-
Welkom op Pumpkins & Parchment RPG
Een RPG uit een magisch verleden...
Waan je in een wereld van historie en magie, van stoffige vellen perkament en sprankelende toverdranken, van donkere kerkers en flitsende duellen. Welkom in de wereld van Pumpkins & Parchment!
Houd je van schrijven? Heb je ook gedagdroomd bij een wereld als die in Harry Potter? Beleef deze wereld, tegen het decor van een industrialiserend Engeland, waar alles mogelijk lijkt te zijn, en misschien ook is...
Forums
-
Algemene Informatie
-
- 26
- posts
-
Mededelingen
Belangrijke gebeurtenissen op de site worden hier aangekondigd! Bekijk de mededelingen van:
OOC Algemeen | OOC Zweinstein | OOC Buitenwereld | IC Zweinstein | IC Buitenwereld
Het weer: In maart blijft het kouder dan gebruikelijk en is er veel sneeuwval.
IC april 1838: 5 november
Einde van het jaar: 17 december
- 161
- posts
-
- 674
- posts
-
- 3,075
- posts
-
- 84,337
- posts
-
-
Het Hippe Gedeelte
-
Zweinstein
-
- 249
- posts
-
- 180
- posts
-
- 67
- posts
-
- 331
- posts
-
- 158
- posts
-
- 133
- posts
-
- 163
- posts
-
-
Buitenwereld
-
- 165
- posts
-
- 1,022
- posts
-
- 228
- posts
-
- 869
- posts
-
-
Andere Boards
-
- 997
- posts
-
-
Members
No members to show
-
Forum Statistics
12,627
Total Topics281,439
Total Posts -
Member Statistics
-
Laatste Mededelingen
-
By Owain Cadwgan · Posted
18 maart 1779 - 26 januari 1838 † Met pijn in ons hart laten wij u weten dat Lady Radnor, Isabella Joanna Magdalena Amfora-Cadwgan, op 26 januari 1838 door een noodlottig ongeval om het leven is gekomen. Lady Radnor zal volgende week in besloten kring worden begraven. Ze laat haar liefhebbende man (Graaf Radnor); kleinzoon (Lord Radnor), stiefkleindochter (Lady Josephine) en achterkleinzoon (Mr. Owen Cadwgan) na. Zie, niemand van deze personen draagt de naam Evangeline Lennox; die is dan ook geen familie D<. Isabella is 58 jaar geworden. -
By Alexis Eversly · Posted
Maart 1838 Minister van Toverkunst: Thomas Silvershore vanaf Maart 1838 Koningin van Groot-Brittannië: Victoria - Koningin vanaf 20 juni 1837, zal gekroond worden op 28 juni 1838, regeert tot 22 januari 1901
Premier van Groot-Brittannië: William Lamb - tweede viscount Melbourne, Premier van 18 april 1835 tot 30 augustus 1841 Belangrijke gebeurtenissen in maart 1838: 2 maart 1838: Clydesdale Bank wordt opgericht in Glasgow. 7 maart 1838: Jenny Lind, een Zweedse sopraan, debuteert bij de Koninklijke Opera in Stockholm. 13 maart 1838: Door regen en smeltende sneeuw overtreedt de Donau zijn oevers in westelijk Hongarije. Verschillende dorpen worden weggespoeld en meer dan 150 mensen overlijden, terwijl 60.000 burgers dakloos raken. Verscheidene landen in Europa bieden steun, om de uitbraak van ziekte en hongersnood te voorkomen. 31 maart 1838: Het eerste deel van het boek Nicholas Nickleby, geschreven door Charles Dickens, wordt uitgebracht. Belangrijke geboortes in maart 1838: 3 maart 1838: George William Hill, een Amerikaanse astronoom en wiskundige. 11 maart 1838: Okuma Shigenobu, een Japanse politicus die van 30 juni 1898 tot 8 november 1898 en weer van 16 april 1914 tot 9 oktober 1916 premier was van Japan. Hij was een voorstander van Europese wetenschap en cultuur en heeft de Waseda-universiteit opgericht. 12 maart 1838: William Henry Perkin, een Engelse scheikundige die vooral bekend werd door de ontdekking van Mauveïne, een synthetische organische kleurstof, knalpaars. 14 maart 1838: Robert Flint, een Schotse theoloog en filosoof. 