-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 28
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: De regen die is begonnen in september zet de hele herfst nog door. Het regent anderhalf keer zoveel als normaal.
IC november 1839: 6 juli
- 209
- posts
-
- 844
- posts
-
- 3,294
- posts
-
- 91,637
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 52
- posts
-
- 35
- posts
-
- 15
- posts
-
- 136
- posts
-
- 66
- posts
-
- 56
- posts
-
- 57
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 21
- posts
-
- 644
- posts
-
- 76
- posts
-
- 494
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 1,015
- posts
-
-
Members
No members to show
-
Forum Statistics
13,444
Total Topics290,362
Total Posts -
Member Statistics
-
Laatste Mededelingen
-
By Evangeline Lennox · Posted
Hi allemaal, Naar aanleiding van een vraag van Betsy een korte mededeling over de IC Klassenoudsten. Omdat er een stuk minder leerlingen zitten op Zweinstein tegenwoordig, kunnen vanaf nu plotkarakters en NPC's zich ook opgeven als IC KO. Hierbij blijft gewoon het limiet van 4 KO's en 2 HM's per afdeling. Gewone karakters gaan altijd voor op NPC's en plotkarakters. En plotkarakters gaan in principe weer voor op NPC's. Om dit overzichtelijk te maken willen we aan de "afdelingshoofden" (Je weet wie je bent ) vragen om een nieuw topic te openen in het leerlingenkamer board waar mensen hun karakters op kunnen geven. Als er meer mensen zich aanmelden dan er plekken zijn, kan je kijken of je een verkiezing wilt organiseren. Dit kan verschillen per situatie en of bepaalde karakters dus voorrang hebben of niet. Kijk voor je een karakter aanmeld ook altijd eerst even of er plek is in de afdeling. Dat kan je hier vinden. Veel plezier! -
By Alexis Eversly · Posted
De poll voor de pauze is afgelopen, we houden drie maanden pauze! Dat betekent dat IC november 1839 begint op 6 juli 2020. De rest schuift dan ook allemaal drie maanden op, dus het wordt IC december op 3 augustus 2020. Je mag overigens wel nog topics schrijven die zich later afspelen dan in oktober of november! Net zo goed als dat je nog topics mag posten die zich afspelen in september, of wat dan ook. Veel succes! -
By Alexis Eversly · Posted
Hoera, de nieuwe Wie is Wie staat er! Een kleinere versie van de vorige, met alleen de belangrijke functies er nog in. Doe me een plezier en controleer even of je karakters er goed in staan. Aanpassingen kun je hier opgeven! -
By Alexis Eversly · Posted
Oktober 1839 Minister van Toverkunst: Thomas Silvershore vanaf Maart 1838 Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841 Belangrijke gebeurtenis in oktober 1839: 11 oktober 1839: Leonor de Almeida Portugal, vierde markiezin van Alorna overlijdt, een portugese edelvrouw, schilder en dichter. Ze was vooral bekend onder de bijnaam Alcipe. Ze was een belangrijk figuur in de Portugese Neoclassicisme, vooral in haar schilderkunst, gezien ze als dichter meer een proto-Romantiek was. Leonor werd geboren als lid van de Távora-familie, op dat moment één van de rijkste en machtigste families in Portugal. In 1758 echter wordt de familie ervan beschuldigd van verraad richting de koning, de Távora affaire, waardoor Leonor jarenlang in een klooster opgesloten zit. Daar begint ze met het lezen en schrijven van poëzie, dat uiteindelijk een carrière opstart als één van Europa's beroemdste dichters in die tijd. Later reist ze samen met haar man, diplomaat, rond in Europa, waarmee ze haar invloed verspreid. Uiteindelijk overlijdt ze op 88-jarige leeftijd. -
By Scott Evergreen-Silvershore · Posted
Dank, dank, dankjulliewel voor de steun! Ik ben vereerd om mij vanaf september 1839 jullie nieuwe schoolhoofd te noemen. Ik wil graag heel Zwadderich bedanken, waar ik natuurlijk jaren afdelingshoofd ben geweest, en dank aan Griffoendor, bij wie ik ooit mijn prille afdelingshoofd-schap ben begonnen! Daarnaast gaat natuurlijk al mijn dank uit naar mijn collega’s, die vast allemaal op mij hebben gestemd en alle Silvershores, want eh, name-branding is natuurlijk ook een ding. Zoals jullie vast hebben gezien, heb ik om mijn blijdschap uit te spreken dit jaar niet één, maar drie van mijn boeken verplicht voorgeschreven! En natuurlijk niet gratis, want eh, schoolhoofden moeten ook eten (en whisky drinken). Om te compenseren zal ik de hele eerste week op Zweinstein wel een gratis handtekeningenuurtje houden tijdens de lunchpauze. Ik verwacht jullie daar uiteraard in grote getale te zien. Toedels!
