-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 26
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: Op 10 mei en 22 mei valt er in het hele land nog sneeuw, daarna zal de winter eindelijk voorbij zijn en begint de lente.
IC Juni 1837: 5 mei
- 79
- posts
-
- 605
- posts
-
- 2,898
- posts
-
- 80,736
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 300
- posts
-
- 202
- posts
-
- 102
- posts
-
- 400
- posts
-
- 128
- posts
-
- 66
- posts
-
- 182
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 257
- posts
-
- 836
- posts
-
- 320
- posts
-
- 686
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 997
- posts
-
-
Members
-
Forum Statistics
12,060
Total Topics276,128
Total Posts -
Member Statistics
-
Laatste Mededelingen
-
By Alexis Eversly · Posted
Het is vandaag IC Mei en dat betekent dat over 3 weken, op 5 mei, de IC zomervakantie begint! Dus: - Je hebt nog maar 3 weken om je op te geven voor de Ministersverkiezing. - Je hebt nog maar 3 weken om door te geven of je karakters blijven zitten, naar Zweinstein gaan of juist van Zweinstein af gaan. - En de examens zijn gepost! En verder heb je ook nog 3 weken om te vragen "Is het nu al mei???" Jongens, dit hebben drie mensen me al gevraagd. Veel succes! SHOUTOUT AAN MARGAUX!!! -
By Alexis Eversly · Posted
Mei 1837 Minister van Toverkunst: Nicholas Eversly (interim) vanaf Maart 1837
Koning van Groot-Brittannië: William IV - Koning vanaf 26 juni 1830, gekroond op 8 september 1831, regeert tot 20 juni 1837
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841 Belangrijke gebeurtenissen in mei 1837 10 mei 1837: De Paniek van 1837 begint in New York. Het was een zeepbel veroorzaakt door een speculatieve koorts, die uiteen spatte op 10 mei 1837, toen alle banken hun betaling in valuta stopten. De paniek werd gevolgd door een periode van vijf jaar van depressie, het omvallen van banken en hoge werkloosheid in de Verenigde Staten, vooral in het zuiden en het oosten. 30 mei 1837: Het Verdrag van Tafna wordt getekend door de Fransen en de Algerijnen. Hierdoor verliezen de Fransen veel van hun macht en invloed in Algerije. Belangrijke geboortes in mei 1837 4 mei 1837: Theodor Rosetti, een Roemeens schrijver, journalist en politicus die tussen 13 april 1888 en 11 april 1889 de premier van Koninkrijk Roemenië was. 5 mei 1837: Anna Maria Mozzoni, een Italiaanse feminist en de oprichter van de Italiaanse vrouwenbeweging. 7 mei 1837: Karl Mauch, een Duitse ontdekker en geograaf, die veel onderzoek deed naar de ruïnes van Groot-Zimbabwe. 9 mei 1837: Adam Opel, een Duits industrieel en oprichter van het bedrijf Opel. 27 mei 1837: Wild Bill Hickok, een persoonlijkheid uit het vroegere Wilde Westen met een legendarische reputatie, waar hij zelf veel moeite voor deed. 28 mei 1837: George Ashlin, een Ierse architect, vooral bekend voor zijn werk voor kerken en kathedralen. 28 mei 1837: Tony Pastor, een Amerikaanse impresario, theatereigenaar en variety performer, die één van de investeerders was in de Amerikaanse vaudeville in het midden tot laat 19e eeuw. Belangrijke sterfgevallen in mei 1837 20 mei 1837: Frederik van Hessen-Kassel, een Duits militair en prins van Hessen-Kassel. -
By Alexis Eversly · Posted
Het is bijna het einde van het schooljaar, dus is het tijd om aan te geven of karakters blijven zitten of niet! Dat kun je dit keer in dit topic, in plaats van in de leerlingenkamers. Er staat ook een herinnering voor de (nu) zevendejaars en de toekomstige eerstejaars! -
By Alexis Eversly · Posted
De examens komen er weer aan! Dus als er mensen zijn met IC leraren die graag willen bedenken wat voor examens er zijn voor hun vakken, dan graag doorgeven aan mij, Lily ( @Daniella Ingram), of Denise ( @Samuel Everett )! (En het zijn slijmbal en puist examens, dus bonuspunten als je er twee bedenkt.) -
By Alexis Eversly · Posted
Het opgeeftopic voor de ministersverkiezing is gepost! Je hebt tot 5 mei om je op te geven, dus doe het snel!
