Forums

Augustus 1839   Minister van Toverkunst: Thomas Silvershore vanaf Maart 1838 Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901 
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841   Belangrijke gebeurtenis in augustus 1839: 31 augustus 1839: De Eerste Carlistenoorlog eindigt, een burgeroorlog in Spanje die al begonnen was in 1833. Het gaat over het afschaffen van de Salische Wet, waarmee koning Ferdinand VII van Spanje zijn kroon laat erven door zijn, bij zijn overleden drie jarige, dochter Isabella II van Spanje, in plaats van zijn broer Carlos María Isidro de Borbón. Als Ferdinand overlijdt, roept Carlos zichzelf uit tot Carlos V en roept hij een oorlog uit. Uiteindelijk weet hij niet te winnen door zijn eigen onbekwaamheid en besluiteloosheid. In 1839 is de oorlog voorbij, maar Carlos geeft het nog niet op. Hij vlucht naar Frankrijk en uiteindelijk neemt zijn zoon de claim op het Spaanse koninkrijk over, wat het Carlisme wordt genoemd. 

Falling Star Trading Company en Callahan lanceren nieuwe bezem: Thunderwave 100 door Rosamund Honey   DUBLIN – 1 juli 1839 – Het is alweer zo’n tien jaar geleden dat de Falling Star Trading Company hun laatste bezem uitbracht, the Lightning 1800, maar deze zomer lanceert het bezembedrijf een nieuwe racebezem op de markt.   “We willen alleen het beste voor onze klanten. De afgelopen jaren zijn wij druk op zoek geweest naar het juiste hout en de beste technieken om ervoor te zorgen dat onze bezems nog langer goed blijven en hun snelheid langer behouden,” vertelt de woordvoerder van Falling Star. Voor de nieuwe bezem hebben ze hun de handen ineengeslagen met Liam Callahan. De Callahan’s kennen we tot nu toe vooral van hun aanvoer en bewerking van toverstokhout maar blijkbaar hebben ze ervoor gekozen om ook een nieuwe weg in te slaan. “Ik ben erg trots op  deze nieuwe samenwerking,” vertelt Mr. Callahan. "Ik geloof dat we met onze gecombineerde technieken een uniek resultaat op de markt hebben gezet."    De Thunderwave 100 komt begin augustus uit en op 5 augustus zal er een lanceringsfeest plaatsvinden op het binnenplein van Hotel Astoria, waar men ook een testritje mag komen maken.  

