Forums

    Groot nieuws! Na een aantal vermissingen,  is er eindelijk weer iemand terecht. Evangeline Lennox is na een jaar lange afwezigheid in onze maatschappij tot onze grote verassing door verschillende bronnen weer gesignaleerd in Londen. Is onze favoriete gevallen dame dan toch niet in Roemenië om een medicijn voor vampierbeten te ontwikkelen? Of in Frankrijk om haar sprookjesleven verder uit te spelen met Lord Radnor? Het ziet er naar uit van niet…   De Heks en Haard beloofd jullie feiten en als we de HH waren, dan was dit artikel nu alweer ten einde. Maar lieve mensen, wat hebben we aan feiten als er maar zo weinig duidelijke informatie is. Nee, veel interessanter, zijn alle theorieën over wat er het afgelopen jaar eigenlijk allemaal is gebeurd in het leven van miss Evangeline Lennox. Willen we namelijk allemaal niet weten wat er eigenlijk met het kind van miss Lennox is gebeurd of waarom zij niet samen met Lord Radnor in Frankrijk zit? Wacht niet langer. Wij van Lumos en Luminosity weten zeker dat we het met één van de volgende theorieën bij het rechte eind hebben. Heb je ook meteen weer iets leuks om met je man over te praten tijdens het volgende saaie valentijnsdiner.    1.      Het kind van miss Lennox is half trol. Dat zou wel verklaren waarom ze het nog aan niemand heeft durven laten zien. Toen Lord Radnor het zag heeft hij haar namelijk spontaan gedumpt en is naar Frankrijk vertrokken om van de schrik te bekomen. Er is niets dat je beter tot rust brengt dan een spa in de Franse Alpen.   2.      Het kind is door zijn vader verkocht aan een slavenhandelaar in Amerika Bastaarden zijn meestal niet erg gewild. Een villa in Frankrijk daarentegen wel. En als je wat extra geld nodig hebt om die jaccuzi in de tuin te financieren, is je bastaard verkopen aan een slavenhandelaar in Mississippi best een goed idee.   3.      Lord Radnor heeft een straatverbod aangevraagd tegen Miss Lennox Volgens miss Lennox is het allemaal ware liefde, maar is het echt liefde als je de jongeman in kwestie voor de rechtszaal moet slepen en hij liever niet op komt dagen? Natuurlijk niet. Het is niet meer dan logisch dat Lord Radnor na deze valse beschuldigingen een straatverbod tegen haar heeft aangevraagd. We weten echter allemaal dat zulke procedures niet altijd heel snel verlopen, dus heeft hij in de tussentijd maar zijn toevlucht gevonden in Parijs, waar hij in ieder geval op veilige afstand is. Oh wacht, zeiden we nou Parijs? Miss Lennox als u dit leest, we bedoelen natuurlijk Lyon.   4.      Miss Lennox is ontsnapt uit het gekkenhuis Na de aankondiging van de rechtszaak, kwam de familie van miss Lennox er achter dat hun dochter aan ernstige waanideeën lijdt en uit voorzorg hebben zij haar weggestopt in een gekkenhuis. Het lijkt er nu dus echter op dat miss Lennox ontsnapt is, mogelijk op zoek naar haar kind, dat waarschijnlijk ook niet echt bestaat. We verzoeken de Lennoxen om miss Evangeline maar snel weer terug te stoppen in het gekkenhuis voor ze baby's van vreemden begint te stelen.   5.      Miss Lennox heeft Lord Radnor gehersenspoeld met Franse kaas. Een zwangerschap is een goede manier om de aandacht te krijgen van de man waar je een oogje op hebt. Dat moest miss Lennox vast ook hebben gedacht toen Lord Radnor zijn nieuwe leven begon met Lady Josephine en nog maar weinig aandacht voor haar had. En dus fakede ze een zwangerschap door een groot stuk Franse kaas onder haar jurk te stoppen. Helaas moest ze na negen maanden toch toegeven dat dit stuk kaas nooit een kind zou worden. Tegen de tijd dat ze dit onthulde had ze Lord Radnor echter al zodanig gehersenspoeld dat hij werkelijk van het blok Franse kaas hield. Zoveel zelfs dat hij nu naar Frankrijk is vertrokken om zijn ambities waar te maken en een kaasfabriek te openen.   