Forums

Moraine Kingston & Delano Foulkes-Davenport verzoeken uw aanwezigheid op hun bruiloft om deze feestelijke gelegenheid samen te vieren.   Zaterdag 27 mei 1837, om 14:00 uur zullen ze elkaar eeuwige trouw beloven.



(I was too lazy to think of names for Delano's parents..so I do not care if I had anounce the (grand)parents first, yo)

Op zondag 18 juni 1837 vindt de feestelijke opening van de "Augury Concert Hall" in Cambridge plaats. Studenten van de Magische Universiteit van Cambridge zijn sowieso uitgenodigd; gasten uit de kringen waar de Cadwgans zich in begeven en de klantenkring van nachtclub Vanilla ook.    Zie het topic!  

Raphael King en Celeana Thompson verzoeken uw aanwezigheid op hun bruiloft.   Zondag 4 juni 1837, 1 uur 's middags.

Juli 1837   Minister van Toverkunst: Nicholas Eversly (interim) vanaf Maart 1837  Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901 
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841   Belangrijke gebeurtenissen in juli 1837: Juli 1837: Charles W. King, een Amerikaanse handelaar, vertrekt vanuit China naar Japan met zeven Japanese schipbreukelingen, waaronder Otokichi en de zendeling Samuel Wells Williams. Het is de bedoeling om de schipbreukelingen terug te brengen, maar ook om handelsconnecties met het eiland te sluiten en het christendom naar Japan te brengen. Maar Japan heeft in 1825 een wet aangenomen dat alle Westerse schepen, behalve die van de Nederlanders, onder vuur genomen moeten worden, onderdeel van het Sakoku beleid. Het schip probeert twee keer aan land te komen en wordt beide keren beschoten, dus uiteindelijk keert het terug naar China. De zeven schipbreukelingen kunnen dus niet terug naar Japan. Juli 1837: Schilder en schrijver Edward Lear vertrekt naar Rome.  Juli 1837: Dichter John Clare laat zichzelf opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis.  Juli 1837: Godefroy Engelmann vraagt een patent aan voor Chromolithografie, een druktechniek bedoeld voor het maken van meerkleurige afdrukken.  1 juli 1837: Het General Register Office begint met het registreren van geboortes, huwelijken en sterfgevallen in Engeland en Wales. 1 juli 1837: Een schip in de buurt van Isle of May slaat om. Dertien mensen verdrinken.  3 juli 1837: De Wills Act van 1837 wordt aangenomen, een wet om de regelgeving voor testamenten te verduidelijken.  4 juli 1837: Er wordt een spoorlijn geopend van Birmingham naar Warrington, een zogenaamde Trunk Railway, wat betekent dat het een belangrijke spoorlijn was. Het is de eerste van zijn soort in Engeland.  13 juli 1837: Koningin Victoria verhuist van Kensington Palace naar Buckingham Palace, in plaats van St James's Palace. Daarmee wordt het hof verplaatst. 13 juli 1837: Christ Church (nu St. George's Cathedral) wordt ingewijd. De kerk is ontworpen door James Pennethorne.  15 juli 1837: De Glasgow, Paisley, Kilmarnock en Ayr spoorlijn en de Glasgow, Paisley en Greenock Railway krijgen toestemming om gebouwd te worden.  19 juli 1837: Het stoomschip Great Western wordt te water gelaten in Bristol.  19 juli 1837: In Liverpool komen de eerste zendelingen van de de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (de Mormoonse kerk) aan, de eerste zendelingen van de kerk naar het buitenland. Op 30 juli wordt George Darling Watt als eerste Mormoon in Engeland gedoopt. Later trouwt hij met zes vrouwen, waaronder zijn halfzus.  20 juli 1837: Het station Euston in Londen wordt geopend, het eerste treinstation in Londen. De Euston Boog dient als toegang.  24 juli 1837 tot 18 augustus 1837: Algemene verkiezingen in Groot-Brittannië. De Whig Party wint en William Lamb mag aanblijven als premier.    Belangrijke geboortes in juli 1837: 4 juli 1837: Charles-Émile Auguste Durand, een Frans kunstschilder en één van de meest gewaardeerde portrettisten van de hogere klassen gedurende de derde republiek.  4 juli 1837: Agnes McLaren, een Schotse dokter die de eerste dokter was die hulp bood aan Indiase vrouwen, die vanwege traditie die niet mochten vragen aan mannelijke dokters. Ze was ook een belangrijke suffragette.  8 juli 1837: Donald Dinnie, een Schotse Sterke Man die één van de bekendste atleten van de 19e eeuw was.  11 juli 1837: John Balfour, een Schotse advocaat en eerste baron Kinross.   18 juli 1837: Vasil Levski, een Bulgaarse revolutionair en hedendaags een Bulgaarse nationale held, die hielp Bulgarije te bevrijden van de Ottomanen. 21 juli 1837: Johanna Hedén, een Zweedse verloskundige, Feldsjer, apotheker en barbier. Ze was de eerste vrouwelijke chirurg in Zweden.  30 juli 1837: Signe Hebbe, een Zweedse sopraan, actrice en theaterpedagoog.    Belangrijke sterfgevallen in juli 1837: 18 juli 1837: Vincenzo Borg, een Maltese handelaar die één van de rebellen was tijdens de Franse blokkade van Malta. 