15 maart 1838: Alice Cunningham Fletcher, een Amerikaanse etnoloog en antropoloog die de cultuur van de oorspronkelijke bewoners van Amerika bestudeerde en documenteerde. 25 maart 1838: William Wedderburn, een Schotse ambtenaar in India en politicus. Hij deed een poging het bankstelsel in India te reformeren zodat meer mensen geld konden lenen tegen redelijkere rentes, maar slaagde hier niet in. 26 maart 1838: Alexander Crum Brown, een Schotse scheikundige. Belangrijke sterfgevallen in maart 1838: 4 maart 1838: William Fennex, een beroemde Engelse cricket-speler. 4 maart 1838: James Carmichael-Smyth, 1ste Baronet, een Britse officier (Majoor-Generaal) in het leger. 7 maart 1838: Robert Townsend, een spion, lid van de Culper Ring, die informatie uit het door de Britten bezette New York smokkelden. 13 maart 1838: Poul Martin Møller, een Deense wetenschapper, schrijver en dichter, wiens dichtwerk erg geliefd was in Denemarken. Hij was ook de mentor van de filosoof Søren Kierkegaard. 16 maart 1838: Nathaniel Bowdicht, een Amerikaanse wiskundige die vooral werkte op het gebied van navigatie op de oceaan. 19 maart 1838: Edward Barnes, een Britse officier (Luitenant-Generaal) in het leger en gouverneur van Sri Lanka. 21 maart 1838: George Ramsay, 9e graaf van Dalhousie, een Schotse soldaat en gouverneur van Nova Scotia van 1816 tot 1820, gouverneur van Canada van 1820 tot 1828 en hoofd van het Britse leger in India van 1830 tot 1832. 24 maart 1838: Thomas Attwood, een Engelse componist en organist. 30 maart 1838: Thomas Balfour, een Schotse politicus. -
By Alexis Eversly · Posted
Op 26 november moeten de IC examens weer klaarstaan (dus jongens, jullie hebben nog zo'n twee maanden voordat het IC zomervakantie is) dus ik zoek een aantal mensen die willen helpen met examens te bedenken! Spreek me dus even aan als je daar interesse in hebt! Want als ik alles in mijn eentje moet doen, laat ik iedereen weer rondjes lopen om Zweinstein heen. -
By Nicholas Eversly · Posted
Hij blijft maar beter voor vier jaar, that's all I'm saying. Was getekend, Interim Minister - Nicholas Eversly -
By Laurelle Ryder · Posted
Magisch Engeland heeft haar zegje gedaan, de stemmen zijn geteld en de nieuwe Minister van Toverkunst is er! @Thomas Silvershore bekleedt vanaf nu, februari 1838, het ambt van minister voor de komende IC vier jaar. We wensen hem veel succes! En anders wensen we de anarchistische partij heel veel succes met protesteren. Kan ook. Maar dat heb je niet van mij.
-
-
Our picks
-
[1837/1838] Hate Date
Belladonna Astoria posted a topic in De Grote Zaal,
Woensdag 14 februari 1838 - 's ochtends bij de Valentijnsbrunch
Eigenlijk zou ik dit topic niet met Bella moeten posten want ik heb nog geen hate-date voor haar uitgekozen/gevonden, maar hey, we doen wel eens vaker dingen die we eigenlijk niet zouden moeten doen en vandaag is dit blijkbaar het toppunt van mijn rebellie tegen de wereld.
Gelukkig wist Bella ook niet dat ze vandaag een hate-date had, iemand had haar wel van alles verteld over dit evenement, zoals dat de hele zaal alsnog aangekleed was met alle foute, typische Valentijnsversieringen die je je kon voorstellen, maar diegene had haar er niet van op de hoogte gebracht dat er ook leraren meededen aan dit evenement, en dus was ze netjes op tijd komen opdagen om een omelet te kunnen eten en alle leerlingen uit te kunnen lachen. Vriendschappen werden verbroken, er vonden ruzies plaats en één relatie ging zelfs uit toen bleek dat een jongen op hate-date moest met de beste vriendin van zijn vriendin. Heerlijk, die chaos.
