-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 26
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: Het begin van een milde herfst die lang duurt. \
IC oktober 1837: 2 juli
- 113
- posts
-
- 670
- posts
-
- 2,995
- posts
-
- 82,009
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 276
- posts
-
- 168
- posts
-
- 88
- posts
-
- 331
- posts
-
- 111
- posts
-
- 104
- posts
-
- 214
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 241
- posts
-
- 1,018
- posts
-
- 354
- posts
-
- 568
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 997
- posts
-
-
Members
No members to show
-
Forum Statistics
12,277
Total Topics278,152
Total Posts -
Member Statistics
-
Laatste Mededelingen
-
By Alexis Eversly · Posted
Het is zomer (al een paar dagen, ssh, het weer is toch niet zomers), dus hebben we weer een nieuwe skin! Lavendelpaars en oranje dit keer <3 (Heb je nog een verzoekje voor wat voor kleuren ik per se moet gebruiken voor de herfstskin, laat het alvast weten! Maar geen donkere kleuren, want dat krijg ik echt niet voor elkaar op dit board.) -
By Cain Attwell · Posted
Cain Attwell en Lucinda FitzClarence verzoeken uw aanwezigheid op hun bruiloft op 4 oktober 1837. -
By Silver Woodville · Posted
Vrijdag 29 september Silver & Rosine Woodville kondigen de geboorte aan van hun zoon, Zirkonium Woodville, geboren op 20 september. Moeder en zoon maken het goed. -
By Flo Edding · Posted
Voor alle leerlingen: Vanaf heden ben ik, Flo Edding, de nieuwe leraar gym. Voor het lesplan zie: Ik verwacht Maandag het eerste uur alle eerste en tweede jaars leerlingen. -
-
-
Our picks
-
[1837/1838] Openingsfeest: watch the queen conquer
Laurelle Ryder posted a topic in De Grote Zaal,
1 september 1837
Sinds twee maanden of zo hadden ze er een nieuwe koningin bij en zelfs Zweinstein was niet immuun voor het algehele concept van koningin Victoria en dus, dus, dus was het hele openingsfeest versierd in de meest stereotiep koninklijke stijl die Laurelle had kunnen vinden, een stel tronen in plaats van stoelen, de tierlantijntjes die ze hier elke dag zou willen zien en de mededeling aan alle leerlingen dat ze heus wel hun mooiste kroontjes uit de kast mochten halen. Ze wist eigenlijk niet of de leerlingen er zoveel hadden, kronen of tiara’s of wat dan ook, maar Laurelle had dat wel, want als ze een guilty pleasure had, was het wel doen alsof ze hare majesteit van de hele godvergeten wereld was.
Nu was ze dat niet, dat was ze nog geeneens van Zweinstein, maar het thema was er wel naar en dus mocht ze zich best een beetje verkleden naar de gelegenheid.
Alle eerstejaars waren net langs de Sorteerhoed geweest (ging echt een stuk trager dan normaal, echt, wat was er mis met deze generatie, stelletje twijfelaars) en dan was het bij deze tijd voor het eten en om samen met de overige leraren te kibbelen over hoelang ze dit thema konden aanhouden (ze vond het leuk, oké) en om zich goed te installeren zodat ze hier degelijk over kon discussiëren. ‘We kunnen dit vast nog minstens een week volhouden, vind je niet? Kan best. De leerlingen vinden het heus wel geweldig.’ Ze knikte ze wijs toe. ‘Kijk maar, alleen maar glimlachende gezichtjes.’ Ze keek eens even beter. ‘Dat die ene de ander in het gezicht sloeg, hoeft niets te betekenen.’
Ja, wat. ‘Denk je dat we moeten ingrijpen of kunnen ze dat onderling regelen?’
Ja, wat?