-
-
Our picks
-
[1836/1837] Valentijn: u float my boat bby
Richard Ingram posted a topic in De Grote Zaal,
14 februari 1837
Richard zou niet weten wie hiervoor verantwoordelijk was, maar eerlijk gezegd kon het hem niet echt schelen ook, even pragmatisch als altijd, in de aanname dat Zweinstein nu eenmaal Zweinstein was en dat het beste wat je kon doen simpelweg jezelf zo snel mogelijk aan de nieuwe omstandigheden aanpassen was. In dit geval een hele hoop water, een stel bootjes en de halfslachtige uitleg van Laurelle Ryder dat samen in een bootje doorheen heel Zweinstein varen ontzettend romantisch was en dat ze maar dicht bij elkaar moesten gaan zitten als ze sneller wilden gaan dan de keurig geachte snelheid. Hij wilde wedden dat dit het plan niet geweest was, maar hé, hij had geen bewijs.
Zou hij eens moeten proberen, aantonen dat een gemiddeld vaag idee van de Zweinsteinse hogeren in rang over het algemeen improvisatie na een stel accidentjes achtereen was.
Jongens, hij was de detective van Zweinstein in spe. Sherlock Holmes, wie?
Kijk, dat is grappig omdat Sherlock Holmes in 1837 nog niet bestaat. Nu moet je lachen, s.v.p.
Maar een carrière als detective voor zichzelf dagdromen kon niet eeuwig blijven duren en toen werd hij alweer naar een bootje gedirigeerd met een Andere Persoon en de gekirde uitspraak van Ryder dat ze braaf handjes moesten vasthouden en dat ze haar vooral moesten uitnodigen voor het toekomstig huwelijk (haaaaaa, net alsof hij op het moment echt het gevoel had dat hij daar iets over te zeggen had) en na een geïrriteerde blik op zijn lerares geschiedenis richtte hij zich maar op zijn bootgenoot van vandaag.
‘Waar moet jij naartoe?’ informeerde hij, terwijl hij nieuwsgieriger dan hij in Ryders buurt wilde toegeven iets dichterbij ging zitten en de snelheid inderdaad voelde versnellen. En daarna ging hij weer wat uit de buurt, puur om te merken hoe de boot trager en trager ging en toen ging alles weer heel snel, want hij kieperde uit de boot.
Kijk, Richard, op een gegeven moment moet je oppassen.
OOC: ZW Valentijn! Heel Zweinstein is ~overspoeld~ wegens ~redenen~ en nu moet iedereen zich verplaatsen met bootjes die sneller gaan hoe dichter je bij elkander in de buurt zit. Je kan er heel goed uitvallen, zoals Richard zonet heeft gedemonstreerd en als iemand behoefte heeft aan irritante opmerkingen over de Koppeltjes™, Laurelle will happily provide them <3 hmu
Het is niet haar fout trouwens!!!!! She’d never do anything wrong nuh-uh, blame someone else- 17 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
Het Debutantenbal 9.0
Drew Rhyddrerch posted a topic in De Grote Zaal,
En zo was er alweer een jaar van haar ministerschap voorbij. Alhoewel, een jaar... iets langer al. God, ze werd oud, oud! Ze herinnerde zich gisteravond, toen ze in de spiegel keek zou ze zweren dat ze nog meer rimpels had gekregen. Niet dat ze zich daarvoor schaamde, nee, zeker niet, rimpels waren tekenen van een succesvol leven. Een leven waarin hard gewerkt werd en dat had ze zeker. En nu was ze opnieuw op het debutantenbal en keek ze trots naar de prachtig aangeklede jongens en meisjes die elkaar op de meest ongemakkelijke manieren ten dans vroegen. Heerlijk! Zelfs deze stomme locatie kon de pret niet drukken. Niet dat Zweinstein stom was, maar het kussenthema van vorig jaar vond ze toch een stuk leuker. En veiliger. En aangezien de keuze dit jaar ook was gebaseerd op veiligheid had Drew het kussenthema opnieuw voorgesteld. Helaas wezen haar werknemers en adviseurs haar er voorzichtig op dat er vorig jaar een fortuin aan kussens was opgegaan en er extra helers moesten komen voor alle verzwikte enkels. Drew wist wanneer ze haar verlies moest nemen. Geen kussens dit jaar.