Tot er ineens iemand bij haar stoel kwam staan. "Wat?" vroeg ze, haar hand onderweg naar haar mond. "Ga iemand anders lastig vallen, hup hup."
Open voor iedereen voor hun hate-dates!
En ik heb nog een hate-date voor Bella nodig, dus meld je aan!!!- 14 replies
Promoted By
Alexis Eversly, -
[1837/1838] Debutantenbal: Moody Auror Edition, deel twee
Nicholas Eversly posted a topic in Ministerie van Toverkunst,
Kerstavond
Nicholas Eversly had een slecht humeur. Goh, hoor ik u, beste lezer, denken, heeft hij ook een andere modus dan? En het antwoord is ja, daadwerkelijk, er kan vaak wel een lachje vanaf, soms is hij gewoon erg tevreden, (al is dat inderdaad af en toe leedvermaak, wat dus betekent dat een ander niet tevreden is) en zo tussen negen en tien met een boek en een glas wijn op de bank op zijn vrije avonden komt hij heus in de buurt van gelukkig. Daarenboven zit er in zijn scala van slechte humeuren ook nog een duidelijke range, van ‘Christian heeft nu al vier keer zijn sap omgegooid’ naar ‘een zaak moet naar de cold cases doorgeschoven worden’, wat vanzelfsprekend zijn eer te na is en vaak nog heel tragisch ook. Maar er waren geen woorden of graden of schaal aan te geven voor het huidige slecht humeur, dat het gevolg was van zijn huidige activiteit: namelijk, gastheer zijn op het Debutantenbal. Alweer.
Het was toch ongelooflijk? Elke keer als de Minister ervandoor ging moest hij weer voor diens besognes op komen dagen, terwijl hij dat helemaal niet leuk vond en geloof me ook wel echt genoeg te doen had. Maar ja, het probleem was dat die houding hem over het algemeen plaatste in de positie om de Minister te vervangen. Want het was niet de bedoeling dat dat als staatsgreep uitpakte, dat de niet verkozen interim Minister niet meer op zou hoepelen. En daarom zochten ze altijd naar een hooggeplaatste ambtenaar op het ministerie, met voldoende gezag en steun in de maatschappij - a.k.a., genoeg mensen moesten een vaag idee hebben wie je was en bij voorkeur niet louter uit de Heks en Haard - maar iemand die geen politieke ambities had.
En tja, je werd geen hooggeplaatste ambtenaar op het ministerie als je geen politieke ambities had. Dus dat was een selectie van één.
Nicholas zat niet op zijn plek vanwege politieke ambities, maar omdat hij er niet van hield om orders op te volgen. En omdat hij nogal goed was in vloeken.
- 3 replies
Promoted By
Alexis Eversly,
-
-
Nieuwste Posts
-
By Celia Haysward · Posted
Maar dat was waar hij mis zat, vrouw en zakenpartner gingen vaak genoeg hand in hand. Ze had het gezien bij haar ouders, gezien hoe haar moeder pas echt iets voor elkaar kreeg toen ze haar vaders achternaam en contacten had. En ja, bij haar ouders was het altijd geweest dat haar vader alles voor de schermen deed en haar moeder vanuit de achterkamertjes en tijdens de gesprekken in de eetkamer haar beslissingen kon nemen en haar vader die kant op kon leiden. En dat was niet hoe Celia het wilde, het doel was uiteindelijk de hele voorgrond, het hele terrein, alles wat ze kon hebben claimen (Al was het maar om goed te maken dat hoe hard ze ook zou werken en hoeveel ze ook van haar kennis en leven gegeven had het hotel nooit zou krijgen. Om dat patriarchale erfenislijnen er nog altijd voor zorgden dat ze eerst via de achterdeur naar binnen moest voor de voordeur kon barricaderen en iedereen zodra iedereen die ze buiten wilde buiten stond. En dat ging lastig bij een hotel waar je hoe dan ook al binnen was).
