-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 26
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: 's Nachts kan het op bepaalde plekken lokaal vriezen. De nachten zijn dus koud en de temperatuur ligt gemiddeld lager dan normaal, slecht nieuws voor boeren, vooral in Schotland.
IC september 1838: 25 maart
- 200
- posts
-
- 716
- posts
-
- 3,179
- posts
-
- 86,974
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 115
- posts
-
- 154
- posts
-
- 70
- posts
-
- 289
- posts
-
- 166
- posts
-
- 138
- posts
-
- 163
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 152
- posts
-
- 1,047
- posts
-
- 164
- posts
-
- 965
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 1,002
- posts
-
-
Members
-
Forum Statistics
13,000
Total Topics285,646
Total Posts -
Member Statistics
.thumb.jpg.5f47564f6194421af7e20da5fc121be8.jpg)
-
Laatste Mededelingen
-
By Madeline Rosanvallon · Posted
25 juli 1838 Ariana en Lewis Rosanvallon verzoeken met vreugde uw aanwezigheid op de bruiloft van Madeline Jade Rosanvallon & David Flyx Appleby. Dinsdag 30 oktober 1838 Edenhall, Engeland Familie en vrienden zijn van harte uitgenodigd. -
By Pearl Sanders · Posted
In kleine kring kondigen Lawrence Hastings en Pearl Sanders de geboorte aan van hun dochter. Lavender Hastings Geboren op 29 augustus 1838 -
By Hiram Churchill · Posted
Hiram en Jennifer Churchill kondigen de geboorte aan van hun zoon Xavier Angel Churchill Geboren op 31 augustus 1838 Aka I finally stopped being lazy. -
By Lucretia Augeron · Posted
Achilles en Lucretia Augeron kondigen aan de geboorte van hun zoon Narcissus Paris Augeron Geboren op 31 augustus 1838 -
By Raphael King · Posted
Raphael en Celeana King kondigen de geboorte aan van hun dochter Anastasia Sharina King Geboren op 15 juli 1838
-
-
Our picks
-
[1837/1838] Eindfeest
Seneca Damarcus posted a topic in Het Terrein,
Donderdag 31 mei 1838 - ongeveer 19:30 - Binnenplaats - Een uitzonderlijke warme dag
Seneca had alles uit de kast getrokken voor het eindfeest. Het was een doordachte investering, u mag het heus geloven. Niet alleen was dit zijn eerste schooljaar als schoolhoofd en moest hij zijn goede kant laten zien, ook straalde het macht uit. Naar zijn leerlingen, de ouders en de rest van magisch Engeland. Het zou in de krant genoemd worden dat de heer Seneca Damarcus, schoolhoofd van Zweinstein, voor een knaller van een afsluiting had gezorgd. Er was een grote hoeveelheid aan alcohol te vinden bij de volwassenen-bar, dat ook nog wel toegankelijk was voor meerderjarige leerlingen die door de betoverde leeftijdspoort heen konden. Hier waren er magische drankjes te vinden uit verre culturen en van oorspronkelijke hoge prijzen. Goed, alcohol was een belangrijk aspect van een partijtje, maar niet alleen de drankjes waren exotisch. Er was een gigantisch tijdelijk zwembad en overal waren er magnifieke dieren uit verre landen gehaald – totaal afgericht natuurlijk.
Uiteindelijk was het toch een moeilijke beslissing om voor halfbloed-schorriemorrie te kiezen, die bekend waren in de tovenaarshoreca. Hij had zijn voorkeur voor betoverde modellendreuzels die als slaven konden dienen tijdens het feest, zodat het mannelijke volk ook nog hun eigen entertainment kon hebben. Dit werd natuurlijk weer eens niet geaccepteerd want: ‘het merendeel van de leerlingen hebben dreuzels als ouders.’ Waarop Seneca natuurlijk weer de neiging had om te reageren dat dat juist het hele probleem was in de magische samenleving tegenwoordig. Goed, hij had zich stil gehouden en zich aangepast. Hij koos zelf wel een leuke volbloed-leerlinge of wellicht wel lerares om zijn avond mee door te brengen. In ieder geval was het feest een prachtige bedoeling geworden, met teveel details om op te noemen. (Wees dus niet bang om uw fantasie te gebruiken.)- 33 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
[1837/1838] Hate Date
Belladonna Astoria posted a topic in De Grote Zaal,
Woensdag 14 februari 1838 - 's ochtends bij de Valentijnsbrunch
Eigenlijk zou ik dit topic niet met Bella moeten posten want ik heb nog geen hate-date voor haar uitgekozen/gevonden, maar hey, we doen wel eens vaker dingen die we eigenlijk niet zouden moeten doen en vandaag is dit blijkbaar het toppunt van mijn rebellie tegen de wereld.
