krul om haar vinger, zoals ze wel vaker deed als ze zich niet helemaal op haar gemak voelde. Iets in haar wilde dichterbij gaan zitten, hem een knuffel geven, wanhopig iets van contact zoeken, maar ze durfde nog niet. "Hoe is het?" -
By Keane Cadwgan · Posted
Ongeveer drie kwartier later Cafe the Roasted Bean, aan een van de zijstraten van de Wegisweg Keane leunde achterover in zijn stoel, ietwat ongemakkelijk aan het wankele tafeltje gezeten. Zijn blik gleed af naar de ingang, en voor een moment stelde hij zich voor hoe hij vanuit deze plaats zou moeten opspringen en naar de uitgang zou moeten sprinten – je kon nu eenmaal niet verdwijnselen binnen de winkeltjes aan de Wegisweg. Vlug wiste hij de gedachte weer uit zijn hoofd, bang dat zijn grootvader deze lezen zou (al was de man voor zover hij het wist momenteel niet in de ruimte); maar niet voordat hij opmerkte hoe dicht de tafeltjes eigenlijk op elkaar stonden en hoeveel krukjes er waren om over te struikelen. Hij verstijfde toen een stem hem plotseling uit zijn vluchtplannen liet opschrikken. “Wilt u iets te drinken, my lord?” Het was de barvrouw. Keane keek op naar haar ietwat lege blik en met een schok besefte hij plotseling dat ze hoogstwaarschijnlijk onder een Imperiusvloek verkeerde. Hij had de uitwerking ervan nog nooit gezien, maar er bij Verweer tegen de Zwarte Kunsten wel over moeten lezen. Een rilling gleed over zijn rug, en voor een moment bewoog hij ietwat in zijn stoel zodat hij er zeker van was dat hij zijn toverstaf in de binnenzak van zijn mantel kon voelen. “Nee, nee, dankuwel” mompelde hij vluchtig, terwijl hij zijn blik van de barvrouw aftrok en deze wederom op de deur richtte. “Ik… wacht nog, op iemand.” Hij hoorde haar schuifelende voetstappen zich van hem verwijderen en haalde diep adem, voordat zijn aandacht werd getrokken door de rinkelende deur en twee personen een tafeltje uitzochten vlakbij zijn vluchtroute. Ietwat verstijfd liet hij de informatie over zich heen stromen. Dit zou zijn vluchtplannen toch wel ietwat bemoeilijken… zouden deze personen bij de plannen van zijn grootvader horen, of was er nog een andere partij in het spel? Maar op dat moment rinkelde het belletje bij de deur opnieuw en werd deze geopend door iemand die hij bijna vijf maanden niet had gezien – en even stond zijn hart stil. -
By Keane Cadwgan · Posted
Woensdag 18 april 1838, net voor het middaguur Verdonkeremaansteeg, Londen Het was drie dagen na Pasen, iets na elven; en het was stil in het kleine zijstraatje van de Wegisweg. Keane Cadwgan haalde nog eens diep adem en wierp een blik op zijn gouden zakhorloge. Het magische horloge mompelde slaperig de tijd en Keane klapte het weer dicht, waarbij hij haast schrok van de luide klik in zijn duistere alcove. Hij had zijn grootvader beloofd dat hij hier zou wachten terwijl de Graaf het café ‘klaar maakte’. Hoewel Keane wist dat daarmee werd bedoeld dat er enkele spionnen zouden worden geïnstalleerd, mensen die afwisten van het zorgvuldig voor de schouwers verborgen gehouden plan (volgens zijn grootvader nodig om zijn eigen veiligheid te garanderen), was hij er verre van zeker van dat de man geen geheime agenda hanteerde. Dit zou één grote valstrik kunnen zijn waarmee de Graaf door van hem gebruik te maken Evangeline in de val zou laten lopen. En misschien niet eens alleen Evangeline – wellicht liep hijzelf ook wel gevaar door hieraan mee te werken, en daarmee ook Josephine… en Owen. En er was nog iemand, al had hij die nog niet ontmoet; maar ook het ongeboren kindje van Eva zou zijn overgeleverd aan de grillen van de Graaf – als zijn plan fout ging. Zijn gehele familie, zijn gewilde en ongewilde, zijn hebben en houden stonden vandaag op het spel. Daarom was het des te belangrijker dat hij zou vechten. Felicia Harding had in hem geloofd, tot op zekere hoogte. Vasilisa Silvershore had hem verteld dat het mogelijk zou moeten zijn. En Helena Lennox… die had hem gezegd dat er geen andere optie was, dat het lukken móest. En dat bracht hem hier, vastgeroest tussen de woorden van vrouwen die vervolgens niet meer voor hem hadden kunnen betekenen dan loze beloftes en aanmaningen betreffende zijn kunnen. Keane greep zijn toverstaf nog eens wat steviger vast en kroop wat dieper weg in zijn