Maar waar een deur dicht ging werd een raam geopend. Of een huwelijk gesloten. En dit was het, dit was haar raam, haar kans op iets, en het kon haar niet echt veel schelen wat Isaiah daarvan vond. Het kon haar niet veel schelen dat het misschien ver gegrepen was. Ze wilde het. Dus ze moest het krijgen ook. Ze had de tijd en geduld maar ze had alles zolang ze maar haar zin kreeg. " Geef me een baan dan", ze keek hem vastberaden aan, liep vervolgens naar zijn bureau zodat ze erop kon zitten. Hopelijk om hem te frustreren, hij kon zeggen dat ze hier nergens aan mocht zitten, dat dit zijn terrein was, maar ze zou het gewoon stelen. Ze was Brits genoeg opgevoed om te willen claimen wat niet aan haar toebehoorde, puur uit een entitelment dat het het wel zou moeten doen. "De beste huwelijken zijn die waar je ook op zakelijk vlak elkaar kan ondersteunen en ik wil gewoon heel graag helpen. En ik weet zeker dat je dat kan gebruiken als ik dit alles zie -
By Seneca Damarcus · Posted
18 Maart 1838 Het was één van zijn favoriete dingen als hij nuchter was en geen les gaf; een wandeling maken in het schemerlicht. Zijn hoofd leegmaken van al het achterlijke gespuis dat rondzwierf op Zweinstein, om maar niet te spreken van zijn hoogst irritante collega’s waarvan de helft klaarblijkelijk een kronkel in hun kop hadden. Dat hij nou de meest normale persoon was die daar rondliep kon hij zeker niet vaststellen. Maar er was eigenaardig, mysterieus en gedisciplineerd én er was knetter mesjokke. In ieder geval kon hij zichzelf alweer een schouderklopje geven dat hij de dag had overleefd, zonder een kind te martelen of zichzelf te verstoppen in zijn kantoor met een flacon van his finest scotch. Chapeau, Damarcus, chapeau! Hij kon in ieder geval even uitrazen tijdens een wandeling in het duistere bos, waar hij zich toch altijd het meest comfortabel voelde. De wezens die er rondliepen vond hij wat minder, aangezien hij nooit een fan geweest was van fabeldieren – maar de duisternis had zeker wel wat, al zei hij het zelf. Het paste bij zijn bittere en koude ziel, waar hij oh zo bekend om stond. Toen hij zijn gebruikelijke rondje liep leek hij in de verte een gedaante te zien. Het was niet één van de fabeldieren, waar hij met een grote bocht omheen zou lopen, maar een persoon, een meisje. Een klein gestalte met bruin golvend haar. Hij moest zijn ogen samenknijpen om het beter te zien, aangezien hij op zijn leeftijd niet meer hetzelfde zicht had als vroeger. Hij herkende haar van Zwadderich; de afdeling waar hij zelf als kind ook had gezeten. Het was niet onbekend dat hij een lichte voorkeur had voor leerlingen van Zwadderich en hij was meestal ook ‘vriendelijk’ tegen de leerlingen met enige potentie om het ver te schoppen in de tovenaarswereld. Dat idee had hij ook van haar; het meisje dat ongeveer twintig meter verder stond van hem met een pijl en boog in haar handen. Wat was haar naam ook alweer? Het was er één van de Haysward familie wist hij. Iets met een C? Als het goed was noemden vrienden haar Cassie, maar dat was natuurlijk niet een normale naam - niet van hoge stand in ieder geval, maar het zal vast wel iets anders zijn. De grote vraag was natuurlijk wat zij deed in het donkere bos in de schemer zonder enige begeleiding. Zoals hij de regels kende was het namelijk ten strengste verboden om als leerling het donkere bos in te sluipen en al helemaal niet om een hobby uit te oefenen als boogschutten. ‘Hello love, wat denkt u hier te doen als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?’ Het waren lieflijke woorden, die niet vaak uit Seneca’s mond kwamen, maar streng klonken ze zeker. OOC: Met Irene <3 -
By Aria Adler · Posted
Ze giechelde, en sloeg toen snel haar hand voor haar mond om dat weg te drukken want hoe leuk deze situatie ook was giechelen was iets voor een ander tijdperk wat allang voorbij was. Voelde ze zich te oud, te volwassen, teveel voor. Negeerde voor het gemak even dat haar hele familie opsluiten puur en alleen omdat ze kwaad was en voelde dat ze ergens haar gelijk moest halen niet echt volwassen was. Misschien was het ergens gewoon een vervlogen tienerdroom om eindelijk eens te winnen van Daniel, niet dat ze het toen nooit gedaan had, maar toen speelden ze teveel en te snel en stond het vaak weer binnen de kortste tijd gelijkspel zonder dat ze echt van de overwinning kon genieten.