-
-
Our picks
-
[1838/1839]Openingsfeest: Come my way
June Johnson posted a topic in IC topics,
1 september 1838
Het openingsfeest van dit jaar vond niet traditioneel plaats in de Grote Zaal. In plaats daarvan bevond de hele school zich deze avond aan de rand van het Grote Meer, afgezien van de eerstejaars die samen met June op het wiebelige vlot stonden dat zich een eind het meer op bevond. De kinderen waren zojuist afgezet met een paar houten bootjes, die nu weer op weg waren naar de kant en het grootste deel van de groep leek nog niet helemaal te begrijpen wat er precies aan de hand was.- 15 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
[1837/1838] Eindfeest
Seneca Damarcus posted a topic in IC Topics,
Donderdag 31 mei 1838 - ongeveer 19:30 - Binnenplaats - Een uitzonderlijke warme dag
Seneca had alles uit de kast getrokken voor het eindfeest. Het was een doordachte investering, u mag het heus geloven. Niet alleen was dit zijn eerste schooljaar als schoolhoofd en moest hij zijn goede kant laten zien, ook straalde het macht uit. Naar zijn leerlingen, de ouders en de rest van magisch Engeland. Het zou in de krant genoemd worden dat de heer Seneca Damarcus, schoolhoofd van Zweinstein, voor een knaller van een afsluiting had gezorgd. Er was een grote hoeveelheid aan alcohol te vinden bij de volwassenen-bar, dat ook nog wel toegankelijk was voor meerderjarige leerlingen die door de betoverde leeftijdspoort heen konden. Hier waren er magische drankjes te vinden uit verre culturen en van oorspronkelijke hoge prijzen. Goed, alcohol was een belangrijk aspect van een partijtje, maar niet alleen de drankjes waren exotisch. Er was een gigantisch tijdelijk zwembad en overal waren er magnifieke dieren uit verre landen gehaald – totaal afgericht natuurlijk.
Uiteindelijk was het toch een moeilijke beslissing om voor halfbloed-schorriemorrie te kiezen, die bekend waren in de tovenaarshoreca. Hij had zijn voorkeur voor betoverde modellendreuzels die als slaven konden dienen tijdens het feest, zodat het mannelijke volk ook nog hun eigen entertainment kon hebben. Dit werd natuurlijk weer eens niet geaccepteerd want: ‘het merendeel van de leerlingen hebben dreuzels als ouders.’ Waarop Seneca natuurlijk weer de neiging had om te reageren dat dat juist het hele probleem was in de magische samenleving tegenwoordig. Goed, hij had zich stil gehouden en zich aangepast. Hij koos zelf wel een leuke volbloed-leerlinge of wellicht wel lerares om zijn avond mee door te brengen. In ieder geval was het feest een prachtige bedoeling geworden, met teveel details om op te noemen. (Wees dus niet bang om uw fantasie te gebruiken.)- 36 replies
Promoted By
Alexis Eversly,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Hannah Haysward · Posted
Ze haatte Regina. Uit de grond van haar hart. Wat was ze toch een vreselijk kreng en wat maakte ze het toch telkens weer háár probleem! “Best!” snauwde ze, terwijl ze abrupt opstond en met een wilde omhaal haar boeken bijeen zocht. Een ervan liet ze vallen, even onhandig als Regina haar ervan verweet te zijn, en het was dat ze zich nog net op tijd bedacht dat ze zich in een bibliotheek bevond dat ze geen gil van frustratie slaakte. Ze haatte vandaag. Ze haatte Regina, ze haatte bibliotheken, ze haatte zichzelf om het eenvoudige feit dat het haar zo lang geduurd had om zich weg te scheuren van dit mens. “Jij je zin!” Zo snel als ze kon griste ze haar boek terug van de grond. “Als jij toch altijd beter weet…” Ze fluisterde nu, ingegeven door een geïrriteerde blik van een medestudent. Nu pas drong echt tot haar door hoe vervelend dit was voor al de rest, en ergens, ergens, ergens kon ze zich niet voorstellen dat mensen professor Thorpe daarvan de schuld zouden geven. Oh, Regina verdiende alle toorn die Hannah kon opbrengen, maar de reputatie had ze niet mee. “Kom gewoon niet meer in mijn buurt – ik doe hetzelfde wel.” En ze maakte dat ze weg was, niet wachtend op antwoord. Dat zou ze vast voelen in haar punten voor het examen dat ze bij Regina afleggen moest. Goh. OOC: Uitgeschreven! <3 -