Maandag 26 juni 1837   Hiram en Jennifer Churchill kondigen de geboorte aan van hun dochter Heroine Elizabeth Churchill, geboren op 21 juni 1837.    Moeder en dochter maken het goed. 

Verbaasd trok Sara een wenkbrauw op. Deze jongen was ad rem, had snel zijn woordje klaar en eigenlijk was hij nog best wel een beetje grappig ook. Ze probeerde niet te lachen. "Ah, ja, natuurlijk, je zou nog eens een permanente blessure oplopen aan je stafhand van alle handtekeningen die je moet schrijven." Ze had in eerste instantie iets willen zeggen van 'wat weet een vierdejaars daar nu van', maar ze was er niet op uit om ruzie te zoeken. Deze jongen was haar broer niet. Ze wilde juist vrienden maken en dat er een beetje tegen haar werd opgekeken, maar dat lukte natuurlijk nooit als je iedereen meteen tegen je in het harnas joeg.   "Nee, gewoon niets. Je had dus vrij weinig om mee te werken. Ja, zijn andere hand. Alleen tegen die tijd was ik dus al boos en had ik al allerlei onheilspellende voorspellingen voor de man gedaan. De examinators waren zeer tevreden. Dus ik weet niet wat dat wil zeggen? Bluffen tot je succesvol bent?" En was dat niet eigenlijk precies wat zij ook deed? Alleen dan op een ander gebied dan studie.   "Mensenkennis?", vroeg ze toch een beetje spottend. "Heb jij mensenkennis?" Ze leunde iets naar hem toe, keek hem geïnteresseerd aan. Als hij er echt wat van wist... Dan kon hij het haar misschien leren? En dan zou ze dat kunnen gebruiken... Wederom op een ander gebied dan studie. Toen plofte ze weer naar achteren, want hoe groot was de kans dat deze jongen echt aan iemand kon lezen wat hij dacht, of zelfs gedachten kon lezen. Dat kon toch vrijwel niemand.   En ze had eigenlijk geen afleiding nodig van moeilijke examens, maar aandacht  nodig, omdat ze zich eenzaam wilde en zich gewoon beter wilde voelen, meer wilde zijn, meer wilde krijgen. Wie voelde zich nu niet beter van meer aandacht?   Hetgeen wat Ayden over zichzelf wist te vertellen klonk goed. Hij was dus goed in feestjes... Feestjes waren goed. "Misschien moesten we eens samen een feestje organiseren. Dat iedereen elkaar hier wat beter leert kennen... Dat we wat minder die reputatie van saai geitenwollensokken hebben straks..." Ze keek hem wat uitdagend aan. Hier moest hij wel mee instemmen toch? Of zou hij nu ook aan het bluffen zijn. "En ik ben ook vijftien. En mijn achternaam is Saint...wat heel goed past bij mijn ouders en hun parochie." Ze trok haar neus een beetje op. "Geloof jij in God? Of iets? Of alleen in magie en Merlijn?" Of hoe het allemaal ook werkte. "En ik ben heel slecht in Toverdranken, maar weer heel erg goed in Kruidenkunde." Sara haalde haar schouders op. "Astronomie is ook stom." Daar was ze zo zeker weten voor gezakt. Ze zuchtte en stond weer op.   "Kom. We gaan iets doen... De locatie voor het Grote Huffelpuf Feest uitzoeken. GHF, pff, dat klinkt alsof iemand bijna een rochel kwijt moet." Sara glimlachte half en keek hem afwachtend aan. Zou hij meekomen?