Nog een nadeel van deze locatie: er was niet echt een zitplek voor Drew geregeld, waardoor ze nu soort van verplicht de zaal doorstruinde en met allerlei mensen gesprekken moest voeren. Ze baalde dat haar man er niet bij was, want wat had ze zin om te dansen! Al die mensen vroegen haar alleen maar naar saaie politieke zaken. Bah. Maakten die grijze baarden nooit eens lol? Kortom: Drew verveelde zich dood. Ze was net in gesprek met een man met een zeer treurig excuus voor een snor toen haar blik viel op het balkon boven haar. Gwen had haar verteld dat daar de kinderen stonden die niet konden komen, of omdat ze te jong waren of omdat ze geen geld hadden om een kaartje te kopen. Ze moesten eens weten hoe ongelofelijk saai dit was. De man tegenover haar was zo vol van zichzelf dat hij haar niet eens aankeek. Wat Drew de kans gaf om een gek gezicht naar boven te trekken. Hadden die kinderen ook nog een beetje lol.
1. Het debutantenbal is op 24 december 1836.
2. Het bal vindt plaats in de grote hal op Zweinstein.
3. De kinderen die te jong of te arm zijn om een kaartje te kopen kijken toe vanaf een balkon.
4. Meer informatie over het debutantenbal vind je hier!
Pls don't start a war if I got something wrong owling would be nice- 29 replies
Promoted By
Reyna Cortes,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Aaron Hollow · Posted
Kijk, jongens, Paige begon het zo’n beetje te snappen. Ze begreep zowaar dat ze om teveel vroeg, want blijkbaar was hij niet vanaf het begin duidelijk genoeg geweest. Hij wilde geen kind, hij wilde nergens voor zorgen, en als zij dat wilde, moest ze het maar zelf regelen. Klaar. Dat was niet onredelijk, dat was niet eens hard, dat was een grens opstellen en niet luisteren naar mensen die het er niet mee eens waren. En hij was eerlijk gezegd al klaar om de deur van zijn kamer in haar gezicht te gooien, maar er kwam nog een “maar” en voor iemand die alles voortijdig achterliet, was hij slecht in gemaar negeren. Gewoon. Omdat hij harder kon maren dan een ander en hij dat talent tentoon wilde stellen of zo. ‘Maar wát?’ vroeg hij scherp. ‘Het is jouw verantwoordelijkheid, dus ook jouw probleem. Zoek het zelf uit.’ Hij dacht even na, heel even, over die woorden. ‘Oh, en vertel Fallon er niet van, trouwens, anders wordt ze vast boos op me.’ Ja, wat, dat was hier een groter probleem dan één of ander abstract kind, oké. Fallon schreeuwde luider. -
By Achilles Augeron · Posted
Oh, wauw, dat kon ook. Achilles klaagde niet, hoor, volgde haar gewoon – tevreden met dat hij niet alleen stond in zijn zoektocht naar zijn moeder, tevreden met dat alles zo’n beetje ging zoals hij wilde dat het nu ging. Nu ja, niet volledig. Maar hé, de heler wilde hem helpen en dat was zijn plan ad hoc geweest. Dus. Het kwam er in de buurt, oké. Punt was, hij kwam mee en dat was echt ontzettend gezellig door de nieuwsgierige vragen die gesteld werden. Oh, voor het geval dat sarcastisch klonk: was niet zo. Achilles was precies het type dat zichzelf graag – maar echt heel graag – hoorde praten, dus als hem de kans toegekend werd, greep hij ‘m met beide handen. En dan vooral als hij over zichzelf kon praten. Oké, het was zijn moeder. Maakte niet uit. ‘Ze had hier en daar wat botten gebroken,’ vertelde hij. ‘Ik…eh, weet niet zo goed hoe dat gebeurd is, eerlijk gezegd, ze wil het ook niet uitleggen, maar toen ik nog eens op bezoek kwam en vijf seconden niet oplette of zo, kreeg ze het voor elkaar om van alles te breken. Dus ik bracht haar hier maar naartoe, en ze moest wat blijven omdat ze nog moest recupereren of zo. Iets met dat dreuzels moeilijker helen van dat soort dingen.’ Dat verzin ik ter plekke, dikke kus. ‘Heb jij toevallig een talent om mensen uit te horen?’ informeerde hij. ‘Want ik ben eerlijk gezegd echt nieuwsgierig naar hoe ze het gedaan heeft.’ -
By Evangeline Lennox · Posted
Evangeline wierp een verbaasde blik op het meisje tegenover haar, dat meteen durfde te beweren dat zij de eerste was die het doosje had gepakt. Het grove lef! Evangeline had dan misschien geen fantastische, vlugge zwerkbalreflexen, maar ze was er heel erg zeker van dat zij net wat eerder was geweest dan.... ze liet haar blik nog wat verder over het gezicht van haar tegenstander glijden en besefte vaag dat ze dit meisje wel kende. Dat kreeg je als je een aantal jaar met elkaar in de klas zat en eerlijk gezegd was Fallon Bellerose niet zo moeilijk te missen, vooral op feestjes. Ze hield nogal van aandacht. En blijkbaar ook van dezelfde soort juwelen. "Oh echt niet!" reageerde Eva koppig. Als iemand hier eerst was, dan was zij het wel en het doosje stond al iets meer haar kant uit dan die van Fallon, dus ha! Waren dat ook geen regels van de wildernis? Dat het dan nu tot haar toe behoorde. Anders was die regel vanaf nu uitgevonden. "Heb je nog niet genoeg juwelen, Fallon?" Naar wat ze zich kon herinneren in ieder geval genoeg om even mee vooruit te komen. Zelf droeg Eva niet zo vaak juwelen. Ten eerste omdat ze er niet zoveel had en ten tweede omdat degene die ze had te simpel waren om naar festiviteiten te dragen of te mooi om mee in het openbaar te verschijnen (en bovendien aan haar geschonken door iemand die ze eigenlijk in het verleden moest laten). Maar misschien was het tijd om daar eens verandering in te brengen, nu ze promotie had gekregen op werk en aan het daten was met een Graaf zouden er alleen maar meer belangrijke evenementen aankomen. Dan kon je maar beter mooi je eigen sierradenvoorraad hebben, zodat je makkelijk mengde in de rest van het publiek. En dit sieraad was het perfect begin. "Als je een beetje opschiet kan je de rest van de winkel leegroven en deze gewoon hier laten," glimlachte ze lief, maar toch nam ze het doosje net wat steviger in haar hand. Je wist namelijk maar nooit waar Zwadderaars toe in staat waren. -
By Evangeline Lennox · Posted
Evangeline was -net als ik D< ja Daila Scott wordt zo elke week een jaar ouder op de verjaardaglijst hoor- niet op de hoogte van wat er precies met haar schilderij was gebeurd en dat was waarschijnlijk maar goed ook, want ik denk dat het haar niet echt zou bevallen. Natuurlijk was het schilderij zodra ze het had verkocht niet meer haar bezit, maar het was toch wel iets waar heel veel tijd en moeite in was gestoken en als mensen er dan... dingen mee gingen doen waar ik dus niet van op de hoogte ben, deed dat vast een beetje pijn aan haar creatieve hart. Bij gebrek aan beter -en dit was wel echt beter, de schone kamer was een fijne