By Rhiann Cadwgan · Posted
Vrijdag 5 april 1838 The Spoiled Princess, Wegisweg, Londen Het was weken later eer ze haar plan ten uitvoer bracht. Eerst moest er een plan komen – en dat was uiteindelijk een uitkomst van een zorgvuldige afweging van voor- en nadelen. Rhiann was zich bewust van het risico en uiteindelijk bereid het te nemen, maar dan wel op haar manier. Ze stuurde geen brieven om haar komst aan te kondigen, maar vertrok op een regenachtige vrijdagmiddag richting het tehuis wat toebehoorde aan David Appleby. Hij had een aantal jaren onder haar gezeten op Zweinstein en al kende ze de familie, dat maakte niet dat dat ze hem echt goed kende. Was vanwege zijn leeftijd nooit echt goed date-material geweest op Zweinstein, namelijk. Nuja. Ze was toch niet van plan hem vandaag tegen te komen. In plaats daarvan verdwijnselde ze vanuit Daniel’s tuin, vanuit de ene plek bij de struik waar de anti-verdwijnselspreuk was opgeheven om verdwijnselen mogelijk te maken. Gold weer niet voor verschijnselen, overigens – je moest wel goed opletten, anders trad er een soort automatisch beschermingssysteem in werking en voor je het weet zat je vast in de kerkers; en Daniel kennende zou hij zijn slachtoffers daar eerst een paar dagen (eh, weken?) laten zitten, voor hij er zelfs maar over na zou denken om de moeite te nemen de tocht helemaal naar beneden te ondernemen. In elk geval, weggezakt in haar luxe, bonten mantel die ze tot haar garderobe had toegeëigend (wellicht was deze van Camilla geweest, maar het kon haar waarlijk weinig schelen) en met een zwarte sluier van voile die haar gezicht verhulde, doorkruiste ze de stad, totdat ze net voor het tehuis bleef stilstaan en zich in een ietwat duister hoekje klaarmaakte om naar binnen te gaan. Ze had haar haren elegant laten opsteken, haar netste doch minst opvallende jurk aangetrokken en onder de premisse dat toch niemand haar zou (her)kennen (de sluier was enkel voor de zekerheid!) stapte ze parmantig het tehuis binnen, een zelfverzekerde blik in haar grijze ogen. De portier gaf haar een ietwat onderzoekende blik – al schatte Rhiann deze eerder in als onder de indruk in plaats van doordringend – voordat hij haar zonder al teveel vragen doorverwees naar de juiste kamer. Ja, hij vroeg natuurlijk naar haar naam en doel van het bezoek; maar toen ze die redelijk vaag wilde houden, vroeg hij niet door. Klaarblijkelijk waren bezoekjes van onbekenden, of in ieder geval personen die gesteld waren op hun privacy, het tehuis niet vreemd. Rhiann klopte driemaal op de deur, haar grijze ogen onverbiddelijk gericht op het donkere hout. Toen deze eenmaal werd opengedaan boog ze – doch beperkt tot een hoofdknik. “Miss Lennox… het spijt mij dat ik u overval. Ik heb iets met u te bespreken.” Ze keek even heen en weer over de gang. Op het oog tenminste leek het uitgestorven. “In prive, indien mogelijk.” -
By Rhiann Cadwgan · Posted