Net zoals vele andere mensen ging Damian in de zomer graag naar de Wegisweg. De eerste stop was de kledingwinkel waar hij zijn nieuwe outfit wilde scoren. Na afgelopen schooljaar en het ontmoeten van nieuwe mensen en het sluiten van nieuwe vriendschappen was hij wat zelfverzekerder geworden, al  zal hij in noodsituaties altijd wel een 'damsel in distress' blijven.  Maar terug naar zijn shoppen. Hij begon bij Hollow's Magische Warenhuis, hier wilde hij wat stoerdere kleding halen, wat hem uiteindelijk ook wel lukte. Daarna liep hij rustig door naar de snoepwinkel om een zak smekkies en een aantal lollies te halen. Niet veel mensen wisten dit, maar Damian was ook wel een zoetekauw.    Na zijn bezoekje aan de snoepwinkel ging Damian door en kwam uit bij de bezemwinkel. Damian keek naar binnen. Vliegen was nog steeds niet zijn ding, maar hij vond het al minder erg dan een jaar terug. Natuurlijk kwam dit door de hulp van Ayden. Hij besloot om toch maar binnen in de winkel te gaan kijken, maar op het moment dat hij de deur open deed hoorde hij opeens een brul en zag hij een draak naar beneden komen. Zo snel als hij kon schoot hij de winkel in en hoopte hij dat hij veilig zat voor de vuurregen die ontstond. Wie nog meer in de winkel waren had hij nog niet gezien, maar hij had ook geen tijd om dit te zien aangezien de deur van de winkel werd gebarricadeerd door vallend puin. 

Het was waar: Josephine was niet opgevoed om een erg ‘sterke vrouw’ te zijn. Zowel bewust als onbewust hadden haar ouders haar opgevoed tot toch voornamelijk een ‘lieve vrouw’, waar ‘lief’ sloeg op meegaand, glimlachend, zoet; en het was ergens jammer want Josie had niet per se de kwaliteiten voor een lieve vrouw qua instelling, zelfs al wist ze tegenwoordig prima wat ze deed, en zelfs al had ze die van een sterke voorlopig althans ook bepaald niet. Lief was gewoon belangrijker voor een meisje dat opgevoed was om een ander te trouwen, voor een Dreuzeldametje van stand - soms vroeg ze zich wel eens af of dingen anders waren geweest als ze uit een magische familie was gekomen, of ze dan meer kansen had gehad, zichzelf meer zou hebben kunnen ontwikkelen, meer voor vol zou zijn aangezien. Maar ze stond er nooit zo lang bij stil, want voor een lieve vrouw was het niet de bedoeling dat je al te lang je hoofd zou breken over wat-alsen en maar-misschiens, en het voelde als verraad aan haar familie van wie ze zielsveel hield bovendien. Resteerde haar dus slechts om iemand te zijn waar ze niet meer helemaal tevreden mee was, deels omdat het niet meer was wat ze dacht dat eigenlijk goed was - al praatte ze alles recht wat krom was, maar die korte momentjes van schaduwgedachten bleven bestaan - en deels omdat ze er niet zo goed in was.    Want lief of niet, Josephine was nog geen vrouw. Ze was zeventien. En puber. En zwanger.    En dus kreeg Keane nu eindelijk waar hij zo naar had lopen hengelen. “Ik was in Frankrijk,” sprak ze, en haar goedmoedige toon had randen van ijspegels aangenomen. “Dat had ik je laten weten. Maar het is bijna hetzelfde, nietwaar?” En waarom zou je niet, niet precies weten waar je vrouw zich bevond? Vast eruit gewassen met alle alcohol van gisteravond. “En ik hoef niet in bad. Ik ben in Frankrijk al geweest. Ik wil gewoon naar bed nu. Zonder jou en met de deur op slot.” Het was waanzinnig erg om dat gezegd te hebben, ze werd er een beetje wit van om haar neus, maar ze had het zo gehad, zo, zo gehad met hem nu, en met zwanger zijn en met groot zijn en waggelen en met moeie voeten hebben en onvoorspelbare emoties. En met zijn rotopmerkingen. “Dus ga maar even naar beneden, laat de elf je een beetje vertroetelen. Oh en Keane, lieverd... nog één opmerking over mijn zwangerschap en je mag de volgende verdomme zelf doen.”    Ze duwde de borden in zijn handen, ging op het bed zitten, keek toen naar hem op en kwam traag weer overeind. Twee borden. Twee vorken. Keane die zelfs voor zijn doen onhandig was. “Heb je hier met iemand geslapen?” Haar stem. Nu een en al ijspegels. Ze keek om zich heen. Naar de kast. En liep daar kordaat heen om de deuren open te doen.