afwisseling met de rest van het huis- besloot ze dan toch maar de slaapkamer binnen te stappen, die blijkbaar ook dienst deed als halve woonkamer, aan de ruimte en het interieur te zien. Want ja natuurlijk, waarom niet he, zonde om die ruimte niet te benutten. Eva nam plaats op de stoel die haar werd aangewezen en gluurde nieuwsgierig door het raam even naar buiten, naar de wereld die er vanaf hier toch best anders uitzag dan vanuit haar eigen slaapkamerraam. De huizen leken groter, mooier, kleurrijker en stonden er mooi bij in het zonnetje dat erg hard zijn best deed om de lente door te laten breken. "Wat?" murmelde ze dromerig, zijn volgende vraag maar half registrerend en ze draaide vlug haar blik weer de goede kant op. "Oh eh ja, lekker. Ik moet natuurlijk wel even onze creatie proeven." Glimlachend keek ze toe hoe hij netjes met bestek de maaltijd te lijf ging, alsof het een culinair gerecht was en niet het katervoedsel van de gemiddelde student. Als zij zoveel honger had gehad als hij beweerde te hebben dan had ze gewoon zo dat broodje opgepakt hoor. Maar blijkbaar werkte dit ook. Wat nog niet zo goed werkte was het idee tot hem laten doordringen dat het misschien wel handig was als hij zo nu en dan eens kwam kijken in het theater. Keane leek erg overtuigend te zijn dat het niet nodig was dat hij langs zou komen. "Hoezo niet?" ging ze er verbaasd tegenin. "Het is jouw theater. Je kan toch niet een theater runnen en nooit aanwezig zijn?" Ook al was zijn rol misschien iets meer financieel dan aanwezig op de werkvloer, het was vast goed als mensen wisten voor wie ze nou werkten en voor het overzicht. "Een beetje." Eva glimlachte verontschuldigend. "En.." Ze twijfelde, maar nu was ze toch al begonnen met praten. "Oke, misschien is het ook een beetje omdat ik dit nog nooit heb gedaan en...en ik wil het graag echt goed doen en dan moet ik gewoon weten dat het klopt." Echt, echt goed, in één keer als het even kon, wat al niet meer ging gebeuren, maar je kon dromen natuurlijk. Daarnaast was het was ook gewoon veel werk. Misschien besefte Keane dat niet en ze mocht er ook niet over klagen, want ze had er voor getekend, maar als er dingen onduidelijk waren was het natuurlijk alleen nog maar meer werk. Opgelaten boog ze haar hoofd. "Maar goed, daar kan ik dus wel een beetje van jouw hulp bij gebruiken." Evangeline wist dan wel veel van theaters en toneelstukken en kunst, maar verbouwingen en financiële plaatjes waren hele andere koek en daar moest ze nu opeens ook iets van begrijpen. Het was gewoon veel in één keer, iets te veel wellicht. Misschien had ze dat moeten denken voor ze zo vol van overtuiging promotie had geëist, maar goed, toen had ze ook niet echt geweten dat de hele verbouwing plots in haar handen zou vallen. Het meisje slaakte een diepe zucht en draaide nadenkend een rode krul om haar vinger. "Waarom denk je dat het niet nodig is?" Aarzelend sprak ze verder. "Of is er iets wat je tegenhoudt om te komen? Denk je toch dat eh, dit, geen goed idee?" Want eerlijk gezegd gaf zijn onwil om langs te komen haar vooral het idee dat hij liever niet bij haar in de buurt wilde zijn. Wat erg in contrast stond met zijn houding op dit moment, dus was het allemaal extra verwarrend. -