Gelukkig wist Bella ook niet dat ze vandaag een hate-date had, iemand had haar wel van alles verteld over dit evenement, zoals dat de hele zaal alsnog aangekleed was met alle foute, typische Valentijnsversieringen die je je kon voorstellen, maar diegene had haar er niet van op de hoogte gebracht dat er ook leraren meededen aan dit evenement, en dus was ze netjes op tijd komen opdagen om een omelet te kunnen eten en alle leerlingen uit te kunnen lachen. Vriendschappen werden verbroken, er vonden ruzies plaats en één relatie ging zelfs uit toen bleek dat een jongen op hate-date moest met de beste vriendin van zijn vriendin. Heerlijk, die chaos.
Tot er ineens iemand bij haar stoel kwam staan. "Wat?" vroeg ze, haar hand onderweg naar haar mond. "Ga iemand anders lastig vallen, hup hup."
Open voor iedereen voor hun hate-dates!
En ik heb nog een hate-date voor Bella nodig, dus meld je aan!!!- 59 replies
Promoted By
Alexis Eversly,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Madeline Rosanvallon · Posted
Nee, ze hadden het hier inderdaad nooit eerder echt over gehad en misschien dat ze dat wel hadden moeten doen, maar Madeline was geen echte planner. Ze was meer van de improvisatie en dan zag ze wel weer waar ze uiteindelijk terecht kwam. Zo was het altijd gegaan. Misschien was dat niet het stevigste fundament om een verloving in te stappen -het was toch wel een grote stap, niet hetzelfde als een relatie aangaan of een keer je bed met iemand delen, het was niet iets waar je zomaar weer op terug kon komen, nouja, de verloving nog wel, maar een echt huwelijk niet en ergens maakte haar dat wel een beetje zenuwachtig. Ze had zich nooit zo aan iemand gebonden, zeker niet op deze manier. Maar ze duwde het gevoel weg, toen David zo naar bevestigend naar haar glimlachte. Het zou vast wel goed komen, toch? Hij had dit eerder gedaan, hij had hier verstand van en hij zou vast niet zomaar de verkeerde keuze maken. Dan kon haar antwoord toch ook onmogelijk verkeerd zijn. En het voelde ook zo goed, om zijn blijdschap te zien toen ze hem haar antwoord gaf en om hem te kussen. Maddie liet zich naar hem toe trekken en lachte om het onhandige gestruikel. "Oh jeetje," zuchtte ze, terwijl ze wat zand van zijn gewaad afveegde, meer voor het idee dan dat het echt nut had. "Wat vervelend nou." Alsof ze het erg zou vinden als hij kleding uit moest trekken. Met grote ogen keek ze naar de ring die hij uit het doosje trok en bewonderde het sieraad even toen hij het om haar vinger had geschoven. Het was mooi, elegant, niet te uitbundig. Het voelde wat vreemd aan om haar vinger, maar ook wel goed. "Het is prachtig," glimlachte Madeline en ze drukte nog een kus op David's lippen. Goed genoeg ook, om er mee over te kunnen scheppen bij haar vriendinnen. Ja, daar moest je altijd rekening mee houden in deze kringen. "Ik had geen idee.. ik dacht... ik dacht eigenlijk dat je nooit meer wilde trouwen, na..." Ze zweeg, want ze wist nooit zo goed hoe ze het over zulke moeilijke dingen moest hebben. Heel eerlijk gezegd was dat ook wel wat ze fijn had gevonden aan David, dat hij al wat ouder was, dat hij al eens was getrouwd. Er had helemaal geen druk achter gezeten en misschien had ze zich daarom er juist wel wat meer voor opengesteld. -
By Pearl Sanders · Posted
Het was fijn toen hij er eindelijk was. Ze wilde hem zo graag zijn dochter laten zien dat het wachten voor haar gevoel heel erg lang had geduurd. Pearl glimlachte naar hem, glimlachte breder bij de kus. "Het gaat wel. Ik voel me vooral heel raar, maar dankzij de heler geen pijn... Misschien daarom een beetje raar. Alsof ik op wolken zit." Of was dat teveel informatie? Ach, de man was een dokter, hij kon vast wel wat hebben. Ze lachte zachtjes. "Ja, mooi he... Wat een dos haar... Ik ben benieuwd welke kleur het uiteindelijk wordt. Dat hoeft niet hetzelfde te zijn, zei ze," doelend op de heler. "Kom je naast me zitten?" Dan kon Pearl een beetje leunen en misschien kon ze Lavender dan ook nog wel bij Lawrence in zijn armen