  Categorie geruchten   De befaamde Cadwgan-saga is natuurlijk al maanden ‘the hottest talk in town’. Ondertussen leek het niet heel veel smeuïger dan dit te kunnen worden; liefde(sverdriet), intriges, bedrog… De Lennoxen hadden natuurlijk al een reputatie, maar wie had ooit verwacht dat Miss Evangeline Lennox de naam ‘golddigger’ eer aan zou doen, en ook daadwerkelijk op de ring van Lady Josephine zou azen? Maar hoe staat het ondertussen met de Cadwgans? Gaat de rechtszaak nog door? Waar is Miss Lennox eigenlijk? Iemand al iets gezien van die zogenaamde liefdesbaby van haar? En, heden ten dage misschien nog wel belangrijker; waar is Lord Keane Radnor in dit alles? Voor wie de laatste maanden onder een steen heeft geleefd: een overzicht en update, gebracht door Heks&Haard.   Eerder brachten wij nog het nieuws dat Miss nobody Lennox, die eerder een openbare relatie aanging met de Burggraaf Lord Radnor Jr. en werkte in het theater dat aan de Cadwgans toebehoorde, zich had verloofd met de broer van de met Lord Keane Radnor getrouwde Lady Josephine: Lord March. Wat was dat een catch! Zoals u allen weet, duurde deze verloving echter niet al te lang voordat Miss Lennox het met niets dan een briefje voor gezien hield en verdween uit onze kringen. Afgezien van de aankondiging van de rechtszaak in januari heeft niemand daarna echt meer iets vernomen van Miss Lennox en sindsdien zijn er vele geruchten over haar beweegredenen en verblijfplaats de ronde gegaan. Dit zal u vast niet zijn ontgaan; Heks&Haard heeft zelfs gehoord dat er meerdere weddenschappen op dit front zijn afgesloten! Heeft er een noodlottig ongeval plaatsgevonden? Is Miss Lennox gevlucht? Of is zij in Roemenië om een nieuw medicijn tegen vampierbeten uit te vinden, zoals Mrs. Esmeralda McGregor ons veelvuldig heeft geschreven in haar vele brieven? Het blijft een mysterie. Miss Lennox verkondigde een jaar geleden uiteraard  nog in verwachting te zijn van een mogelijke erfgenaam, dus daar zou ze zich ook mee bezig kunnen houden, maar laten we eerlijk zijn, heeft iemand al iets van een mogelijk kind gezien of gehoord? Zelfs wij niet! We kunnen denk ik dus wel concluderen dat deze 'erfgenaam' waarschijnlijk een onderdeel was van Miss Lennox levendige fantasie, of een wanhopige poging om Lord Keane aan haar kant te krijgen.    De ontwikkelingen in Cadwgan-land hebben, met de afwezigheid van Miss Lennox, echter niet stilgelegen. Na de heugelijke geboorte van een erfgenaam en de miserabele, ongelukkige dood van Lady Radnor, wist Graaf Cadwgan zich opnieuw te verloven met een ex-persona non grata persoon welke we toch voor altijd dachten te zijn verloren, Aria Adler-Bennett. De verrassingen stapelden zich maar op! Want is de broer van deze kersverse Lady Radnor niet tevens de advocaat van Miss Lennox, in de mysterieuze rechtszaak die zoveel aandacht kreeg toen deze eerst werd uitgebracht maar nu, toch bijna een jaar na dato en na het verdwijnen van Miss Lennox, nog steeds niet is ingetrokken?   Alsof dit allemaal nog niet raadselachtig genoeg is, heeft Graaf Cadwgan vorige week een belangrijke aankondiging gedaan. De Lord heeft, bijna een jaar na zijn huwelijk met Lady Radnor, medegedeeld haar kinderen aan te nemen als zijn pleegkinderen. Natuurlijk kunnen we enkel gissen naar de Graaf zijn beweegredenen, maar wij bij Heks&Haard, vragen ons af of het mogelijk iets te maken heeft met de verdwijning van zijn erfgenaam…   Feit is namelijk dat Lord Keane Radnor al maanden niet meer in society is verschenen. Och, na doorvraag van Heks&Haard bij enkele van diegenen dichtbij Lord Radnor blijkt dat hij hen wel geschreven heeft, maar zijn fysieke afwezigheid begint ondertussen schrijnend te worden. Is Lord Radnor ziek? Nee, geen zorgen, dat is niet het geval. Wij geven u de primeur en kunnen verhullen dat uit betrouwbare bron is gebleken dat Lord Radnor kerngezond is. Waar is hij dan, vraagt u zich vast af? Nu, volgens onze bron, is Lord Radnor verdwenen… naar Frankrijk! Gevlucht voor de rechtszaak, wellicht? Is hij daar samen met Miss Lennox? Of is hij enkel op vakantie? Onze bron garandeert dat dat laatste zeker niet het geval is en dat het gaat om een permanente onttrekking aan de gegoede, Britse adel.   Och, jeetje. Als dat zo is, dan hebben de Cadwgans zeker niet het minste jaartje achter de rug! Hoe zal Graaf Cadwgan hier op reageren? En hoe staat het met Lady Josephine, die toch ook daadwerkelijk minder in society is gespot? Betekent dit dat er wel een erg jonge Lord Radnor Jr. benoemd zal worden als erfgenaam? Of is er toch een kans dat Lord Keane Radnor nog terugkeert? Zal de rechtszaak dan nu toch van de baan worden geschoven? Zoveel vragen, nog steeds zo weinig antwoorden. U kunt er zeker van zijn dat zodra wij meer weten, we u op de hoogte houden van de laatste nieuwtjes.   Bent u zich bewust van tips, roddels of geruchten? Laat het ons weten! De Heks&Haard hotline is te bereiken per uil op “Heks&Haard Hotline, Mockenburgh Tower, London”.

Met ingang van 1 januari 1839 adopteert Graaf Cadwgan als pleegkinderen:   Gabriël Lionel   &   Clementine Amelia   beiden geboren op 22 januari 1835.   Beter geven deze niet zoveel overlast als hun voorgangers.  

Iets wat we al heel lang wilden doen en nu eindelijk aan toe zijn gekomen: ik heb de leerlingenkamers samengevoegd tot één leerlingenkamer die voor iedereen zichtbaar is! (Behalve als je uitgelogd bent, sorry voor onze stalkers.) Vier aparte hebben we namelijk niet meer nodig en heel veel mensen wisselen toch niet om, dus mocht er nu een verkiezing zijn of iets anders dat je wilt regelen, heb je daar nu dat board voor!    En hoef je nooit meer om te loggen. Hoera! 