En ja, ook van dat wist ze niet of het ooit ging wennen. Het was druk op straat, met knarsende koetsen, schreeuwende verkopers en druk converserende mensen met ongeduldig kroost aan hun voeten. Die eerste keer redde ze het niet tot de Wegisweg maar kwam ze na enkele honderden meters terug, draaierig van de kakofonie van kleuren, geuren en geluiden. Ze wilde haar vader geen kans geven om haar mee te voeren als een mak lammetje dat zich voor het eerst weer in de grote stad bevond, als dat nergens voor nodig was. Maar hoe meer tijd er verstreek, hoe optimistischer ze werd. Ze oefende zich ook weer in het verdwijnselen, zodat dat een mogelijkheid zou zijn mocht ze zich benauwd voelen – en bewapend met haar toverstaf en met een schijn van haar oude vaardigheden, die haar in een noodsituatie hopelijk wederom tot aan Daniel’s deur (en voeten!) zouden brengen, durfde ze langzaamaan haar mogelijkheden uit te breiden. Wel koos ze er uiteraard voor om redelijk verhuld te werk te gaan – gelukkig liepen er genoeg duistere figuren in Londen, en zeker op de Wegisweg, om er zelf niet al teveel tussen op te vallen. Hoe meer tijd ze in de stad besteedde, hoe meer het lukte om zich te ontspannen en ook waarlijk op de passanten te letten. Verborgen in haar donkere mantel en sluier herkende ze oude vriendinnen in parmantige jurken en oude vriendjes die met een vermoeide blik op hun gezicht de nieuwe aankopen van hun echtgenotes in weelderige koetsen lieten laden. Een keer dacht ze zelfs een glimp van Aria op te vangen, maar ze verschool zich vlug voordat de scene zich verder kon ontwikkelen. Uiteindelijk zag ze ook Evangeline. Ze wist niet zeker of ze nu echt op zoek was geweest naar het meisje, maar misschien een deel van haar toch wel. Ze had de brieven die Eva haar had gestuurd wel gekregen, maar geen van allen beantwoord. Eva leek haar niet te zien; noch echt op haar omgeving te letten, overigens. Rhiann volgde haar een tijdje, waarbij ze voor zichzelf de pretentie hoog hield dat eerder ging om de beoefening van het ongezien sluipen dan dat ze waarlijk geïnteresseerd was in Eva’s doen en laten - al kon ze toch ook niet geheel ontkennen dat het een rol speelde. Eva verdween uiteindelijk in een tehuis waar ze wel eens over had gelezen in een van de Ochtendprofeten die haar vader haar incidenteel stuurde. Rhiann bleef er nog een tijdje voor staan - tenminste voordat ze doorhad dat een van de voorbijgangers haar ietwat achterdochtige blikken toewierp en ze vlug haar weg vervolgde. -
By Rhiann Cadwgan · Posted
Ze probeerde zichzelf af te leiden in een poging het dan maar onbewust een plaats te geven. Zo had ze uiteindelijk ook haar verbanning verwerkt (al was het maar de vraag of ze die ooit waarlijk verwerkt had); ze was destijds zo druk bezig geweest met een baby aan haar borst, dat al het andere nauwelijks meer in haar leven paste. Rhiann paste deze strategie toe door zich half op Griffith te storten en zich voor het overige bezig te houden met magie. Daniel had haar een nieuwe staf laten uitzoeken, nadat haar vader de vorige had afgenomen die ze (eveneens via Daniel) in bezit had verkregen. Zeker omdat ze deze keer alle tijd had kunnen nemen om er meerdere uit te proberen – Daniel had nogal een voorraad, waaromtrent ze wijselijk haar mond hield - leek deze nog beter bij haar te passen dan de vorige. Het was er een van walnoothout met een kern van drakenbloed, minder buigzaam dan ze eens was gewend, maar enigszins gelijkend aan de staf die ze op elfjarige leeftijd had uitgezocht en een kleine acht jaar later door haar vader doormidden was gebroken. In de bibliotheek had ze een stapeltje Zweinstein-boeken gevonden – toen ze er ook Kruidenkundeboeken tussen had zien staan, geschreven door een bepaalde professor, had haar hart twee slagen gemist, voordat ze die gauw terzijde had geworpen – en iedere ochtend nam ze de tijd om haar spreukrepertoire weer