dure, met bont afgezette mantel. In de donkere straten zoals de Verdonkeremaansteeg leek het altijd wel wat koeler te zijn dan waar geen duistere magie leek te heersen. Hij had de hoop weer wat hervonden, tot op zekere hoogte. Hij had, achter de rug van zijn grootvader om, afspraken gemaakt en regelingen getroffen. Zijn geldbuidel liep haast over van het goud – een van de redenen, overigens, dat de Verdonkeremaansteeg en de reputatie daarvan hem nerveus maakte; wat als het hem zou worden afgenomen voordat hij ook maar een kans had zijn grootvader te tarten? – en hij leek er in alle aspecten klaar voor te zijn. Het enige gat in zijn plan was natuurlijk de ontsnappingsroute zelf; en dat leek toch wel zo problematisch dat als het aan enkel hemzelf had gelegen, het hele plan niet door was gegaan. Als hij er alleen al aan dacht kreeg hij weer een knoop in zijn onderbuik, wilde hij het liefst alles afblazen… Maar nee; het was het beste wat hij had kunnen bedenken en Felicia, Vasilissa en Mrs. Lennox hadden hem in de loop der tijd toch gemaand dat hij dit kon, dat het mogelijk was de Graaf te verslaan. En al had hij terug gewild dan kon dat toch niet meer; hij had het briefje voor Josephine achtergelaten, en op dit uur had ze het vast al gevonden. Keane haalde een diepe teug lucht en zijn adem kwam naar buiten in parelmoerachtige wolkjes. Nog even. Hij zou zijn geduld nog even moeten opbrengen. Nog even en dan was het tijd om kleur te bekennen. OOC: Prive! -
By Rhiann Cadwgan · Posted
Owain Cadwgan dwarszitten – over dure hobbies gesproken! Maar je zou Rhiann op dit moment niet horen klagen. Verre van, zelfs. Het was niet per se haar natuur om te gaan zitten, want liever stond ze – om naar gelieven dichter bij (of verder weg) van Daniel te gaan staan. Desalniettemin zakte ze neer op de stoel tegenover hem en schonk ze hem een ietwat afgemeten glimlach. Totdat ze kreeg wat ze wilde was ze nerveus, en dat maakte haar toch al altijd ingehouden emoties nog net een stukje meer afgeschermd. Plotseling wist ze niet zeker of dat kwam door het doel van haar komst of omdat het Daniel betrof – en dan wellicht niet eens zozeer Daniel, maar dat ze zich voor het eerst in tijden alleen bevond met een volwassen, mannelijk persoon die zich wellicht officieel alsnog onder haar stand bevond, maar in ieder geval eens géén dreuzel was. En toch ook wel omdat het bovenal ook nog eens Daniel Bennett betrof. “Ik zal voor alle nachtbrakers spreken als ik mijn verontschuldigingen aanbied” sprak Rhiann, een zweem van scherts in haar grijze ogen. De weken met Evangeline hadden haar in ieder geval een tikkeltje vrolijker gemaakt, al dan niet dat ze nog meer op haar hoede was dan ervoor. Ze keek hem recht aan en overwoog haar woorden, doch koos te gaan voor de waarheid. “Ik voel mij… beter, nu ik hier ben” sprak ze open, terwijl ze een quasi luchtige toon aannam - al voelde ze zich verre van luchtig. “Ik heb het idee dat er eindelijk iets gebeurt. Met dank aan u, natuurlijk.” Rhiann glimlachte hem nogmaals toe, hopende dat hij niet had gehoord dat ze hem bijna had getutoyeerd. Dat was niet omdat het per se vertrouwd voelde; ze was pas eenmaal eerder in zijn kantoor geweest en ze had de man tegenover haar jaren niet gezien, dus ze zou toch niet kunnen zeggen dat ze hem op die manier kende.. maar toch omdat het een bekende was, een herinnering uit haar verleden, en dat maakte het toch op de een of andere manier een grassprietje om zich aan vast te grijpen – en die had ze al zo weinig. “Maar dat is dan ook de reden van mijn komst. Ik wilde graag van u horen dat overmorgen alles op de juiste wijze is geregeld. Eerlijk gezegd zou ik er graag zelf bij zijn, maar dat lijkt mij in de huidige omstandigheden verre van verstandig.” En ze wilde peilen of hij nog steeds te vertrouwen was – zeker in verband met de brief van haar vader, die ze zo vlug als mogelijk had vernietigd nadat ze die enkele weken geleden in haar handen had gekregen. Zou hij haar kant kiezen, als het erop aankwam? “Een… persoonlijke aanpak, leek mij daarom het beste. In verband met het onderscheppen van de uilen, ziet u?” Ze schonk hem een onschuldige blik. Dat ze hem kon zien en peilen was daarbij natuurlijk alleen maar meegenomen.
-
-
Nieuwste Topics
-