Heel even keek ze jaloers naar Keane en hoe hij zich van lichtelijk wat kleding ontdeed, het was inderdaad warm in de lift maar no way in hell dat ze zich ging wagen om met een hand en een gebroken pols aan de ander het zich gemakkelijk te maken.

"Ha Zach, ze lachte even, "ik bedoel jullie zijn wel uit hetzelfde hout gesneden, hij kan wel beter zoenen maar dat is vast niet genetisch dus wie weet. Ze wist niet of het waar was, maakte ook niet uit trouwens, had ze dit gesprek met Zach gehad dat had ze het gespiegeld gezegd want het was gewoon leuk om subtiel te prikken in het mannelijk ego.

Maar Keane wist het echt niet en ergens frustreerde het haar, ze was gewoon nieuwsgierig naar wie het was. Niet omdat het zo belangrijk was om te weten maar gewoon omdat het onbekende, het mysterieuze, haar altijd interesseerde. "Kan je niet een van je huiselven vragen waarheidsdrank in je grootvaders drinken te doen? Puur is het best wel vies (dat wist ze nog wel uit de spelletjes die zij en Valentine speelden, zoals die keer die geleid had tot dat hij toegaf dat zijn moeder haar vergiftigd had en zij vervolgens haar moeder had vermoord toen ze dat wist. Ah waarheidsserum, mooi spul, goed voor je relatie ook. "Maar ergens in misschien proef je het dan niet .

"En ik weet niet.. ze wist het wel, ze wist dat ze wilde dat haar moeder haar nooit uit huis had gezet. Nooit Vervangen had voor de gedrochten die ze met Keanes grootvader, of all people, had gekregen. Maar dat was te kwetsbaar om uit te spreken, dus dat deed ze niet. "Misschien mensen die meer in de magische gemeenschap waren, vanaf het begin , soms voelt het alsof ik zoveel gemist heb. Trouwens ze giechelde, . als je niet weet wie je vader is dan kan je het eigenlijk verzinnen niet? Je kan zeggen dat je de bastaard van de koning bent en als je arrogant genoeg kijkt geloofd vast iemand het