6.      Lady Josephine en miss Lennox hebben een affaire Wij denken allemaal wel dat miss Lennox graag samen wil zijn met Lord Radnor, maar niets is minder waar. Dit hele drama is puur een afleiding om te verhullen dat ze eigenlijk een affaire heeft met Lord Radnor’s vrouw, Lady Josephine. Lord Radnor is hier ook eindelijk achter gekomen en is naar Frankrijk vertrokken om zijn verdriet weg te drinken met een paar heerlijke flessen Bordeaux.   7.      Miss Lennox heeft een ei uitgebroed Miss Lennox heeft het afgelopen jaar gewoon een drakenei uit zitten broeden. Gezien draken op het familiewapen van de Cadwgans staan, dacht ze daar wel mee de familie binnen te komen. Momenteel heeft ze de draak verstopt in een bos naast Londen, maar daar kan hij natuurlijk niet blijven. Lord Radnor is druk op zoek naar een drakenreservaat in de Franse Bergen waar de draak naartoe gestuurd kan worden.   8.      Het kind is, net als zijn vader, een weerwolf Keane Cadwgan is ook een bastaard en het is altijd onduidelijk geweest wie zijn vader is. Nou, wij bij Lumos & Luminosity hadden al langer het vermoeden dat Lord Radnor’s vader de koning van Frankrijk is. Het is algemeen bekend dat de Koning van Frankrijk een weerwolf is en de kans is groot dat hij deze genen ook aan Keane en zijn kleinkind heeft doorgegeven. Omdat Lord Radnor bang is dat zijn geheim nu aan het ligt komt is hij met het kind naar Frankrijk gevlucht, waar ze door de koning van Frankrijk aan het hof met open armen zijn ontvangen.   9.      Miss Lennox was eigenlijk zwanger van Graaf Radnor Iedereen weet dat de oude Graaf Radnor zijn oog graag op jongere vrouwen laat vallen en zo heeft hij ook zijn oog laten vallen om miss Lennox. In een wanhopige poging om zijn ex-vriendinnetje weer aan zijn zijde te scharen heeft Lord Radnor toen de hele rechtszaak verzonnen. Dit zorgde voor veel ruzie tussen de twee mannen. Uiteindelijk was Graaf Radnor het zo zat dat hij zijn kleinzoon naar Frankrijk heeft gestuurd, zodat hij miss Lennox weer helemaal voor zichzelf heeft.   10.  Lord Radnor is op zoek naar zijn ontvoerde zoon Miss Lennox is een ambitieuze vrouw en ze wil niets liever dan haar kind als erfgenaam zien. Hiervoor stond Owen Cadwgan natuurlijk nog in de weg, maar daar heeft ze wat op gevonden. Het afgelopen jaar is ze druk bezig geweest met het verstoppen van de kleine Lord ergens in Frankrijk. Lord Radnor is daar nu op zoek naar zijn kind, terwijl zijn vrouw met een zenuwinzinking thuis zit.   11.   Miss Lennox is eigenlijk Rhiann Cadwgan met wisseldrank op De Miss Lennox die is gezien op de wegisweg, is eigenlijk helemaal niet de echte. Nee, het is Rhiann Cadwgan met wisseldrank op! Na verscheidene pogingen om terug in society te komen, heeft miss Cadwgan het eens over een andere boeg gegooid en leek dit haar wel een slimme manier. Lord Radnor is ondertussen druk op zoek naar de echte miss Lennox, die zich ergens in Frankrijk zou bevinden. Want ja, wie wil er nu met zijn moeder trouwen.    12.   Verliefd op de adovcaat.  Het was eigenlijk wel de bedoeling dat miss Lennox en Lord Radnor samen naar Frankrijk zouden vluchten,  maar in het afgelopen jaar is Miss Lennox verliefd geworden op haar advocaat! Oeps! Nu wil ze liever in Engeland blijven, alleen heeft ze dat nog niet aan Lord Radnor verteld.    