leggen ook. "Ik vind de naam wel passen," babbelde ze verder. "Ben je er ook nog steeds blij mee?" Ze aaide het meisje over de wang. "Lavender Hastings..." Dat paste beter dan Lavender Sanders, dat had teveel dezelfde klanken. Misschien herhaalde ze het ook nog wel een keer om er gewoon zeker van te zijn dat Lawrence haar dochter wel echt zou erkennen als de zijne. Pearl was nog te vol van alles wat er vandaag gebeurd was en met allemaal dingen die ze heel belangrijk vond (zoals die erkenning), dat ze er eigenlijk helemaal niet mee bezig was of Lawrence wel enthousiast genoeg was en of hij wel alles voelde wat iemand hoorde te voelen. "Wil je haar even vasthouden?", vroeg ze, toen ze echt wel even realiseerde dat je bij Lawrence soms moest zeggen of vragen wat voor anderen sneller vanzelfsprekend een mogelijkheid was. -
By Valentina Callahan · Posted
Valentina glimlachte dankbaar naar Boreas. Het was altijd zo lief, zoals hij haar steeds maar gerust probeerde te stellen. Boreas deed de wereld altijd net een stukje minder eng lijken dan het Valentina soms voorkwam. En elke keer als hij dat deed, had ze het gevoel dat ze ook echt steeds een beetje meer kon, dat hij gelijk had, dat het niet erg was om een keer te vallen, want je kon altijd weer opstaan. Haar moeder deed altijd alsof vallen het einde van de wereld was. "Oh gelukkig," zuchtte ze. "Dat klinkt meteen een stuk minder eng." Dan was het vast net als lopen over een muurtje, of de rand van de stoep, terwijl je fantaseerde dat je over een of andere kloof in Brazilië liep om een zeldzaam nieuw fabeldier te ontdekken. Dat waren de fantasiespelletjes die Valentina altijd het liefst had gespeeld, toen ze nog klein was. Nu deed ze dat natuurlijk niet meer. Nouja, niet zo vaak. "Kun je dat een keer aan me laten zien?" vroeg Valentina gefascineerd. Ze wilde het wel eens zien, hoe hij dat deed, hoe gewichtloos hij zich voort kon bewegen. Ondertussen glunderde ze van trots om het applaus dat ze van hem kreeg en dat haar echt het gevoel gaf dat ze iets bijzonders had gedaan. Iets bijzonders. Er was een tijd geweest dat ze nooit had gedacht dat ze eens iets bijzonders zou doen. En misschien was dit voor andere mensen niet zo speciaal, maar voor haar wel. Elke dag dat ze hier mocht rondlopen en iets nieuws mocht leren was speciaal. "Ja!" riep ze dan ook meteen toen hij voorstelde om het een stapje verder te nemen, want Valentina wilde niets liever dan nog meer proeven van dit triomfantelijke gevoel. Oh, dan moest ze hangen? Dat kon ze vast ook wel. Eh, maar hoe ging ze dat doen? Eerst maar eens zitten weer. Dat ging nog goed. En moest ze er dan nu helemaal af? Nee toch, ze kon vast ook wel aan haar benen hangen. Dat had ze ooit op een plaatje gezien! Dat was wat echte circusartiesten ook deden. Met een klein gilletje -omdat ze het toch wel een beetje spannend vond- liet ze zich ondersteboven vallen, haar handen nog steeds wel stevig om de trapeze geklemd. Haar haar viel wat voor haar gezicht, maar ze schudde het zo goed mogelijk weg. Hihi, de wereld zag er altijd zo grappig uit ondersteboven. En toen ging de trapeze wat de lucht in. Niet heel hoog, maar wel zo hoog dat ze echt niet meer bij de grond zou kunnen als ze dat zou willen. Valentina keek naar Boreas onder haar en liet voorzichtig een hand los zodat ze naar hem kon zwaaien. "Hallo!" Zijn hoofd zag er echt grappig uit, zo ondersteboven. "Kom jij dan nu aan mij hangen? Of hoe werkt dat?" -
By Valentina Callahan · Posted