OOC: Openingsfeest! <3- 21 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
[1837/1838] Midzomernacht 3.0
Andromache Moyle posted a topic in Londen,
Midzomernacht is een wild feest ergens in een afgelegen magisch park in Engeland, gebaseerd op de Vausxhall Pleasure Gardens. Het park bestaat uit twee gedeeltes: een 'onschuldig' gedeelte dat goed verlicht is, waar er allerlei onschuldig vermaak is zoals circusartiesten, vuurwerkshows en muziek, en een ander gedeelte dat eh... minder goed verlicht is. Je begrijpt vast wel wat ik bedoel.- 11 replies
Promoted By
Alexis Eversly,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Heaven Priest · Posted
Enigszins verbaasd keek Heaven naar het notitieboekje dat Desmond schijnbaar mee had (???? Desmond, wat) (ik ben het hier niet mee eens, overigens, iedereen moet standaard notitieboekjes op zak hebben, maar Heaven is een kutpersoon zonder verstand) en probeerde de woorden te vinden voor het concept van ogen en smaak, maar uh. Desmond had daar vast niet veel boodschap aan. Sorry, sorry, ze vond hem heel schattig, maar…. Zijn smaak was niet de hare, oké. ‘Oké, wacht.’ Ze nam haar toverstok erbij en omdat magie al mijn problemen oplost, was er dan bij deze een klein kleurenwiel in de lucht verschenen, terwijl ze zich op een nabije zetel zette. ‘Kijk, de kleuren vlak naast elkaar en tegenover elkaar kunnen samen.’ Dat… was heel basaal, maar ze had geen zin om een heel essay hieromtrent mondeling te brengen. ‘En dan zit je meestal wel goed, hoor.’ Nieuwsgierig keek ze hem aan. ‘Heb je altijd zo’n boekje mee om overal aantekeningen om te maken?’ Bizar. Nee, Heaven, jij bent gewoon kut. -
By Chase Bennett · Posted
Dat was in elk geval antwoord? Het was zielig dat dat vooruitgang was, één magere smalltalkvraag, maar het wás vooruitgang en als Chase een sprankje optimisme in zijn lijf had zitten, mocht het dan bij deze naar boven borrelen om hem te doen voelen hoe het vanaf hier alleen maar beter kon worden. Een antwoord werd een wedervraag, een wedervraag werd moeite om het gesprek verder te zetten en die moeite werd weer moeite in hun band steken en vanaf die moeite kon ze zich weer voor de geest halen dat ze hem graag zag, zoals hij haar graag zag. En dan zou het niet meer zo moeilijk zijn, Emile vergeten, hun gezamenlijk lijk evenzeer. ‘Ja, hoor,’ antwoordde hij, tevreden. Hij was geen geweldige student, maar dat wist ze net zo goed as hij. ‘En die van jou? Loont al dat studeren van je?’ Vast wel. En als het niet werkte, dan, uh, kon ze er net zo goed mee kappen en hem meer vergezellen – en als het wel werkte, kon ze het net zo goed in zijn buurt doen. Hem verwaarlozen wegens examens was ook weer zo’n onzin. Was niet zo dat ze dat diploma zo ontzettend nodig had of zo. ‘Wil je hierna nog op vakantie? Mijn ouders hadden nog wat gepland, maar ze vroegen of we meegingen.’ -
By Aaron Hollow · Posted