13.  Miss Lennox was niet echt zwanger En deze keer ook niet van een kaas. Nee, haar doel was om een kind te stelen en net te doen alsof het kind van Lord Radnor was. Hiermee hoopte ze geld van de arme Burggraaf af te troggelen. Gelukkig voor Lord Radnor liet hij zich niet zo snel misleiden door dit soort nonsens en omdat het toch geen nut had om een kind te houden wat niet van haar zelf is, heeft Miss Lennox het maar verkocht, zodat het in ieder geval nog een beetje geld opleverde.   14.  Er is helemaal niets aan de hand. En Lord Radnor is gewoon naar Frankrijk vertrokken om te kijken of zijn bastaard misschien daar naar school kan later. Het is immers beter om je echte familie en je bastaarden gescheiden te houden. Maar ja, met zoveel andere goede theorieën is dit niet heel erg waarschijnlijk.   Op welke theorie zou u uw geld zetten? Of weet u een nog beter theorie dan hier vermeld staat? Laat het ons dan weten!   @Evangeline Lennox, @Keane Cadwgan, @Rhiann Cadwgan, @Owain Cadwgan, @Daniel Bennett, @Josephine Cadwgan

September 1839   Minister van Toverkunst: Thomas Silvershore vanaf Maart 1838 Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901 
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841   Belangrijke gebeurtenis in september 1839: 4 september 1839: De Slag om Kowloon vindt plaats, de eerste gewapende slag van de Eerste Opiumoorlog, een oorlog tussen Groot-Brittannië en het Chineze Keizerrijk tussen 1839 en 1842 met als doel om China te forceren Brits opium in te voeren. De Slag om Kowloon wordt veroorzaakt nadat de Chinezen een voedselembargo afroepen op de Britse gemeenschap in Kowloon, nadat een Chinese man sterft tijdens een gevechtspartij met een paar dronken Engelse zeelieden. De Chinezen eisen dat de daders door Engeland worden overgedragen, maar als Engeland dat weigert, wordt het transporteren van voedsel gestaakt. Een groep Engelse schepen probeert vervolgens voedsel naar de haven te brengen, maar wordt tegengehouden door een paar Chinese jonks. Uiteindelijk vuren de Engelse schepen een paar kanonschoten op de Chinese zeilschepen, die met behulp van het fort terugvuren. Uiteindelijk eindigt de slag in een impasse. 

Thomas Hawk heeft sinds vier januari 1839 een nieuwe boekenwinkel geopend, naast de ene die hij al had, in Londen. Iedereen is vrij om langs te komen en om Thomas' dag moeilijk te maken.

Augustus 1839   Minister van Toverkunst: Thomas Silvershore vanaf Maart 1838 Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901 
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841   Belangrijke gebeurtenis in augustus 1839: 31 augustus 1839: De Eerste Carlistenoorlog eindigt, een burgeroorlog in Spanje die al begonnen was in 1833. Het gaat over het afschaffen van de Salische Wet, waarmee koning Ferdinand VII van Spanje zijn kroon laat erven door zijn, bij zijn overleden drie jarige, dochter Isabella II van Spanje, in plaats van zijn broer Carlos María Isidro de Borbón. Als Ferdinand overlijdt, roept Carlos zichzelf uit tot Carlos V en roept hij een oorlog uit. Uiteindelijk weet hij niet te winnen door zijn eigen onbekwaamheid en besluiteloosheid. In 1839 is de oorlog voorbij, maar Carlos geeft het nog niet op. Hij vlucht naar Frankrijk en uiteindelijk neemt zijn zoon de claim op het Spaanse koninkrijk over, wat het Carlisme wordt genoemd. 