Ja, Chase was inderdaad één van de meest populaire jongens op Zweinstein, misschien zelfs de allerpopulairste, en dus was het daadwerkelijk een dreigement dat hij kon voltrekken ook. Empress haar mond viel even heel oncharmant open, want dat hij dit zou doen, haar gewoon in één klap verbannen van alle sociale evenementen op Zweinstein, was iets dat ze niet bedacht had. Maar wat was het alternatief? Ze wilde niet met Chase naar bed, wilde hem niet eens aan zich hebben!   "Dat is gemeen," zei ze zachtjes, terwijl ze haar mond sloot en op haar trillende lip beet. "Ik heb je niets misdaan." Ze had niets verkeerds gedaan! Er waren duizenden meisjes die Chase wel eens hadden afgewezen...    En dat waren ook de meisjes die daarna nooit meer naar een feestje werden uitgenodigd. Zelfs haar eigen vriendinnen nodigden ze niet meer uit, hoewel ze het er allemaal over eens waren geweest dat je niet zomaar met de eerste de beste naar bed kon. "Je kunt toch wel begrijpen dat ik gewoon moet studeren?" smeekte ze hem. 

Kon je het Gemma kwalijk nemen dat ze met een man als Seneca Damarcus het allerliefste zo min mogelijk tijd thuis doorbracht? Gelukkig leek hij hetzelfde idee te hebben, dat hij haar zo min mogelijk wilde zien, dus Gemma had makkelijk kunnen realiseren dat ze een zomerstudie bij de universiteit kon doen. Een hele zomer niets anders hoeven doen dan boeken te lezen, over alle mogelijke onderwerpen (die de professors voor haar hadden uitgekozen, maar goed), terwijl ze zich niet hoefde te bemoeien met dat chagrijnig stuk vlees dat zich haar man noemde. Ja, ze had ook nog een kind, maar ach, daar hadden ze een kinderjuf voor. Dat Seneca zich wel met die beste jongedame vermaakte, was niet haar probleem.    Dus zo was het dat Gemma geëindigd was in de bibliotheek.    James had ze niet eens doorgehad, in alle eerlijkheid, zo erg was ze verdronken in haar boeken, dus eerlijk gezegd schrok ze op toen hij ineens plotseling naast haar stond. "Oh!" riep ze uit, terwijl ze snel een hand op haar borst legde terwijl ze weer op adem kwam. "Oh, het spijt me, ik had niet gezien dat u daar was." Wat had hij ook alweer voor haar meegenomen? Oh, een kopje koffie. "Wat vriendelijk." James Graham, die naam kende ze wel, dacht ze... Schoolinspecteur, toch? "Gemma," glimlachte ze terug, terwijl ze haar hand uitstak zodat hij die kon schudden. Haar achternaam hoefde ze niet te geven, toch? "Ik ken niet veel mensen die ook hun tijd op de Universiteit doorbrengen, 's zomers."    Kon ze wel waarderen. 

Woensdag 5 juni 1839 - 's avonds - het huis van Empress   Het hele jaar was in een flits voorbij gegaan. Negen fantastische maanden die ze door had gebracht met de liefde van haar leven. Het was onbegrijpelijk hoe ze ooit zonder Isaac had kunnen leven, want nu had ze niets anders dan het gevoel dat ze zonder hem geen adem kon halen. De zomervakantie was dus ook veel te snel gekomen en van het idee dat ze drie maanden lang zonder Isaac door zou moeten brengen wilde ze niets van weten. Ja, normaal zou ze die tijd doorbrengen in Parijs, met winkelen en croissants eten en langs de Seine lopen, maar alles verbleek in het niets als ze het niet met Isaac kon doen.   Als ze eerlijk was, dan zou ze toegeven dat ze op de laatste avond op Zweinstein, in het bed van Isaac, had gehuild. Maar Empress was ook weer niet zo eerlijk.   Ze was dus ook behoorlijk verrast geweest dat, een paar dagen voordat ze naar Parijs zouden vertrekken, haar moeder ineens kwam vertellen dat Isaac uitgenodigd was voor een etentje. Blijkbaar had hij wat contact met haar ouders gehad, over 'zijn favoriete leerlinge', en wilde graag met hen praten over een bijzondere kans voor Empress. Daar had haar moeder natuurlijk geen nee op willen zeggen, en dus was het hele huis in rep en roer over hun gast. Of eigenlijk was alleen Empress in rep en roer, ze verkleedde zich drie keer, wanhopig op zoek naar een jurk die zowel toepasselijk genoeg was om bij haar ouders te dragen, en die Isaac niet eerder had gezien, en waarin ze er prachtig uit zag. Uiteindelijk was het een donkerblauwe geworden, met kleine sterretjes van diamant erin geborduurd. Haar oudere zus, Queen Eleanor, trok haar wenkbrauwen op toen ze Empress zo zag zitten, maar zei verder niets.    Toen de bel ging, sprong Empress nerveus op, maar daar hadden ze natuurlijk bedienden voor, dus kon ze niets anders doen dan weer neerzakken op de bank en zichzelf opnieuw draperen, terwijl haar moeder haar een rare blik toewierp. "Ben je zo nerveus?" vroeg ze, terwijl Empress bleker werd met elke voetstap richting de salon. "Hij schreef hele aardige dingen over je in zijn brieven!"    Wat voor dingen?!    "Ah, meneer Thorpe," begroette haar vader Isaac en hij schudde hem vriendelijk de hand. Empress bloosde en durfde niet eens op te kijken, in plaats daarvan bestudeerde ze haar schoot alsof het de meest bijzondere schoot was die ze ooit had gezien. "Wat fijn dat u kon komen! We hebben er echt naar uit gekeken."   "We zijn heel blij met uw brieven over Empress Mathilde," voegde haar moeder in. "U bent de beste leraar die ze ooit heeft gehad!"    "En de knapste," fluisterde Queen Eleanor in haar oor, waardoor Empress eindelijk durfde op te kijken.    "Hallo, meneer Thorpe," glimlachte ze moedig, hopelijk zonder dat haar stem trilde. "Wat fijn om u weer zo snel te zien."   "Ik zou hem ook wel vaker willen zien," was Queen Eleanor's zachte commentaar.     Privé! 