Ja, een beetje camouflage om goed te mengen tussen het publiek van de Verdonkere Maansteeg was geen overbodige luxe geweest. De twee kinderen vielen nogal op, met hun vrolijke outfits en felle rode haren. Niet dat Valentina echt veel oog had voor de paar mensen die hen nu al vreemd nakeken. Zoals altijd had ze alleen maar oog voor Boreas -waarom zou ze zich überhaupt op andere mensen concentreren als hij in haar buurt stond?- en hun missie. "Ja goed, laten we het proberen," knikte ze instemmend op zijn voorstel om de rommelwinkel te proberen. Valentina was dol op rommelwinkels met allerlei oude spullen. Ze had altijd het idee alsof er allerlei verborgen schatten in te vinden waren. Deze winkel was wel een beetje anders, donkerder en vol met allerlei voorwerpen die ze nog nooit van haar leven had gezien. "Hebben ze hier wel eens gehoord van licht?" mompelde ze tegen haar vriend. "Of van schoonmaaksters?" Het meisje blies wat stof van een of andere glazen bol. Zou dat er eentje zijn waar je je toekomst in kon zien? Ze was er al nieuwsgierig in aan het turen toen ze werd afgeleid door Boreas die ergens anders op wees. Ieh, een mes. Waarom zouden ze dat zo groot op een tafel hebben staan? Je hoorde messen altijd goed op te bergen in kasten en in lades. Iemand zou zich nog eens onnodig pijn doen. "Misschien is het wel nep," fluisterde ze hoopvol terug. Er was iets aan de sfeer in deze winkel die maakte dat ze niet hardop durfde te praten. "Viavia's zijn volgensmij meestal nogal normale voorwerpen," legde Valentina zachtjes uit, terwijl ze zoekend om zich heen keek naar iets wat er niet scherp of gevaarlijk uit zag. "Zoals eh..." Ze draaide nog een rondje. "Een spiegel ofzo." Valentina pakte een kleine handspiegel op die ergens op een doos lag. Hij zag er mooi uit, met glanzend bladgoud en een versierd handvat. Ze tilde het ding op richting haar gezicht om het goed te kunnen bekijken, maar toen ze er in keek was het niet haar eigen spiegelbeeld dat ze zag maar - een geschrokken gilletje gleed over haar lippen en de spiegel glipte uit haar handen, waarna het een korte val maakte door de lucht en op de grond kapot veel. Oh shit. Nouja, schreven brengen geluk, zeiden ze toch? -
By Jude Foulkes-Davenport · Posted
Jude lachte. "Ja, precies. En wie moet hij dan opeens hebben? Maar inmiddels weet hij het verschil wel hoor. Hij is echt fan van me." En daar was hij best een beetje trots op, klonk ook door in zijn stem. Hij keek naar Armand en grijnsde. "Iemand moet hem toch ook wat kattenkwaad aanleren, he. Thomasin en Armand zijn allebei zo keurig..." En dat waren ze echt, hoor. "Dus Gabriel wordt een voorbeeldig engeltje later, braafste jongetje van de klas, wacht maar af..." Hij nam een slokje wijn en daarmee ook de tijd om zich te dwingen wat meer te ontspannen. En nee, dat is inderdaad geen succesvolle formule, maar hij probeerde het toch. "Ongelooflijk he, dat iemand die zoveel moet reizen, zo slecht tegen een boot kan. Nou, ben ik toch wel een stuk veiliger dat hij me straks op dagtripjes vissen wil nemen." Want er leek weinig suffers te bestaan; al had vissen op een bootje dan nog meer charme, dan bijvoorbeeld aan de zijkant van een riviertje. Ijsvissen was dan wel weer gaaf, vooral om zo snel mogelijk met magie rondjes in het ijs te snijden en het heel secuur op te warmen, zodat niets buiten je beoogde cirkel zou smelten. "En gezellig dat jullie wel mee durven..." Want het leek Jude duidelijk dat Cece en Armand minstens eenmaal een nat pak zouden halen, terwijl ze daar zo braaf aan de kant zaten. Tovenaars konden zich magisch drogen. Daarom was het bij één keer houden een beetje saai. "Ehh..." Jude keek naar Armand. Waar waren ze allemaal geweest? "Toronto wel... Naar de muziekbar geweest ook, waar ze gitaar spelen met live optredens." En dat was hun gezamenlijke interesse en dus een hit geweest. "Eh ja, Pukwudgie.." Hoe wisten ze dat? Van Armand waarschijnlijk. "En ja, heler. Klopt." De vragen werden in een rap tempo achter elkaar gesteld. Dat kwam waarschijnlijk ook wel omdat het een tweeling was. "Goh, chaotisch, oude magische plek en soms een beetje gevaarlijk. Hey, Armand, wist je dat ze daar ergens een kamer hebben waar leerlingen aan een sadistisch spel mee moeten doen? Fouten worden bestraft met pijn?" Vast niet, maar wellicht had Thomasin er eens over verteld. "Kwam daar per ongeluk een keer terecht." Goede start van zijn Zweinsteincarrière. "Wat doen jullie nu? Voor werk? Of studie?" Als het gesprek zo bleef gaan, dan kon hij het wel aan.
-
-
Nieuwste Topics
-