Falling Star Trading Company en Callahan lanceren nieuwe bezem: Thunderwave 100 door Rosamund Honey   DUBLIN – 1 juli 1839 – Het is alweer zo’n tien jaar geleden dat de Falling Star Trading Company hun laatste bezem uitbracht, the Lightning 1800, maar deze zomer lanceert het bezembedrijf een nieuwe racebezem op de markt.   “We willen alleen het beste voor onze klanten. De afgelopen jaren zijn wij druk op zoek geweest naar het juiste hout en de beste technieken om ervoor te zorgen dat onze bezems nog langer goed blijven en hun snelheid langer behouden,” vertelt de woordvoerder van Falling Star. Voor de nieuwe bezem hebben ze hun de handen ineengeslagen met Liam Callahan. De Callahan’s kennen we tot nu toe vooral van hun aanvoer en bewerking van toverstokhout maar blijkbaar hebben ze ervoor gekozen om ook een nieuwe weg in te slaan. “Ik ben erg trots op  deze nieuwe samenwerking,” vertelt Mr. Callahan. "Ik geloof dat we met onze gecombineerde technieken een uniek resultaat op de markt hebben gezet."    De Thunderwave 100 komt begin augustus uit en op 5 augustus zal er een lanceringsfeest plaatsvinden op het binnenplein van Hotel Astoria, waar men ook een testritje mag komen maken.  

De shock bij het zien van Camilla kwam wellicht niet per se voort uit het feit dat het Camilla was die hier nu voor haar stond, want theoretisch gezien was het heel logisch dat de vrouw met wie ze ooit zeven lange jaren op Zweinstein had gespendeerd en welke toch het grootste deel van die jaren aan Daniel’s zijde had gestaan, ook in dit huis woonde. Het was meer dat ze in al die jaren die ze op Zweinstein met Daniel had doorgebracht en al die lange jaren daarna nooit echt iets van een obstakel had gevormd, noch dat nu waarlijk deed of had gedaan. Camilla was vroeger toch iets van een aartsvijand geweest, maar wel één die zij en Aria probeerden weg te zetten als iets vervelends, iets irrelevants; Rhiann had dan ook in geen jaren aan de vrouw gedacht – met uitzondering van een incidentele herinnering bij haar laatste rendez-vous met Daniel, wellicht.   Ze wist niet precies wat haar eigen aanwezigheid met Daniel’s echtgenote deed, maar voor haar voelde Camilla als een geest uit een ander leven – al was het wellicht eerlijker geweest om te zeggen dat zij hier de geest was; Verbannen, op de vlucht, op zoek naar een veilige haven. Ze had niets meer dan de kleding aan haar lijf en het kindje in haar armen. Geen goud, geen roem – alleen nog een naam en een schim van een status. Was dat het, wat Camilla haar nu niet haar huis uit deed gooien? Of was het angst voor Daniel, nu ze er vast op de hoogte van moest zijn dat híj het was voor wie ze kwam? In ieder geval, ze was haar laatste strohalmen dankbaar – het een of het ander – en ging zitten toen Camilla haar aldus gebaarde.   “Hij behoort aan mij toe” besloot ze uiteindelijk ietwat afstandelijk op Camilla’s vraag, met een blik Griffith. Het was een ingewikkelde vraag. Ze wilde niet toegeven wie hij was, noch wilde ze de schijn ophouden dat zij ooit op een man met rood haar zou kunnen vallen – en de rode lokken van Griffith kwamen toch wel echt boven haar mantel uit, maar goed, het baby’tje moest nog ademen ook; het zou anders allemaal een beetje voor niets zijn. Beschermend legde ze een hand op zijn lijfje. Het was vast niet al te lastig om één en één bij elkaar op te tellen, alle rondzwevende roddels in aanmerking genomen, maar ze hoopte ergens dat de Cadwgan-zaken de vrouw te weinig interesseerden om er echt op in te zetten. Anders moest ze Daniel maar vragen om ermee te dealen. Eh.. dat zou hij vast wel doen, toch??   