Woensdag 7 augustus 1839 - 's middags - Een magisch park in Londen   Vincent deed het niet expres, hoor, maar tot nu toe waren al zijn relaties begonnen in een park. Zelfs de keren dat hij nog op Zweinstein had gezeten, was het altijd buiten geweest dat hij voor het eerst verliefd werd, hij zijn eerste kus had gehad, de eerste keer liefde had bezegeld. Hij kon niet zeggen dat alles zich buiten had afgespeeld, daarvoor was het 's winters veel te koud, maar er was nou eenmaal een thema.   Lag er helemaal niet aan dat Vincent graag buiten was. Lag er helemaal niet aan dat hij toch een voorkeur had voor andere mensen die ook vaak buiten waren. Het was gewoon een romantisch ideaal.   Maar hij was niet per se op zoek geweest, hoor, toen hij ineens een prachtige hond zag die direct begon te kwispelen toen Vincent in de buurt kwam, en waar hij even stil bij stond om de hond aan zich te laten snuffelen. "Wat ben jij een knapperd!" kirde hij naar het beestje. "Ja, echt een mooierd, he?" Hij keek glunderend op naar het baasje, maar toen hij diens gezicht herkende, betrok zijn eigen gelaat. "Haysward, toch?"    Gatver.     Privé! 

Ze wilde alle juiste antwoorden geven. Empress wilde sowieso iedereen graag imponeren, maar bij Isaac had ze dat gevoel vanzelfsprekend nog meer. Niet alleen was hij haar leraar van haar favoriete vak, ook had hij haar blijkbaar gezien als centraal middelpunt van zijn leven en het laatste wat ze wilde was hem teleurstellen. Ze lette op hem, probeerde bij elk woord wat ze zei al zijn minuscule lichaamstekenen ontleden, alsof dat tot een stappenplan zou leiden om hem niet teleur te stellen. Hield hij van Frankrijk? Of vond hij het allemaal onzin? Hij keek in ieder geval niet vol verwondering naar alle prachtige straten en de eindeloze kerken. Nee, hij zag ze wel, leek ze wel te waarderen, maar niet alsof hij nog nooit eerder iets prachtigs had gezien zoals dit.   "Een beetje," zei ze dus, een tikje aarzelend. "Ik voel me wel meer Brits, hoor." Maar thuis spraken ze vaak Frans, haar kleding kwam altijd uit Parijs en wekenlang zomeren in de prachtige Franse streken hadden zeker hun sporen achtergelaten. Iets dat ze niet kon ontkennen, hoewel haar thuis wel Engeland was. Maar nu droeg ze haar schooluniform nog en dat zorgde ervoor dat ze zich haast als een buitenstaander voelde.    Maar het was goed dat hij haar tot de expert maakte, toch? Dat liet haar toch onbewust voelen alsof ze de touwtjes in handen had, alsof ze zich kon ontspannen. Als hij haar niet vertrouwde dat ze het goed zou doen, dan zou hij haar niet deze macht geven, toch? "Ik houd van de prachtige parken," glunderde ze dus. "En om langs de Seine te lopen. 's Avonds is het haast magisch, met alle prachtige lichtjes." Je kon veel over Londen zeggen, prachtige dingen, maar Parijs vond ze toch magischer. "Maar misschien moeten we zo eerst een plekje vinden om wat te eten." Het was al bijna tijd voor avondeten, in ieder geval in Parijs dankzij het tijdsverschil. Ze wierp even een blik op een klok in een etalage, zelf had ze geen horloge meegenomen. "Er is een goed restaurant hier dichtbij."    Maar ze wierp een gepijnigde blik naar beneden, naar haar schooluniform. Daarmee kon ze echt niet komen aanzetten.