op te bouwen. Ze besteedde de meeste tijd aan de eens-bekende spreuken herleren die haar in een duel van pas zouden komen, gewoonweg omdat dat haar het meest prangend voorkwam en ze daar altijd goed in was geweest, maar sloeg ook de overige vakken niet over. Haar vader had haar dan wellicht twintig jaar van haar leven en vaardigheden afgenomen, maar dat betekende niet dat ze die (in enig aangepaste vorm, wellicht) weer terugkrijgen kon. Toverdranken hoorde daar ook bij. Eens had ze een van de beste cijfers gehad voor dit vak, maar ondanks dat het een vaardigheid was waar je geen toverstaf voor nodig had, waren de ingrediënten onmogelijk te krijgen geweest in haar verbanning. De huiselven van het Bennett-huishouden voorzagen haar in haar behoeftes, of dat nu was omtrent een diner bestaande uit een zalm-lasagne of een gemalen tweehoorn-hoorn, maar toen op een dag de bloedzuigers op waren bood Rhiann aan om zelf naar de Wegisweg te gaan om er meer te halen. Het was aan de ene kant dat ze iets wilde doen, want zichzelf binnen houden was nu niet per se een pretje (dat hebben wij allen nu ook wel door!), maar ook omdat ze – ondanks dat ze nog steeds bang was dat haar vader haar zo van straat zou plukken – nieuwsgierig was en de plekken en kringen wel weer wilde zien waar ze zich eens zo nonchalant in bewoog. In ieder geval had ze nu een toverstaf; en haar vader zou toch niets op klaarlichte dag en op plekken waar ze omringd was door anderen aandurven, toch? -
By Jake Chadwick · Posted
Jake couldn't stop grinning. His cheeks started hurting but he couldn't really care. He was happy his friend saw how happy he was it all just added to, well, how happy he was. Aelin was ready to get into it, as she shifted closer to him, ready to gossip. ''Get your mind out of the gutter!'' He said as he playfully flung the pillow her way. He grabbed himself a new one, that he gently squeezed between his arms. ''But yeah, we go on dates. I took her out to an Italian restaurant, and I think she really liked that! I should take you there at some point, but the people there might start to think I'm a lady's man, so we might want to wait a little bit.'' He used to be quite the lady's man, but he didn't know if Aelin knew that. It didn't matter anyway. ''But yeah, I take her places sometimes, she comes to my place sometimes. She just... gets me. And I get her and it's just really easy with her. I can be myself.'' Then, his heart, that was so full of love and happiness got stung again as Aelin started talking about a wedding and his face dropped. ''There won't be a wedding.'' He said. If he had been a dog, his ears would've been flat on his back and he would have started to whine, as if he had been hit. ''Well, there will be a wedding in December, but I won't be there.'' He said, trying to joke. He wanted to get out of this conversation, and back into the happy gossip from a few minutes ago. He jolted up, and stood there for second, unsure what he wanted to do. He just felt that he had to stand up, but then he sat down again, as he didn't have anything to do. ''We can't ever meet in too public a places, because... She's already engaged to someone else.'' His voice was shaking. He normally didn't tell anyone about how he was feeling, and what was happening. But he could tell Aelin. ''It's not her fault, it's her family.'' He smiled, trying to hide what he was feeling. ''We met again and started talking, and I... I've never felt so strongly for someone.'' He took his cup of tea back in his hands and looked into the liquid, trying to avoid Aelin's gaze. @Aelin Sardothien
-
-
Nieuwste Topics
-