Ergens was ze verbaasd dat dat alles was wat Camilla haar zou vragen, maar wellicht wist ze ook wel wanneer ze geen antwoord zou krijgen. Haar blik viel op de baby in Camilla’s armen, voordat deze wederom terugschoot naar Camilla’s gezicht. Ze had niets aan Evangeline of Aria nagevraagd omtrent de Bennets, omdat ze haar buiten Daniel niet veel konden interesseren terwijl ze met haar eigen problemen zat, en het nieuws wát ze had vergaard was maar schaars; dus Rhiann wist niet of dit het kleinkind was van Camilla, wat toch zou betekenen dat een van haar kinderen moest zijn getrouwd, of van Camilla zelf, wat niet per se voor de hand liggend was. In ieder geval zou ze laten blijken dat ze te weinig informatie bezat als ze er iets over zou zeggen, en haar opvoeding had haar in zo'n geval geleerd dat het beter was te zwijgen; In plaats daarvan schoot Rhiann's blik naar de klok boven de haard, vervolgens naar de haard zelf, naar de deur en toen naar Griffith. Ze had echt heel weinig tijd. Ze kon niet echt geloven dat haar vader waarlijk hier naar binnen zou stormen en onder meer een stel Bennett-kinderen in gevaar zou brengen, maar aan de andere kant wist ze ook niet meer wat ze van hem kon verwachten. En ja, Daniel had zelf Aria’s kinderen in gevaar gebracht… en ze wist onderhand wel voor nagenoeg 100% zeker dat dat niet alleen Aria's bastaarden waren.   Ze had het idee dat ze Camilla een verontschuldiging moest geven – of het nu totaal gemeend was, en of het enkel voor deze ene binnenkomst gold, of niet. Maar toch vooral ook omdat ze wilde weten wanneer Daniel zou komen.   “Het spijt mij dat ik hier zo kom binnenvallen, Mrs Bennett” sprak Rhiann, de toon in haar stem afgemeten op die van Camilla, terwijl ze ietwat onrustig heen en weer schoof. Ze wierp nog een blik op de klok. “Geloof mij, het was niet gebeurd, als…” Ze maakte haar zin niet af. In plaats daarvan haalde ze nogmaals diep adem. Er was haar geen thee aangeboden - al kon ze wel wat sterkers gebruiken. “Heeft u wellicht enig idee op welk tijdstip Mr. Bennett zou kunnen arriveren?”  

Nou, in principe was het niet zo moeilijk om iemand vergif te laten drinken, hoor. Je begon gewoon met iets geurloos en smaakloos in een glas water, niet door haar gebracht, natuurlijk niet, Claire was niet zo dom, maar de huiselven waren wel op de juiste manier te manipuleren. En dan, als ze eenmaal ziek werd, gewoon een klein griepje, niets om zich zorgen over te maken, kon Camilla naar  binnen vliegen als een bezorgde moederkloek. En dan werd het redelijk makkelijk om Claire nog meer vergif toe te brengen, in de vorm van zogenaamde medicijnen, tot ze eindelijk, heel natuurlijk, weg zou kwijnen.    Wat Camilla natuurlijk nooit zou doen, want ze wist hoeveel Daniel van Claire hield!   "De heler zei dat dit op zich gewoon een normale ziekte is," zuchtte Camilla. De woede die ze altijd voelde als Daniel koos voor Claire borrelde weer op, maar die drukte ze weg. Niet nu. "Maar dat Claire nogal zwak is en een slechte weerstand heeft... Daarvoor zijn de medicijnen, om haar weerstand een boost te geven. Vraag me niet wat de precieze medicijnen zijn, ik heb dat toch niet gestudeerd?" Nou... ze had wel een paar cursussen gedaan, in de tijd van dat ze nog op de universiteit zat, maar dat was zo lang geleden... Ze sloeg haar handen in elkaar en kroop dicht tegen Daniel aan, niet in staat om hem de persoonlijke ruimte samen met zijn dochter te gunnen.   Die op dit moment, zo dramatisch, kermde van de buikpijn en wanhopig naar haar vader greep.    "We hebben vandaag de dosis verhoogd," greep Camilla snel in. "Maar het was niet goed voor haar, om zolang opgesloten in die kelder te zitten." 