Dus nu ging ze er in baden als het even kon. " Je mag best smeken of ik alsjeblieft mijn spreuken wil weghalen, misschien werkt dat. Dat zou het niet doen. Ze wilde gewoon wachten, gewoon zien hoelang het zou duren tot hij compleet gek zou worden van het verlies aan grip op de situatie en het dan oplossen. Zodat ze het niet alleen veroorzaakt had maar zodat ze hem ook had moeten redden uit een situatie van hulpeloosheid, zodat alle controle, alle macht, elke stap die ze zetten voor zolang dit duurde uit haar (spreuken)boek kwam en hij het gewoon moest ondergaan voor zolang ze daar zin in had. "Of je kan me proberen over te halen misschien heb je wel iets te bieden". Ze genoot van deze situatie maar voor een paar beloftes in haar voordeel verzegeld met een onbreekbare eed wilde ze dan ook wel weer met haar hand over haar hart strijken. "Verras me". En in alle woordenstroom was ze even vergeten dat ze niet meer zou gaan giechelen. -
By Daniel Bennett · Posted
Geërgerd keek Daniel weg van zijn teerbeminde dochter. Hij had zo weinig geduld met dit soort gedoe. Hij wílde niet wachten tot iemand tijd voor hem had, hij wilde wat hij wilde op de momenten dat hij het wilde, hij wilde niet wachten tot iemand die hij verdomme al twintig jaar opvoedde dat eindelijk, eindelijk, eindelijk eens begreep. Het was niet zo moeilijk! Het was niet zo onredelijk! Ze was gewoon een kloterig wijf, zo egocentrisch als de zon, terwijl hij haar altijd alleen maar de richting van een sterrenhemel heen had willen sturen. Kinderen waren zo vreselijk, vreselijk ondankbaar. ‘Wel, Claire,’ besloot hij, om speciaal voor haar over zijn hart te strijken (en ze zou het niet waarderen, ze waardeerde het nooit, eigenlijk was het een verdomde wonder dat hij haar nog niet al lang en breed zijn familie uitgesmeten had, maar ah, de mirakels van het vaderhart), ‘wat er mis is met maandag, is dat ík op maandagen moet wérken en dat het dan niet kan doorgaan.’ Je moest toch echt alles voorkauwen voor de jeugd van tegenwoordig… ‘Daarnaast heb ik speciaal voor jou de moeite gedaan om eerder weg te gaan van kantoor en is het enige wat je doet overal over klagen.’ Meh, examens, meh, veel werk, meh, volle agenda, meh, meh, meh. ‘Wat begríjp je daar niet aan?’ -
By Noah Azarola · Posted
Noah vond het nooit léúk als mensen boos op hem werden, maar professor Damarcus was nu niet de eerste persoon in zijn leven die tegen hem begon te schreeuwen, een verbale lawine van razernij, zonder dat er naar zijn persoonlijke – en irrelevante, wellicht, dat was wel vaker het geval als het op dit soort dingen aankwam – mening echt iets gebeurd was dat zo’n reactie rechtvaardigde. Nu ja. Hij was tegen hem opgebotst, ja, maar het was duidelijk dat dat een stom accident was geweest, toch? Hij had het echt niet expres gedaan! En hij had sorry gezegd! Tegen hem gaan tieren ging er echt niet voor zorgen dat Noah plots een oplettend persoon was! Oké! Hij staarde naar boven, naar het gezicht van professor Damarcus dat zo witheet stond. ‘Professor, het was gewoon een ongeluk!’ protesteerde hij. Ja, ja, meneer zijn tenen deden nu vast heel au-au, maar dat had Noah ook weleens gehad en dat had hij ook allemaal overleefd, hij had zelfs meer dan dat overleefd, dus als hij heel, heel eerlijk was, vond hij dat meneer echt mocht stoppen met zeuren. ‘U had ook gewoon uit de weg kunnen gaan!’ Ja, sorry, hoor, hij had ook wel genoeg rijke schreeuwlelijken op zijn dak gehad.
-
-
Nieuwste Topics
-