Twee jaar geleden!? Keane staarde Dani verbluft aan, maar slikte zijn woorden in en keek ietwat gedwee de andere kant op zodat ze zijn gezichtsuitdrukking niet al teveel zou kunnen lezen. Daniella was over sommige dingen verschrikkelijk open en over andere oh zo gesloten. Maar ze had het aan Val verteld – gelukkig. Het was ook echt iets voor Daan geweest om hem in een positie tussen zijn Clubgenoot en haar te plaatsen, maar daar hoefde hij zich vandaag gelukkig niet aan te branden. En daarbij; het ging niemand wat aan? Hij begreep dat het haar lichaam was, maar je had toch echt twee personen nodig om een baby te maken, en om zonder zeggenschap iemands kind weg te geven… Maar goed – het bleef Dani. Misschien was het wel helemaal niet Valentine’s kind geweest; misschien was er meer aan de hand. Hij wilde niet nu iets zeggen wat haar tegen de borst zou stoten en vervolgens in ruzie zou uitmonden over een of andere baby die ze twee jaar geleden had laten adopteren, welke – daar had ze op zich een punt – toch niet tot zijn zaken toebehoorde, tenminste niet totdat ze hem erover had verteld. Daarbij, mocht hij haar vandaag nog iets over Felicia willen vragen, dan kon hij haar tot dat punt maar beter te vriend houden.   Al spiegelde ze de vraag wel terug op een ander persoonlijk onderwerp, maar het was er niet een waar hij de afgelopen tijd veel over had nagedacht. Ja, vroeger, vooral toen hij nog bij zijn moeder woonde maar ook daarna; toen had hij veel aan zijn vader gedacht, hem gemist, gehoopt dat hij ooit nog terug zou komen. Maar op enig punt was die hoop vervlogen, iets wat natuurlijk voornamelijk door Owain Cadwgan kwam, en was hij op andere dingen gaan hopen die ook een verloren zaak bleken te zijn.   “Hmmm..” sprak Keane met gewekte interesse, want dit was inderdaad best een leuk spel, tenminste als het werd gespeeld in besloten kring en met iemand die hij goed kende, zoals Dani. “Het enige wat ik van hem weet, is dat hij mijn moeder en mij verlaten heeft toen ik werd geboren. Mijn moeder zei vroeger altijd dat hij dood was, maar hoewel ze dat daarna nooit heeft ontkend, is het volgens mij niet waar…” Ietwat onnadenkend trok hij zijn kravatte wat losser, want het was best warm in de lift en Dani zou toch niet opkijken van een tikkeltje minder kledij aan zijn lichaam – ze had wel minder gezien dan dat. “Maar het moet iemand zijn geweest waar ze niet mee kon trouwen uit praktische overwegingen, omdat hij al was getrouwd… of niet mee mocht trouwen, omdat hij daadwerkelijk ongeschikt moest worden bevonden – omdat het een Dreuzel was, bijvoorbeeld…” Hij had hier wel eens eerder over nagedacht, maar Keane kwam er niet anders op uit dan als het iemand die magisch doch laag van stand was geweest, zijn grootvader toch overstag zou zijn gegaan – de schande om je eigen dochter te verbannen was haast nog groter dan met een slechte huwelijkspartner trouwen. Echter als het een dreuzel was geweest… dat had zijn grootvader waarschijnlijk niet overkomelijk gevonden. “Ik denk echter niet dat het een dreuzel is geweest. Ik weet niet, mijn moeder, met haar opvoeding… Plus, weinig had haar tegengehouden dan alsnog met de dreuzel te gaan samenwonen. En ze heeft altijd gezegd dat ik vol magisch bloed heb.” Hij keek Dani samenzweerderig aan, zoekende of ze meeging in zijn redenatie. “Dus. Dan moet het een schaamteloze verbintenis met een getrouwde man zijn geweest. Ze was al van Zweinstein af, dus een leraar lijkt me uitgesloten…” Even dacht hij na.  “Misschien een Silvershore? Mijn grootvader is altijd heel gesloten waar het hen betreft. Maar ik weet niet of ik dat zou willen - volgens mij lijkt die familie best wel op de mijne.” Hij grinnikte en liet de zijden stof van de kravatte door zijn vingers glijden. “Of nieuw geld? Een Davidson, misschien?” Het zou toch wel hilarisch zijn als hij het verloren broertje van Zach zou blijken te zijn – hilarisch, maar ook wel een beetje zorgelijk. Of misschien wel een Lennox #SickPlotTwist.   “Ik weet niet of ik er ooit achter zal komen... ik heb het al vaak genoeg geprobeerd, maar ze weigeren het me te vertellen." Keane zuchtte en rolde met zijn ogen. Zowel zijn moeder als grootvader moesten over deze informatie beschikken, maar in al die lange jaren was het hem nooit gelukt hen erover te laten spreken. Nuja, misschien had hij een kans bij zijn moeder, maar zijn grootvader zou dat geheim waarschijnlijk meenemen naar zijn graf. "Heb jij ooit gewenst dat je in een andere familie was geboren?” Keane keek Daniella aan en glimlachte even vaag. “Je hebt nu niet meer zoveel contact met je moeder, toch?”   OOC: Post 888!