Piaras was niet echt van plan geweest om een verfbom te maken, zelfs hij was realistisch genoeg om te weten dat je met behulp van een paar bommen moeilijk in staat zou zijn om secuur genoeg te werken om een portret te schilderen, maar al hield hij heel erg van Ella en was hij echt van plan om nog verder te werken aan het portret, als professor Johnson tegen je zei 'we gaan verfbommen maken', dan kon Piaras moeilijk nee tegen haar zeggen.   En hij wilde dat niet eens. Genoeg tijd nog om Ella te schilderen, niet waar?   "Ja, lijkt me geweldig!" glunderde hij dus naar professor Johnson. "Wat hebben we daarvoor nodig?" Verf, natuurlijk, maar daar was meer dan genoeg van. En wat deed je verder nog in bommen... Iets om het te laten exploderen! Hij wierp een blik om zich heen toen professor Johnson afgeleid was door de leerlinge die haar toverstok niet aan Charlotte wilde geven, op zoek naar iets dat ontplofte. Oh, daar, een pak knalpokerkaarten! Enthousiast greep hij die vast en, omdat het Piaras was, gooide hij ze direct in de pot met verf. 

De huiselven hadden haar niet verteld wie er plotseling in de zitkamer had gezeten, alleen dat er bezoek was geweest dat om Daniel vroeg. Mochten ze Rhiannon Cadwgan wel bij naam hadden gevonden, had Camilla niet de nieuwe trots van haar leven, Cecily in haar armen, meegenomen, maar een ander trots in haar leven dat tentoongesteld werd aan de muur van haar slaapkamer. Niet dat er niet soortgelijke wapens aan de muur van de salon waren bevestigd, maar goed. Ze hadden niet genoemd dat het Rhiann was, dus was Camilla er vanuit gegaan dat het één of ander familielid was dat Cecily nog had willen bezoeken. De Bennetts waren een vreemd stel, dat niet bepaald gaf om gebruikelijke tijdstippen om een baby te bezoeken.   Dus, de verwarring van Rhiann weerspiegelde zich op Camilla's gezicht, om even snel vervangen te worden door beleefde kilheid. Ze knikte even terug en wierp een calculerende blik op de zwaarden aan de muur, maar met een baby in haar armen had ze niet de gelegenheid om van Rhianns lichaam af te komen voordat Daniel zich al bij hen zou voegen, en daarbij zouden de huiselven, de verraders, hem toch al verteld hebben dat er bezoek was. En misschien dat hij zelfs verstandig was geweest om de naam te vragen, in tegenstelling tot zijn vrouw. "Lady Rhiannon," benoemde ze haar uiteindelijk, haar stem niet scherp genoeg om het gebrek aan de zwaarden goed te maken.   Ze liep naar de sofa, om daar gracieus neer te zakken, met Cecily slapend in haar armen. "Ik kan niet klagen," antwoordde ze eindelijk op Rhiann's vraag, terwijl ze met een geërgerde knik liet weten dat ook Rhiann mocht zitten. Het was niet dat de baby in Rhianns armen haar nu pas opviel, maar het was nu pas dat ze de tijd had om er een blik op te werpen. Hij, gokte ze, was ouder dan Cecily, dat was duidelijk, maar de implicaties van de baby waren vele malen erger. "Is dat uw kind?" vroeg ze dus, haar stem vijandig genoeg dat Cecily begon te woelen in haar armen, iets dat Camilla negeerde. 

Wat goed.   Het duurde een moment voordat Happiness weer het gevoel had alsof ze kon bewegen, want voor een moment lang was ze niet eens in staat geweest om te knipperen, terwijl Zachary rustig aan zijn ontbijt verder ging. Was dat alles? Wat goed? Op zich waren het maar twee woorden en ergens vroeg Happiness zich af of ze hier misschien teveel waarde aan hechtte, maar het ging om een kind, tussen hen tweeën, het ultieme bewijs van hoe goed hun huwelijk verliep, en hij veegde alles maar gewoon weg met wat goed?   Ze begreep het niet, ze begreep het echt niet.   "Ben je niet blij?" vroeg ze dus ook zachtjes, toen ze eindelijk het gevoel in haar ledematen weer terug had, nadat de koude schok van zijn reactie wat weggezakt was, terwijl ze hem de ochtendprofeet toereikte. "Ik dacht dat je het fijn zou vinden..." En nu voelde ze zich al helemaal dramatisch, met de tranen die direct in haar ogen prikten. Maar ze was gewoon zelf zo gelukkig geweest en ze had echt verwacht dat haar man dat ook zou zijn.