Waarom, vroeg Aaron zich met enig gevoel voor zelfmedelijden af, zat hij nu weer opgescheept met een stel kinderen die vriendjes wilden worden met verzonnen spoken? Ja, je mocht een spook best kloten, wat gingen ze doen, ja, een spook hoorde uitgedreven te worden, nee, je moest niet voor een spook zorgen, nee, het boeide spoken niet of je hun dagboek al dan niet las. Sinds wanneer was dat zo lastig, jongens? Hij keek zijn kringetje van kinderen rond en hield zichzelf voor dat hij vast door tien preken zou moeten zitten als hij nu de boeken dicht deed en ze vertelde dat ze het zelf maar uitzochten. ‘Oh, ja, ik heb het spook weleens gezien,’ knikte hij. ‘Voelen ook, dat vooral. Als hij in de bib is, is het altijd een stuk kouder dan normaal!’ Hij was eigenlijk niet vaak genoeg in de bibliotheek om een intern verslag van de temperaturen hier te hebben, maar hé, niemand zou dit controleren. ‘Spoken bepalen zelf waar ze naartoe gaan nadat ze zijn uitgedreven,’ ging hij maar verder, op licht sensationele toon, alsof hij één of andere sappige roddel vertelde. ‘Dus wie weet krijgen jullie hem wel mee!’ Waarom wilden ze dat zelfs… ‘Oh, dat maakt hem niet uit, hoor.’ Zo werkten geesten, toch? ‘En waarom neem je een rat mee naar de bibliotheek?’ Hij draaide zich even om naar de gil van een medestudente die elke vijf seconden gilde om redenen die hij zelf nooit echt meekreeg. ‘Ga die rat halen! Het… eh, spook vindt het wél vervelend als er gegild wordt in de bib!’ Kinderen gaven niet om inconsistente verhalen. Toch. -
By Joseph Saint · Posted
Jongere zusjes waren zo irritant, al helemaal als ze Sara heetten, want zusjes die Sara heetten, kwamen met willekeurige beledigingen waarop je niet zo één, twee, drie een interessant weerwoord wist (ja, ze hadden hem toegelaten, ja, hij had moeten bewijzen dat hij oud genoeg was, maar ga weg) en dus stuurde hij haar een dodelijke blik toe die dat effect een stuk meer zou bereiken zonder babyface. Zijn leven was tragisch, oké. ‘Ja, ja, niet bij de onze,’ bracht hij haar in herinnering. Hij klakte met zijn tong. ‘Je hebt de hoek niet verlaten, toch? Anders voelt de hoek zich vast eenzaam en dat moet je gaan opbiechten, hoor, je mag geen gebouwen pesten.’ Oké, zo ver was het nog niet gegaan (nam hij aan, hij luisterde de laatste tijd niet echt meer, onthield de zalig zijn zij die vervolgd worden en negeerde graag de vanwege de gerechtigheid), maar het kwam er vast dicht in de buurt. Stuk gemakkelijker om de filosofie te bespotten en zich te wijden aan zijn eigen dogmatische rechtvaardigheid. ‘Vrienden, hè? Ben je daar na zes jaar nog altijd mee bezig? Ook weer traag.’ -
By Eleanora Paget · Posted
Eleanora hield heel erg veel van lief doen tegen jan en alleman, maar ze hield nog meer van haar gelijk krijgen en Elena was op het moment echt heel erg stom dat ze niet inzag dat de enige die op het moment gelijk kon hebben Eleanora was, want in tegenstelling tot Elena zag zij niet scheel en had ze heel duidelijk gezien dat James Graham naar haar had gekeken. Hallo, waarom zou hij zelfs naar Elena kijken? Kijk, Elena was heel leuk en zo nu en dan nog lief ook, maar Eleanora bekleedde een hogere stand en dan was het alleen maar logisch dat Graham naar haar zou glimlachen. Meneer was net zo goed van adel, toch? Ha. ‘Nee, jij bent pas jaloers,’ snauwde Eleanora koppig terug. ‘Hij lachte naar mij!’ Want Eleanora wilde heel graag dat James Graham aandacht aan haar persoontje besteedde en als ze iets wilde, kreeg ze dat, ja, toch. ‘Waarom zou hij naar jóú kijken?’ Dat bedoelde ze niet gemeen, trouwens. Nu ja. Misschien een beetje. Misschien vond Eleanora op de momenten dat ze frustrerend genoeg niet standaard haar gelijk kreeg haar gemene trekjes plots terug. ‘Hij kent je naam vast niet eens!’
-
-
Nieuwste Topics
-