By Keane Cadwgan · Posted
Keane was echt wel naar Evangeline aan het luisteren, heus wel, maar hij was ondertussen ook aan het bedenken waar zijn voeten hem heen zouden dragen. In eerste instantie had hij de muziekkamer op het oog gehad, omdat het een redelijk neutrale plek was en een van zijn lievelingsruimtes in het huis – een passie die hij overigens met Josephine deelde, al was het een van die weinige dingen waar ze het werkelijk over eens waren. Maar in de muziekkamer had het grote schilderij gehangen van Gordon Castle met de erfgenaam en gezusters Gordon-Lennox wat Eva had geschilderd, en hij was redelijk diep in de problemen gekomen waar het Josephine betrof nadat hij en Sam nogal dronken… – eh, ja, dat verhaal, of liever gezegd; topic - dat de grote, lege plek tot heden dage nog niet was opgevuld. Al had Eva dan niet per se geweten dat het precies daar had gehangen, toch had hij weinig zin in een conversatie over de opvallende leemte aan de muur en zijn minst geliefde schilderij wat ooit van haar penseel afkomstig was geweest (wat daarnaast ook in de minst goede staat had verkeerd van allemaal), laat staan dat hij zijn vingers op dit moment wilde branden aan het onderwerp van schildering wat hem zo verbolgen had gemaakt – Charlemagne Gordon-Lennox, namelijk. Maar het schilderij was ondertussen weer gerepareerd. Daar had Josephine wel voor gezorgd. En nee, niet de muziekkamer dus. De enige ruimte die dan overbleef.. Keane stapte naar binnen en snoof voor een moment de redelijk frisse geur op die normaalgesproken in zijn gehele huis hing, maar nu was beperkt tot de slaapkamer. Dit kwam voornamelijk omdat hij de balkondeuren een stukje had open gezet en er hier incidenteel geen plassen bier lagen. “Eh..” sprak hij ietwat schaapachtig, terwijl zijn blik ook naar het grote bed werd getrokken wat hij zojuist haastig ietwat had opgemaakt. “Ik vrees dat het feestje van gisteren zich niet tot bepaalde kamers heeft beperkt. Nuja, behalve deze..” En de muziekkamer dus, maar goed. De slaapkamer was echter groot genoeg om ook als salon te dienen, en daarnaast ook voorzien van een grote, rijkbewerkte tafel en uitnodigende stoelen die vlakbij de grote ramen en het met kleurrijke bloemen begroeide balkon over het rijkere gedeelte van de campus uitkeken. Keane nodigde Eva uit op een van de stoelen te gaan zitten die niet zijn bed als uitzicht hadden, terwijl hij zelf plaatsnam aan het hoofd van de tafel, voordat hij reikhalzend naar het bord staarde. “Wil je ook?” sprak hij opgewekt, voordat hij een stukje afsneed en hongerig de homp brood met ei en tomaat naar binnen werkte. “Ah, hemels!” Eten deed hem goed, en al kauwend dacht hij aan wat ze net had gezegd. “Ik dacht dat dat niet echt nodig zou zijn, dat ik langs zou komen..” sprak Keane nadat hij zijn mond had leeggegeten (ah, al die etiquettelessen..), al klonk hij wat minder zelfverzekerd dan eerst. “Was mijn uitleg dan echt zo onduidelijk?” Hij sneed nog een stukje brood en ei voor zichzelf af. “Ik denk dat een keer per week op zich wel zou lukken , als je denkt dat het moet…” Dit overwegend schudde hij voor een moment zijn donkere haar uit zijn ogen, zijn groene ogen op Evangeline gericht. “En over welke ideen had je het?”
-
-
Nieuwste Topics
-
